เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 120

มาร์คขอให้ของพวกนี้เตรียมพร้อมตั้งแต่เมื่อวาน บังเอิญวันนี้เฮเลนและแอรี่ได้ไปเยี่ยมพวกเขาด้วย เธอไม่แน่ใจว่าเขาเตรียมมันมาเพื่อแอรี่โดยเฉพาะหรือเปล่า แต่สุดท้ายแล้วส่วนผสมก็มาถึงช้าและแอรี่ไม่สามารถรอให้ถึงเวลาอาหารค่ำได้เธอจึงกลายเป็นคนที่ได้กินเเทน

กุ้งคุณภาพสูงแบบนี้หายากในช่วงฤดูนี้ มาร์คต้องประสบกับปัญหามากมายที่จะให้พวกมันบินมาที่นี่โดยเฉพาะ

เธอเพิ่งยัดกุ้งเข้าปากโดยมีครึ่งหนึ่งห้อยออกมาจากปากเมื่อมาร์คมาถึงห้องอาหาร เมื่อเธอเห็นหน้าตาอัปลักษณ์บนใบหน้าของเขาเธอก็คิดว่าเขาไม่พอใจที่เธอเริ่มมื้ออาหารอย่างไม่สุภาพ ขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะคายกุ้งออกหรือไม่ มาร์คดันกุ้งทั้งจานตรงหน้าเธอแล้วพูดว่า "ไม่มีมารยาทบนโต๊ะอาหาร"

จู่ ๆ แอเรียนก็จำได้ว่าเขาไม่กินกุ้ง ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่ต้องกินคนเดียวจริง ๆ

ถึงแม้น้ำเสียงของเขาจะดูไม่ดี แต่เธอก็ไม่ต้องกังวลกับความสุภาพที่เขาพูดออกไปในตอนนี้ เธอยกแขนขึ้นและหอยกุ้งภูเขาก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอไม่นานนัก

มาร์คมองดูในขณะที่เธอจัดการจานกุ้งซึ่งมีขนาดประมาณฝ่ามือของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ต้องการที่จะหยุด เขาแปลกใจเพราะเธอไม่ใช่คนกินจุมาก… ปกติแล้วเธอจะกินแค่พอ ๆ กับแมว เขา… รุนแรงกับเธอเกินไปหรือเปล่า?

เขาขมวดคิ้วและผลักจานแซลมอนซาซิมิตรงหน้าเธอ เธอเหลือบมองมันและผลักแซลมอนซาซิมิกลับไปที่กลางโต๊ะ “ตอนนี้ฉันกินอาหารดิบไม่ได้…”

"ทำไม?" มาร์คหรี่ตาลง

แอเรียนแข็งทื่อ เชื่อว่าเธอพลาดซะเเล้ว เธออธิบายอย่างรวดเร็วว่า “ท้องของฉันไม่ค่อยดี…คุณกินต่อเถอะ…”

เขานั่งตัวตรงและมองไปที่ริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธออย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อยสงสัยว่าเธอจะทำแบบนั้นต่อไปได้นานแค่ไหน ...

ครึ่งชั่วโมงต่อมา แอเรียนก็กินกุ้งจนหมดจาน เธอสูดดมชามข้าวเล็ก ๆ และผักจำนวนมาก ไม่บ่อยนักที่เธอจะไม่มีอาการคลื่นไส้ดังนั้นเธอจึงมีความอยากอาหารค่อนข้างดี