เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1206

เธอก้าวเข้าไปในวิลล่าของซิลแวงอีกครั้ง “เจสสิก้าให้หลังนี้กับฉันตอนที่ฉันเป็นตัวแทนของบริษัทในการแข่งขันและได้รางวัลที่หนึ่ง ฉันยอมรับมัน ไม่ใช่เพราะฉันชอบเป็นของเล่นของใคร แต่เป็นเพราะผลประโยชน์ที่ฉันให้เจสสิก้ามันมากกว่ามูลค่าบ้านหลังนี้ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของฉันชัดเจน ดังนั้นฉันจึงยอมรับมัน”

โรบินเดินไปที่โซฟาและนั่งลง “พี่… มีความรู้สึกต่อเจสสิก้าไหม?” เธออยากจะถามคำถามนี้ตั้งแต่ที่เธอรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับเจสสิก้า

ซิลแวงจับตาดูเธออยู่พักหนึ่ง “อยากรู้จริง ๆ เหรอ?”

การจ้องมองของเขาทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมาก “ฉัน… ฉันแค่หาเรื่องคุย ถ้าพี่ไม่อยากพูดถึงมันก็ไม่เป็นไร”

ซิลแวงเดินไปที่บาร์และเปิดขวดไวน์ก่อนที่จะรินมันใส่แก้วแล้วยื่นให้เธอ “ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ และไม่มีอะไรที่จะต้องหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเช่นกัน ฉันเคยชื่นชมหล่อนนะ แต่นั่นมันเมื่อหลายปีก่อน ทุกคนล้วนมีความรักลวง ๆ ในวัยเยาว์ บางคนโชคดีพอที่จะพบคนที่ใช่และได้ตกหลุมรักอย่างเร่าร้อน คนที่ด้อยโอกาสก็กลายเป็นเพียงทางผ่าน ภายหลังฉันถึงรู้ว่าหล่อนไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์ที่โรแมนติก หล่อนชอบถูกห้อมล้อมด้วยผู้ชายหลาย ๆ คน

หล่อนยังคอยโหยหาสิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอด้วย ฉันคงอยู่กับหล่อนนานที่สุดในบรรดาคนอื่น ๆ ฉันเห็นหล่อนกับผู้ชายมามากมาย เมื่อฉันรู้ว่าหล่อนและฉันไม่ใช่คู่รักกัน และว่าเราจะไม่มีวันเป็น ความชื่นชมที่ฉันเคยมีต่อหล่อนก็กลายเป็นความขยะแขยง จนถึงวันนี้ ความรู้สึกเดียวที่ฉันมีให้หล่อนก็คือความขยะแขยง ที่ฉันอยู่มีส่วนร่วมเพียงเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น”

โรบินค่อย ๆ เข้าใจ “แสดงว่าพี่ไม่ได้รู้สึกกับเธอ? ฉันเคยเห็นเจสสิก้ามาก่อน เธอมีสไตล์และแต่งตัวเก่งมาก แน่นอนว่าเธอรวยมากด้วย ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนั้น… ฉันไม่ได้จะนินทาเธอนะ ฉันแค่แปลกใจ”

เธอกระดกไวน์อึกใหญ่ด้วยความประหม่า รสชาติที่แหลมกระทบคอของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวมาก อย่างไรก็ตาม เธอรวบรวมความกล้าของตนและกลืนมันลงทั้งหมด เธอสามารถนับจำนวนครั้งที่เธอดื่มได้ด้วยมือข้างเดียว เธอไม่เคยชินกับรสชาติของแอลกอฮอล์ได้เลย