เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1214

”ใช่แล้ว” เขาตอบโดยไม่แม้แต่จะคิดปิดบังความคิดเห็นของตนเอง “อันเก่าของเธอมันหนาและฉูดฉาดเกินไป พวกนี้สวยกว่าเยอะ เธอไม่ชอบเหรอ?”

เธอไม่กล้าที่จะแสดงความไม่ชอบของเธอ “เปล่า ก็สวยดี ฉันชอบนะ ต่อจากนี้ไปฉันจะใช้แต่สีที่คุณซื้อให้ ฉันลงไปดูสมอร์ก่อนนะ ถ้าคุณง่วงแล้วก็นอนก่อนได้เลย”

โทรศัพท์ของมาร์คดังขึ้นเมื่อแอเรียนออกไปพอดี เวลาส่วนตัวของเขาถูกรบกวน ซึ่งทำให้เขาขมวดคิ้ว เขารับโทรศัพท์โดยไม่แม้แต่จะดูก่อนว่าใครโทรมา “ฮัลโหล?”

เสียงของเจนิซตอบรับเขาจากปลายสาย “คุณเทรมอนต์ มีเอกสารที่คุณจะต้องตรวจดูด่วน เดวี่ติดธุระด่วนและออกไปข้างนอกแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะไปเขาได้ขอให้ดิฉันนำเอกสารนี้ไปให้คุณ คุณพอจะสะดวกไหมคะ?”

“นี่มันงานของเขา” มาร์คตอบอย่างหงุดหงิด “ฉันอนุญาตให้เขาออกไปข้างนอกก่อนเลิกงานเมื่อไหร่? บอกให้เขาเอาเอกสารมาให้ฉันเอง!” หลังจากนั้นเขาก็วางสายทันที

ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องธุระด่วนของเดวี่? เดวี่ไม่ได้พูดอะไรกับเขาก่อนที่เขาจะกลับมาบ้านเลย ถึงแม้ว่าเดวี่จะมีธุระด่วนและไม่สามารถทำงานล่วงเวลาได้ เดวี่ก็คงจะบอกเขาล่วงหน้าแล้ว เดวี่จะขอให้เจนิซมาส่งเอกสารแทนทำไม? และถึงแม้ว่าเขาจำเป็นที่จะต้องใช้คนอื่นจริง ๆ เขาก็คงจะใช้พนักงานคนอื่นที่ไม่ใช่เจนิซ

ทว่า เจนิซก็ยังมาโดยไม่คาดคิดและยังให้เอกสารกับแอเรียนด้วย

มาร์คเหงื่อตกเมื่อแอเรียนยื่นเอกสารให้เขานิ่ง ๆ “เอกสารนี้…”

แอเรียนตัดบทเขาก่อนที่เขาจะได้พูดจบ “ฉันรู้ มันด่วน เจนิซบอกตอนที่เธอเอามาให้แล้ว ในเมื่อมันด่วนคุณก็ควรจะตรวจดูมันให้เร็วที่สุด เธอยังรออยู่ข้างล่าง”

มาร์คไม่ได้ตอบอะไร เขายื่นเอกสารให้เธอ “ฉันเซ็นให้แล้ว เอากลับไปที่ออฟฟิศ ต่อจากนี้ไม่ต้องทำอะไรแทนเดวี่แล้ว ต่อให้เขาจะยุ่งแค่ไหน เขาก็จะต้องหาเวลามาหาฉันเองได้”

เจนิซหน้าเสีย “ได้ค่ะ… เข้าใจแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอตัวนะคะ”

หลังจากที่เธอไป แมรี่ก็กล่าวโดยไม่ได้คิดอะไรว่า “ผู้หญิงคนนั้นเข้ากับเด็กได้ดีมากเลยนะ ฉันไม่เคยเห็นแอริสโตเติลร่าเริงขนาดนี้มาก่อนเลย”

แมรี่หยุดตัวเองได้ทันเวลาเมื่อเธอตระหนักถึงบรรยากาศที่แปลกไป “ฉันกลับไปทำงานต่อดีกว่า นายหญิงพาแอริสโตเติลเข้านอนเร็ว ๆ ด้วยนะคะ”