เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1169

มาร์คดูเหมือนจะคิดไว้ว่าแอเรียนหลับไปแล้วเพราะขณะที่เขาเดินเข้าประตูมาเขาก็ยังคุยโทรศัพท์แทนที่จะปิดบังบทสนทนาเหมือนที่เขาชอบทำ “ผมไม่สนใจว่าคุณคิดจะทำอะไร” เขาตะคอก “ถ้าคุณต้องการก็เชิญคุณสร้างปัญหาจนโลกแตกเลยก็ได้ ผมไม่สน ขอโทษที่อาจจะทำลายความฝันของคุณ แต่ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่มีศีลธรรมแน่นอน”

เมื่อได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของเขา แอเรียนก็วางปากกาลงแล้วเงยหน้ามองเขา

พวกเขาสบสายตากัน สีหน้าของมาร์คเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะวางสายทันที “ยังไม่นอนอีกเหรอ? มานั่งทำอะไรที่ห้องนั่งเล่น?”

แอเรียนกอดแบบที่เธอยังวาดไม่เสร็จเอาไว้ “ก็รอคุณไงคะ เมื่อกี้คุณคุยกับใครเหรอ? คุณดูไม่พอใจมากเลยนะ”

ความกังวลแว่บผ่านดวงตาเขา “ไม่มีอะไร ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เธอก็รีบเข้านอนได้แล้ว”

แอเรียนค่อนข้างไม่พอใจที่เขาหลีกเลี่ยงคำถาม เธอได้ยินทุกคำที่เขาพูดขณะที่เขาคุยโทรศัพท์ และสัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่า ใครก็ตามที่อยู่อีกฝั่งของสายคือผู้หญิง ถึงอย่างนั้น มาร์คก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกเธอ

แอเรียนแค่อยากจะเข้าใจเขาหรืออย่างน้อยก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังต้องเจอกับอะไร นี่ไม่ใช่เรื่องที่สามีภรรยาควรจะแบ่งปันกันหรอกเหรอ? เธอเกลียดความรู้สึกที่เหมือนมีกำแพงที่กั้นระหว่างพวกเขา

มาร์คเข้าไปในห้องน้ำในขณะที่แอเรียนยืนเฝ้าอยู่นอกประตู เธอจะทำให้เขาเปิดปากพูดจนได้ เธอไม่ต้องพยายามนึกถึงกิจวัตรประจำวันของเขาเลยด้วยซ้ำ การอยู่กับคนคนหนึ่งนานพอจะทำให้เรารู้เองว่าวัน ๆ อีกคนทำอะไรมาบ้างโดยอัตโนมัติ

ปกติมาร์คจะอาบน้ำเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง แต่วันนี้เขาใช้เวลานานเกินสิบนาที รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ทำให้แอเรียนคาดเดาว่าเขาต้องอยู่ในจุดที่มีเงื่อนงำจึงทำให้เกิด “ความผิดปกติ” นี้