เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1173

แอเรียนไม่สามารถตอบเดวี่ได้ เธอจึงโบกมือบอกลาแทนคำตอบ

เมื่อมาร์คสังเกตว่าเธอเดินไม่มั่นคงแค่ไหนและว่าเธอต้องจับกรอบประตูอย่างไร เขาก็ทิ้งกระดาษในมือแล้วรีบวิ่งมาประคองเธอ

“ใครทำให้เธอดื่มแอริ? เธอไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองเหรอ?” เขาตำหนิ

แอเรียนซุกหน้าอกของเขาแล้วบิดตัวไปมา “มีนัดสังสรรค์ของบริษัท และ อืม ฉันไม่ไปไม่ได้ ฉันก็เลยดื่มไปนิดหน่อย แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่จริง ๆ มันไม่เหมือนเวลาที่ฉันเมาตามปกติ มัน… เอ่อ แปลก…”

มาร์คขมวดคิ้วและรู้สึกว่าหน้าผากของเธอร้อนจนเหมือนมีไข้เล็กน้อย เขาตระหนักขึ้นได้และถามว่า “เธอมาที่นี่เองเหรอ?”

“ฉันเรียกแท็กซี่ แต่ฉันทนจนกว่าจะกลับถึงบ้านไม่ไหว ฉันไม่ไหว” เธอบ่นพึมพำ “ฉันจึงมาที่ทำงานคุณ พระเจ้า ทำไมที่นี่ร้อนจัง คุณตั้งองศาแอร์สูงเกินไป…”

เธอเหวี่ยงกระเป๋าของเธอลงพื้นและเริ่มถอดเสื้อเผยให้เห็นโหนกแก้มที่บอบบางคู่หนึ่งและผิวที่ขาวนวลราวกับหิมะของเธอ

นั่นเพียงพอให้มาร์คเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดี เขาเดาได้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ต้องมีคนเอายาใส่เครื่องดื่มของแอเรียนโดยไม่ต้องสงสัย!

มันเป็นความคิดที่น่ากลัวและทำให้เขารู้สึกผิด เขาไม่ควรละเลยการขับรถไปรับและส่งเธอเพียงเพราะเขางานยุ่ง หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ… มาร์คไม่อยากจะคิดเลย

“เอ่อ-อะแฮ่ม” มาร์คพูดอย่างลังเล “เธอ เอ่อ มีอารมณ์เหรอ…?”

แอเรียนยังคงมีสติเหลือพอที่จะเข้าใจเขา ซึ่งทำให้แก้มที่แดงระเรื่ออยู่แล้วของเธอแดงก่ำขึ้นไปอีก “ใช่ เอ่อ นี่มันน่าอายชะมัด...”