เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1218

เดวี่เผยรอยยิ้มที่แย่กว่าหน้าร้องไห้ “เมื่อคืนครอบครัวผมโทรมาตอนที่ผมกำลังทำงานล่วงเวลา มันเป็นเหตุฉุกเฉิน ตอนแรกผมจะขอให้ผู้อำนวยการไปส่งเอกสารนั้นให้คุณ แต่เขาไม่รู้ที่อยู่คุณ พอผมกำลังจะเอาที่อยู่คุณให้เขา เจนิซก็เดินมาและบอกว่าเธอรู้ที่อยู่คุณ เธอเลยเสนอที่จะจัดการเรื่องนี้ให้เอง ผู้อำนวยการก็เห็นว่ามันใกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้วและเขาก็ไม่อยากอ้อมไป เขาเลยมอบให้เธอจัดการเรื่องนี้ ผมคิดแค่ว่าพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันหมดและเนื่องจากเอกสารนี้ด่วนมากมันก็คงจะไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนนำมันไปส่ง… ดังนั้น…”

สีหน้าของมาร์คแย่กว่าเดิม “ดังนั้นห่*อะไรล่ะ? ถ้าคนอื่นทำงานนี้ได้ฉันจะขอให้นายเป็นคนทำไหม? ครั้งหน้าใช้สมองคิดด้วยนะ ออกไปซะ!”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เดวี่ได้ยินมาร์คสบถ เขาจึงรีบวิ่งหนีกำปั้นของมาร์ค เขากลัวว่ามาร์คจะฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ ถ้าเขาอยู่ต่อ เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจมากจนเขาต้องลงไปถามเจนิซว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนก่อน “เธอเอาเอกสารไปให้เขาใช่ไหม? เธอได้ทำอะไรอีกไหม? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าวันนี้มีบางอย่างผิดปกติกับคุณเทรมอนต์? มาถึงตอนเช้าเขาเหวี่ยงใส่ฉันก่อนอะไรเลย!”

เจนิซตกใจ “เขาไม่พอใจเหรอ? ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ เกิดอะไรขึ้น?”

เดวี่ยักไหล่ “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? ถ้าฉันรู้ฉันจะมาถามไหมล่ะ? ฉันคิดว่าเมื่อคืนคุณเทรมอนต์นอนที่ออฟฟิศด้วย ตอนที่ฉันมาถึงเขายังนอนอยู่เลย ฉันมั่นใจว่าเขาต้องทะเลาะกับภรรยาและโดนไล่ออกมาแน่นอน ฉันตกใจมากเลยที่จริง ๆ แล้วเขาเป็นสามีที่กลัวภรรยา”

แววตาของเจนิซเปล่งประกาย “โอ้… คุณหญิงเทรมอนต์ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย คุณเทรมอนต์เหนื่อยจากการทำงานหนักทุกวันแต่เธอก็ยังไล่เขาออกมา มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ? ฉันว่าคุณเทรมอนต์คงจะตามใจเธอมากเกินไป ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ พวกเธอจะเคยตัวถ้าโดนตามใจ แต่อันนี้มันก็มากเกินไปนะ”

เดวี่ไม่เคยสนใจเรื่องซุบซิบนินทาและรู้ว่าการคุยเรื่องส่วนตัวของผู้บังคับบัญชาเป็นข้อห้าม “พอเลย กลับไปทำงานได้แล้ว”

หลังจากที่คิดดูแล้วเจนิซก็ตัดสินใจที่จะชงชาดำไปให้มาร์คที่ห้องทำงานเขา เดวี่ยังแอบจากความพิโรธของมาร์ค เขาจึงยังไม่ได้กลับไปที่โต๊ะทำงานของเขา เมื่อเธอเคาะประตูมาร์คก็คิดว่าเธอเป็นเดวี่ เขาจึงปล่อยให้เธอเข้าไป

เจนิซก้มหน้าลงด้วยความตื่นตระหนก “ดิฉันขอโทษค่ะ! ดิฉันไม่น่าถามเลย ดิฉันแค่เป็นห่วงค่ะ ดิฉันจะกลับไปทำงานเดี๋ยวนี้ค่ะ!” เธอรีบหมุนตัวและออกไป สีหน้าของมาร์คทำให้เธอหวาดกลัว เธอยังรู้สึกอีกว่าเธอจะต้องถูกลากออกมาแน่ ๆ ถ้าขืนเธอยังพูดอะไรต่อไปอีก

เธอเห็นแล้วว่ามาร์คนุ่มนวลกับแอเรียนขนาดไหน ทำไมเขาถึงเย็นชากับเธอขนาดนี้ล่ะ? ผู้ชายคนนี้ครองหัวใจของเธอ เธอชอบเขาสุดหัวใจจริง ๆ แต่แอเรียนกลับไล่เขาออกจากบ้านและทำให้เขาต้องนอนที่ออฟฟิศ ผู้ชายที่เธอหวงแหนกำลังถูกเหยียบย่ำ

เธอได้พยายามเต็มที่แล้วแต่ก็ยังไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของเธอได้ ในทางกลับกัน แอเรียนกลับประสบความสำเร็จอย่างง่ายดายแต่กลับไม่เห็นค่ามัน ช่างไม่ยุติธรรม! เจนิซไม่เคยเกลียดใครมากเท่านี้มาก่อน เมื่อนึกถึงใบหน้าของแอเรียน ซึ่งมีคำว่า "ไม่แยแส" เขียนอยู่เต็มไปหมดนั้นก็ทำให้เจนิซรู้สึกขยะแขยง!