เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1227

แอเรียนซึ้งใจมาก แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ นี้ดูไม่เหมือนมาร์คที่แข็งทื่อราวกับขอนไม้จะพูดเลย เธอปล่อยมือเขา “มองถนนด้วย ฉันรู้ว่าแจ็คสันเป็นคนสอนให้คุณพูดแบบนั้น”

หางตาของมาร์คกระตุก เธอรู้ทันหรอกเหรอ? มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ? อย่างไรก็ตาม… คำพูดเหล่านั้นออกมาจากใจเขาด้วยจริง ๆ แจ็คสันแค่สอนกลยุทธ์ที่ถูกต้องให้เขา

แอเรียนอุ้มแอริสโตเติลไปนอนที่เตียงเมื่อพวกเขาไปถึงที่คฤหาสน์เทรมอนต์ จากนั้นเธอก็นวดแขนตัวเองที่ชาจากการอุ้มแอริสโตเติลนานเกินไปและพูดว่า “คุณไปอาบน้ำก่อนเลย ฉันขอพักก่อน การพาลูกออกไปข้างนอกด้วยนี่เหนื่อยเหมือนกันนะ”

มาร์คมองแอริสโตเติลที่หลับสนิทและแนะนำอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “อาบด้วยกันสิ จะได้เร็วกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว กว่าฉันจะอาบเสร็จ แล้วเธอค่อยอาบต่อ พรุ่งนี้เธอก็จะตื่นไม่ไหวพอดี”

ฉาก 18+ บางฉากแว่บขึ้นในหัวของแอเรียนทันที “ไม่ ๆ คุณอาบก่อนเลย ฉันอุ้มสมอร์มาตลอดทางกลับบ้าน แขนของฉันล้าไม่หมด ฉันขอพักก่อน”

เขาดึงเธอเขามาหาเขา ก้มหัวลง และเอาหน้าผากเขาประกบกับหน้าผากเธอ แววตาของเขาเป็นประกาย “ถ้าเธอเหนื่อยขนาดนั้นฉันถูตัวให้ได้นะ ใช่ว่าฉันไม่เคยเห็นเธอเปลือยมาก่อนซะหน่อย จะอายทำไม?”

สายตาของเขาทำให้ขาของเธออ่อนระทวย “ฉันไม่ได้อาย… ฉันแค่ไม่ชินกับการที่จะต้องอาบน้ำกับคนอื่น”

…

ไม่นานทิฟฟานี่ก็ผ่านการพักฟื้น เธออาบน้ำอย่างมีความสุขและแต่งหน้าด้วยความตื่นเต้นจนมือสั่นไปหมด เธอชวนแอเรียนไปช้อปปิ้งและต่อด้วยมื้อเที่ยงที่แสนอร่อย เธอฝันที่จะทำแบบนี้มาเป็นเดือนแล้ว ราวกับว่าเธอเพิ่งจะโดนปล่อยตัวออกจากคุก

เนื่องจากทนมาเป็นเดือน เธอจึงได้ตั้งตารอคอยวันนี้ ซัมเมอร์ก็อยากให้เธอได้ออกไปข้างนอกเหมือนกัน จึงเสนอว่าจะดูเด็กทารกให้เอง วันนั้นแจ็คสันก็จะกลับไปทำงานเป็นทางการแล้ว นี่ก็คงจะเป็นการปลดปล่อยในทางใดทางหนึ่งสำหรับเขาเช่นกัน ท้ายที่สุด การที่คอยให้ความสะดวกทิฟฟานี่ตลอดระยะเวลาที่พักฟื้นก็ทั้งเหนื่อยและไม่ค่อยจะสนุกเท่าไหร่