เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 121

เป็นเวลานานแล้วที่พวกเขาทานอาหารด้วยกันและใช้เวลาอยู่ในบ้านเดียวกัน เขาไม่ได้คิดริเริ่มที่จะพูดกับเธอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แอเรียนจึงหยุดฝีเท้าเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านี้ “ฉัน… ไม่ชอบกลิ่นควัน คุณสูบเถอะ ฉันจะนอนในห้องนอนรับแขกเอง”

เธอไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับความเกลียดชังของเธอที่มีต่อการสูบบุหรี่ของเขามาก่อน... แววตาที่ซับซ้อนฉายผ่านดวงตาของมาร์ค เขาโยนกล่องบุหรี่ลงถังขยะแล้วลุกขึ้นไปที่เตียง "นอนเถอะ"

แอเรียนตกใจ เธอไม่เข้าใจว่านี่หมายถึงอะไร เขาทิ้งบุหรี่ไปเพียงเพราะเธอบอกว่าไม่ชอบกลิ่น? ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำสิ่งนี้โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอ ความเป็นไปได้มากที่สุดคือ เขาจะต้องโกรธสิ...

เธอรู้สึกงุนงงชั่วขณะแล้วเดินไปดับบุหรี่ที่ขยะ ถังขยะในห้องของพวกเขาสะอาดอยู่เสมอ หลังจากนั้นเธอมักจะนอนอยู่ในห้องเท่านั้น “ฉันไม่ได้หมายถึงอะไรเลย… ฉันขอโทษ”

มาร์คถอดนาฬิกาและวางไว้บนตู้ตรงหัวเตียง เขาไม่ได้มองเธอ แต่น้ำเสียงของเขาดูอู้อี้ “ถ้าคุณไม่ชอบก็บอกผมสิ ผมไม่ได้บอกคุณตลอดเหรอ?”

เธอเงียบและคราวนี้มันไม่ได้เป็นนิสัย เธอพูดไม่ออกจริง ๆ เป็นความจริงที่เขาเคยพูดแบบนี้มาก่อน แต่เธอลืมไปนานแล้วเมื่อเธอได้ยินเขาพูด เธอกลัวเสมอที่จะใช้คำพูดแบบนี้อย่างจริงจังและไม่เคยมีความกล้าพอที่จะพูดความในใจของเธอ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องจริงตราบใดที่เธอแสดงความคิดเห็นเขาก็จะคำนึงถึงความรู้สึกของเธอด้วยเช่นกัน ...

แอเรียนยังคงรู้สึกราวกับว่าเธออยู่ในความฝันเมื่อเธอนอนลงข้าง ๆ มาร์ค เห็นได้ชัดว่าเขาไม่แยแสเมื่อก่อน ...

การคำนวณโดยละเอียดแสดงให้เห็นว่าในการแต่งงานสามปีของพวกเขามีเพียงไม่กี่ครั้งที่พวกเขานอนด้วยกันแบบนี้ น่าแปลกที่เธอยังไม่ชิน

ทันใดนั้นมาร์คก็พลิกร่างไปด้านข้างและเผชิญหน้ากับเธอ เขาเอื้อมมือดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา แขนของเขาลูบไล้ไปตามร่างกายของเธออย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แอเรียนจึงผลักเขาออกไป "ไม่ ไม่! มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีสำหรับฉัน”