เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1208

แอเรียนส่ายหน้าอย่างหมดหนทางและกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง ความสัมพันธ์ของโรบินกับซิลแวงถือว่าลึกซึ้งกว่าการเป็นเพื่อนกันเล็กน้อย หลังจากทุกอย่างที่เขาประสบมา อนาคตของซิลแวงถือว่าสิ้นหวัง เธอไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับความสัมพันธ์ของโรบินกับซิลแวงดี เธอคงจะทำได้เพียงคอยดูอยู่ห่าง ๆ

เย็นวันนั้นมาร์คมารับเธอหลังเลิกงาน ทั้งคู่มุ่งหน้าไปโรงพยาบาลพร้อมกับผลไม้เต็มถุง อย่างที่เธอคาดไว้ ทิฟฟานี่เจ็บปวดเกินกว่าจะลุกจากเตียงได้ หล่อนทรมานยิ่งกว่าเธอตอนที่แอเรียนคลอดลูก หล่อนควรจะลงจากเตียงได้ในวันรุ่งขึ้นหลังการผ่าตัด ปริมาณของน้ำเกลือที่หล่อนได้รับทำให้หล่อนต้องไปเข้าห้องน้ำสองสามครั้ง ทิฟฟานี่จะคร่ำครวญทุกครั้งที่เธอต้องเข้าห้องน้ำ เสียงร้องของเธอทำให้แจ็คสันที่ต้องพยุงเธอตลอดทางเหงื่อแตกพลั่ก

ทิฟฟานี่น้ำตาไหลเมื่อเห็นแอเรียนและมาร์คมาถึง “แอเรียน” เธอสะอื้น “ฉันน่าจะฟังเธอและเลือกการเกิดตามธรรมชาติแทน ฉันเจ็บมาก…”

แอเรียนช่วยเธอนอนลงและปอกกล้วยให้เธอ “ไม่มียาแก้สำหรับความเสียใจ การคลอดตามธรรมชาติก็เจ็บเหมือนกันและใช้เวลานานกว่าด้วย เธอจะต้องใช้เวลาสองสามวันตั้งแต่เริ่มปวดท้องจนถึงตอนคลอด ในระหว่างนั้นเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันไม่ได้ดีไปกว่าการผ่าคลอดเลย ไม่ว่าจะยังไงมันก็เจ็บเหมือนกัน ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือระยะเวลาการพักฟื้น พยายามกินอาหารดี ๆ ในระหว่าง 2-3 วันนี้แล้วเธอจะฟื้นตัวได้เร็วขึ้น อีกสองสามวันมันก็จะหยุดเจ็บแล้ว เชื่อฉัน แค่ทนหน่อยนะ”

แจ็คสันเช็ดน้ำตาของทิฟฟานี่อย่างอ่อนโยน “อย่าร้องไห้เลย แม่บอกว่าการร้องไห้หลังคลอดเป็นเรื่องที่ไม่ดี ถ้ามันทำให้การฟื้นตัวช้าลงล่ะ?”

ทิฟฟานี่มองเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจ “ฉันยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงเลือกที่จะให้กำเนิดเด็กคนนี้ ฉันต้องรักคุณมากแค่ไหนถึงได้ยอมทนความทุกข์ทรมานทั้งหมดนี้เพื่อคุณ? ฉันรู้สึกราวกับว่าฉันกลับมาจากความตายเลย…”