เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1234

”ฉันรู้ว่าแม่เธอคิดว่าฉันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี แต่ฉันไม่โกรธเขาหรอก เขายังคิดว่าเธอเป็นเด็กน้อยอยู่ เพราะฉะนั้นแน่นอนว่าเมื่อเธอทำอะไรที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน เขาจะต้องโทษคนรอบข้างเธออยู่แล้ว มันเป็นเรื่องปกติ พ่อแม่หลายคนก็เป็นแบบนี้ ฉันเข้าใจและฉันไม่สนหรอกว่าคนอื่นจะคิดยังไงกับฉัน” เธอกล่าว “ที่สำคัญกว่านั้น ฉันรู้ว่าเธอกับเขาต่างรู้กันดีว่าพวกเธอมีความสัมพันธ์ที่แน่นแค่ไหน ถูกไหม? เลิกเศร้าได้แล้ว อย่าคิดมากเลย ไปนอนได้แล้ว… ฉันเตรียมห้องรับแขกไว้ให้เธอแล้ว”

สิ่งที่กลายเป็นการปรึกษากันยามดึกดื่นทำให้แอเรียนได้นอนน้อยลง เมื่อถึงตอนเช้าเธอแทบจะลุกไม่ขึ้น มาร์คก็อยู่กับเธอเมื่อคืนก่อน แต่เขากลับดูสดใสกว่าเธอมาก ยิ่งพอเขาใส่สูทแล้วเขายิ่งดูมีกะจิตกะใจจะทำงานมากขึ้นไปอีก ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่มีผลกระทบกับเขาเลย

แอเรียนรีบไปที่ออฟฟิศเช้าวันนั้นเพราะเธอต้องตรวจบางอย่างด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นเธอคงจะนอนต่อไปแล้ว ทว่า เธอง่วงเกินกว่าที่จะไปเรียกแท็กซี่เอง เธอจึงยอมรับคำเสนอของมาร์คที่จะไปส่งเธอ

หลังจากที่มองเธอหาวอย่างกว้าง มาร์คก็เอื้อมมือมาถูแก้มเธอ “นี่ ยังตื่นไม่ดีอีกเหรอ? นี่โรบินกำลังคบกับซิลแวงเหรอ?”

แอเรียนพองแก้มและพยักหน้า “ใช่ หรืออย่างน้อยก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ โรบินชอบซิลแวง พวกเขาเคยคบกัน แล้วก็กลับมาคบกันอีก พวกเขาทำทุกอย่างที่คนเป็นแฟนจะทำกัน อย่างเดียวที่ขาดอยู่คือการยืนยันจากซิลแวงเพื่อที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะได้มีสถานะที่ชัดเจนสักที เอาจริง ๆ ไม่มีใครอ่านใจซิลแวงออกเลย… แต่ถ้าเขาไม่อยากจะทำลายตัวเองเขาควรจะฉลาดพอที่จะไม่เล่นกับความรู้สึกของโรบิน! ไม่อย่างนั้นเขาจะกลายเป็นคนเลวที่สมควรถูกเจสสิก้าทำลาย”

มาร์คครุ่นคิดกับคำพูดของเธอสักพักก่อนที่จะแสดงความคิดเห็นว่า “เอาจริง ๆ ไอ้ทรูโดคนนี้มีความสามารถล้นเหลือเลยนะ ฉันอาจจะไม่ได้รู้จักเขาดีขนาดนั้น แต่ความรู้สึกของฉันบอกฉันว่า เขาไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรขนาดนั้น ถ้าเขาดีกับโรบินจริง ๆ ฉันอาจจะลองไปคิดดูว่าจะจ้างเขาดีไหม เรื่องเดียวที่จะต้องจัดการก่อนก็คือเรื่องที่ทำลายชื่อเสียงของเขา”

แอเรียนตกใจ “ทุกบริษัททำเหมือนซิลแวงเป็นหายนะหรือตัวตลก พวกเขาคิดว่าถ้าจ้างซิลแวงจะทำให้ชื่อเสียงของบริษัทปนเปื้อนไปด้วย แต่คุณกลับคิดที่จะจ้างเขาเหรอ? ถ้าไม่มองเรื่องความสามารถของเขา คุณคิดว่าคุณจะเปลี่ยนความคิดคนอื่นเกี่ยวกับเขาได้ไหมคะ?”

โรบินตรงดิ่งไปที่บริษัททันทีที่เธอตื่น แต่ตอนนั้นก็เกือบจะเที่ยงวันแล้ว แอเรียนตัดสินใจที่จะไม่บอกเรื่องที่มาร์คพูดกับโรบินและตัดสินใจที่จะรีดข้อมูลเรื่องของเขาสองคนแทน “ซิลแวงน่าจะสร่างเมาแล้วใช่ไหม? เขาโทรหาเธอหรือยัง? เมื่อคืนเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นระหว่างเธอสองคน… เขาน่าจะโทรหาเธอเพื่ออธิบายตัวเองหรืออะไรทำนองนั้นเมื่อเขาตื่นแล้วไหม?”

โรบินยังคงอยู่ในสภาพสิ้นหวังเหมือนเมื่อคืน เธอฟุบลงบนโต๊ะของเธออย่างพ่ายแพ้ขณะที่พูดว่า “ไม่เลย เขาน่าจะยังไม่ตื่น กว่าเขาจะได้นอนเมื่อคืนก็ดึก ขณะที่ฉัน… ไม่มีอารมณ์จะนอน เอาจริง ๆ ฉันรู้สึกเหมือนยังไม่ตื่นเลยค่ะ” หลังจากที่เงียบไปเธอก็ถามว่า “แต่พี่แอเรียนคะ… เมื่อวานฉันงี่เง่ามาก พี่มาร์คเขารังเกียจฉันหรือเปล่า?”

แอเรียนยิ้มให้เธออย่างปลอบใจ “เธอเป็นห่วงเรื่องนี้เหรอ? ไม่เลย เขาเสนอที่จะขับรถพาฉันไปหาเธอเอง ตอนแรกฉันจะเรียกรถไปด้วยซ้ำ เขาไม่ได้พูดอะไรนะ ยิ่งกว่านั้น ปกติเขาก็เป็นคนเงียบ ๆ อยู่แล้ว” เธอตอบ “นี่ ฉันอยากรู้เรื่องเธอและซิลแวงจริง ๆ นะ สรุปนี่คือความรักภาคสองของพวกเธอเหรอ? เธอบอกฉันได้ทุกเรื่องเลยนะ รู้ใช่ไหม? คิดซะว่าฉันเป็นเครื่องระบายของเธอ เธอไว้ใจฉันได้ ฉันพร้อมฟังตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีหรือร้าย ฉันไม่อยากให้เธอต้องเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวนะ”