เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1171

โรบินไม่เคยปฏิเสธเก่ง เพราะฉะนั้นเพื่อช่วยไม่ให้เธอต้องลำบากใจ แอเรียนจึงรับแก้วและกล่าวว่า “ชนค่ะ”

สิ่งนั้นทำให้ซิลแวงพอใจผู้ซึ่งนั่งลงระหว่างโรบินและแอเรียนทันที “ต้องอย่างนั้นสิ”

โรบินไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายมาก่อน ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจึงทำให้เธอตัวแข็งทื่อ เด็กหญิงผู้น่าสงสารนั่งหลังตรงก่อนและนั่งตัวแข็งทื่อ ทว่าซิลแวงเป็นคนที่กันเองและไร้กังวลมาก เขาโอบไหล่ของโรบิน

“ผมได้ยินมาว่าเธอคือเบ๊ของแอเรียน ผมว่าเธอไม่ควรเลียนแบบรุ่นพี่มากไปนะ การที่เธอเก็บตัวเงียบ ๆ และไม่ค่อยพูดจาไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่” เขาชี้แจง

แอเรียนรีบแจ้ง “ขอโทษนะ แต่เธอไม่ใช่ ‘เบ๊’ ของฉัน คำที่ถูกต้องควรจะเป็น ‘ลูกศิษย์’ เข้าใจไหม? ‘เบ๊’ เหรอ? ถามจริง? มันฟังดูน่าหงุดหงิดนะ อีกอย่าง เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วย เพราะฉะนั้นให้เกียรติเธอหน่อย คุณทำให้เธอกลัวหมดแล้ว”

ตอนนั้นเองที่ซิลแวงสังเกตเห็นสีหน้าที่แดงก่ำของโรบิน เขาชะงักมือกลับมาจากไหล่ของเธอทันที “โทษที นิสัยเคยตัวน่ะ หวังว่าเธอจะไม่ถือสานะ”

“อ๋อ เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ” โรบินรีบตอบ

เมื่อบรรยากาศของปาร์ตี้เริ่มดีขึ้น โรบินก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง จนถึงจุดหนึ่งเธอก็ดึงแอเรียนไปเข้าร่วมกับคนอื่น ๆ ในเกมของพวกเขา พวกเขาดื่มมากขึ้นแต่กินน้อยเกินไปที่จะลบล้างอิทธิพลของแอลกอฮอล์ที่คืบคลานเข้ามา

ไม่นานนัก พนักงานเสิร์ฟก็ยื่นขวดแชมเปญให้กับวง ซิลแวงประกาศทันทีว่า “นี่สำหรับแอเรียน เทรมอนต์! ถือซะว่าเป็นการขอบคุณจากผมที่มีคุณเป็นเพื่อนร่วมงาน”

แอเรียนรู้ว่าเธอไม่เก่งพอที่จะดื่มมันหมดด้วยตัวเอง และเธอก็ไม่ต้องการที่จะดื่มมันจนหมดและเมาจนต้องถูกหามออกจากสถานที่นี้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะแบ่งปัน “เรามาดื่มด้วยกันเถอะ”