เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1223

แอเรียนไม่ปฏิเสธ “เธอพูดถูก จริง ๆ แล้วซิลแวงอาจไม่ใช่คนไม่ดีอะไร เธอควรจะตัดสินใจเอาเองว่าเธอจะอยากติดต่อเขาต่อไปไหม ถ้ามีอะไรอยากปรึกษาฉันก็บอกฉันได้ตลอดเลยนะ”

ทันใดนั้นโรบินก็ขมวดคิ้ว “ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมพี่แอเรียน? คือ… เจสสิก้ามีอิทธิพลต่อซิลแวงมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันอดรู้สึกไม่ได้ว่า ตอนนี้เขากำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก มันจะส่งผลต่ออนาคตของเขาไหม?”

เมื่อเธอเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังของโรบิน แอเรียนก็ทนไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับเธอ แต่เธอต้องฝืนตัวเองให้พูดความจริงอยู่ดี “โรบิน เธอมีคำตอบสำหรับคำถามนั้นแล้วใช่ไหม? ชื่อเสียงของซิลแวงพังพินาศจนไม่มีบริษัทที่มีชื่อเสียงกล้าที่จะจ้างเขา ในขณะที่บริษัทเล็ก ๆ จะเสนอค่าจ้างให้เขาเพียงเล็กน้อยเพื่อที่จะได้เอาเปรียบเขาและทำให้เขาขายหน้าในภายหลัง ฉันเกรงว่าเขาจะเป็นเพียงตัวตลกสำหรับคนที่เคยต้องขอร้องให้เขาเป็นดีไซเนอร์ให้”

อนาคตของซิลแวงพังไปแล้ว เว้นแต่จะมีปาฏิหาริย์บางอย่างเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ผู้คนจะยังคงจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเจสสิก้าเมื่อพูดถึงชื่อของเขา เหมือนที่เขาพูดกันว่า ยิ่งบินสูงแค่ไหนก็ยิ่งตกมาแรงเท่านั้น ครั้งหนึ่งซิลแวงเคยเป็นดีไซเนอร์ที่ได้รับการยกย่อง แต่ตอนนี้ชื่อเสียงของเขากำลังตกอยู่ในอันตราย จึงไม่มีใครบอกได้ว่าเรื่องเลวร้ายสำหรับเขาจะจบลงอย่างไร

สีหน้าของโรบินค่อย ๆ เต็มไปด้วยความผิดหวัง “ฉันเข้าใจค่ะ นั่นหมายความว่าเขาจะลำบากในการพยายามหาแหล่งรายได้ใหม่ นอกจากนี้เขาจะต้องไม่ยอมให้ตัวเองถูกบริษัทเล็ก ๆ เหล่านั้นทำใฟ้ขายหน้าเพียงเพื่อความอยู่รอดของตัวเองแน่นอน ตราบใดที่ชื่อของซิลแวงยังเป็นที่รู้จัก ตราบใดที่อดีตอันดำมืดของเขาถูกจดจำ เขาจะยังคงถูกแยกออกจากสังคม มันโหดร้ายเกินไป เขาเคยสามารถสร้างรายได้มหาศาลจากการออกแบบบางอย่างให้กับใครบางคน แต่ตอนนี้ชื่อเสียงของเขาพังทลายลงโดยสิ้นเชิง เขาจะอยู่รอดได้ยังไง?”

แอเรียนจ้องมองที่เธอสักครู่ “เธอดูกังวลเกี่ยวกับอนาคตของเขานะ ฉันเดาว่าความสัมพันธ์ของเธอคงจะไม่ง่ายอย่างที่คิดสินะ?”

โรบินแก้มแดง “หยุดแซวฉันได้แล้วพี่แอเรียน แม่ของฉันสอนให้ฉันเป็นคนใจดีกับคนใกล้ชิดเพื่อรักษาความสัมพันธ์ ดังนั้นไม่ว่าอะไรที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ความจริงก็คือพี่ซิลแวงและฉันเคยคบกัน”

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง มาร์คก็เดินเข้ามาในบ้าน “พร้อมไหม? ถ้าพร้อมแล้วเราจะได้ไปเลย พาสมอร์ไปด้วยได้นะ”

แอเรียนไม่ได้คิดที่จะทิ้งสมอร์ไว้ที่บ้านอยู่แล้ว “ฉันพร้อมแล้ว ไปกันเลย เราจะไปที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าต่อไหม? ฉันเดาว่าแจ็คสันน่าจะแทบคลั่งที่ต้องดูแลทิฟฟานี่อยู่คนเดียว ถ้าไม่ไปที่นั่นเขาคงไม่มีเวลามาหาเราเพราะสองสามวันนี้เขาน่าจะยุ่ง”

มาร์คยิ้มและไม่ได้ตอบอะไร อีกไม่ช้าเธอก็จะรู้เองว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหน