บทที่ 1240 เพลโต แพนเดโมเนียม – ตอนที่ต้องอ่านของ เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
ตอนนี้ของ เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดย สาวน้อยสุดจี๊ด ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนติกทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1240 เพลโต แพนเดโมเนียม จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
มาร์คนั่งลงแล้วรินเครื่องดื่มให้ตัวเอง “เอาล่ะ ไหนบอกมาซิ เกิดอะไรขึ้นระหว่างนายกับทิฟฟานี่ เธอถึงได้ปล่อยให้นายมาสถานที่แบบนี้คนเดียวได้?”
แจ็คสันทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วถอนหายใจ “ให้ตายเถอะ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันพูดถูกเกี่ยวกับประโยชน์ของการอยู่เป็นโสด! เดี๋ยว ๆ ก่อนที่นายจะเรียกฉันว่าไอ้โง่ที่คิดแบบนั้น ฟังฉันก่อน ฉันเหนื่อยกับลูกที่บ้านแล้ว! จริง ๆ นะ เด็กคนนั้นไม่เคย! หยุด! ร้อง! ทั้งวัน ทั้งคืน เขาไม่สน เขาร้องจนไม่มีใครได้หลับได้นอน ฉันสาบานว่าฉันจะต้องเหนื่อยตายแน่ ๆ ถ้ายังขืนเป็นแบบนี้ต่อไป” เขาระบาย
“นายรู้ไหมว่าอะไรที่แย่กว่านั้น? ทิฟฟานี่อดทนอย่างมากกับเจ้าตัวแสบตัวน้อย แต่เธอเอาอารมณ์ร้าย ๆ ของเธอมาระบายใส่ฉันหมด! เธอหมดความอดทนกับลูกจนไม่เหลือให้ฉันเลย! ราวกับว่าฉันมีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น! เอาจริง ๆ นะ มาร์ค นายเคยรู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้บ้างไหมตอนที่เพิ่งจะเริ่มเป็นพ่อคน?”
มาร์คคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบว่า “เอ่อ จริง ๆ แล้วฉันโอเคนะ ลูกชายฉันไม่ใช่เด็กประเภทอารมณ์ฉุนเฉียว ยิ่งโต ยิ่งดูแลง่าย จริง ๆ แล้ว ฉันไม่มีคำแนะนำอะไรที่ดีไปกว่าการบอกให้นายอดทนอีกหน่อย พอผ่านไปได้สองสามเดือนลูกนายก็ควรจะดีขึ้น” เขาหยุดชั่วครู่ก่อนที่จะพูดต่อ “อืม… เป็นเรื่องธรรมดาที่นายจะรู้สึกแย่ขนาดนี้ นายเคยชินกับการมีอิสระ… อิสระที่นายสละให้ทิฟฟานี่ นายคิดว่านายจะได้ใช้ชีวิตกันสองคน… แต่ทันใดนั้น เด็กคนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้น เป็นเรื่องปกติที่นายจะยังไม่ชินกับมัน ทุกอย่างสมเหตุสมผลมาก นี่ ถ้านายรับมันไม่ไหวแล้ว ทำไมไม่ขอให้แม่ของนายมาดูแลเพลโตล่ะ? ฉันว่าเธอจะต้องดีใจมากที่ได้รับโอกาสนี้”
แจ็คสันดูหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด “นายคิดว่าฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นจริง ๆ เหรอ? เรื่องมันเป็นแบบนี้ บ้านของฉันเคยเป็นที่สำหรับฉันและทิฟฟานี่เท่านั้น ตอนนี้ นอกจากอันธพาลตัวน้อยแล้ว แม่ของฉันก็อยู่กับเราด้วย! บ้าจริง ฉันไม่เคยอยู่ในครอบครัวที่มีสี่คนมาก่อนเลย และมันทำให้ฉันแทบจะเป็นบ้าจริง ๆ นะ ฉันกลับมาบ้านและอดไม่ได้ที่จะคิดทุกวันว่าเรื่องทั้งหมดนี้มันบ้าไปแล้ว” เขาคร่ำครวญ
“นายรู้ไหม? ฉันพยายามแนะนำให้แม่เอาตัวอันธพาลตัวเล็ก ๆ ไปเลี้ยงแล้วค่อยพากลับมาให้ทิฟฟานี่ แต่ทุกครั้งที่ฉันพูดถึงเรื่องนี้ ทิฟฟานี่คนเดียวก็สามารถทำให้ฉันหูหนวกได้ด้วยการตะโกน เธอต่อต้านความคิดนั้นอย่างรุนแรง เธอต้องการให้ลูกอยู่ใกล้เธอตลอดเวลา! ฉันกำลังจะเป็นบ้าจริง ๆ แล้วนะ ฉันหนีมาที่นี่ได้ก็เพราะฉันโกหกว่าต้องทำงานล่วงเวลา”
การเฝ้าดูแจ็คสันกระดกเครื่องดื่มภายในรวดเดียวติดต่อกันทำให้มาร์คเลิกคิ้ว “นี่ นายกำลังหาเรื่องใส่ตัวนะถ้ากลับบ้านไปพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ นายโกหกเรื่องการทำงานล่วงเวลา แต่นายคงไม่ได้บอกว่านาย... ต้องไปพบปะลูกค้า ถูกไหม? คำโกหกนั้นจะไม่ได้การแน่นอน นายต้องการปลดปล่อยชั่วคราวขนาดที่จะไม่สนใจแล้วเหรอ? หรือเมื่อเช้านี้นายโขกหัวตัวเองมาก็เลยโง่ขึ้นน่ะ?”
แจ็คสันมองมาร์คอย่างอ้อนวอน “แล้วถ้าคืนนี้นายให้ฉันนอนที่บ้านนายล่ะ? มันจะดีมากเลยนะ ความเงียบสงบที่หอมหวานแม้เพียงคืนเดียว! หรือฉันจะบอกเธอก็ได้ว่านายคือคนที่ยืนกรานที่จะดื่มกับฉัน เลือกข้อใดข้อหนึ่งเลยครับพี่ชาย นายมีแค่สองทางเลือก”
ทว่า มาร์คกลับขมวดคิ้วก่อนที่จะพูดว่า “เธอนี่ทำงานแปลก ๆ หลังจากที่เลิกงานแล้วจริง ๆ นะเจนิซ เบลล์”
หญิงสาวในชุดบันนี่ชะงักเล็กน้อย “คะ-คุณเทรมอนต์?” เธอสวมหน้ากากซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชุดของเธอ ทว่า มันปิดแค่ดวงตาของเธอ แต่เธอก็ยังไม่ควรถูกเปิดโปงได้ง่ายขนาดนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบวกกับแสงไฟที่สลัวของสถานที่ หลังจากที่มาร์คจำเธอได้ เธอก็ทำได้เพียงก้มหน้าลงและแสร้งทำเป็นยุ่งกับขวดไวน์ราคาแพงบนถาดด้วยความอับอาย
แจ็คสันรู้สึกว่าชื่อนี้ฟังดูคุ้น ๆ เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะนึกขึ้นได้และอุทานว่า “อ๋อ เธอคือผู้หญิงที่เราไปเจอในงานปาร์ตี้ครั้งสุดท้ายใช่ไหม? ฉันจ้างเธอมาเป็นคู่ของฉันในคืนนั้น เธอทำงานในบริษัทของมาร์คไม่ใช่เหรอ? ว้าว เธอยังทำงานหนักแม้กระทั่งหลังเลิกงาน ไหน ๆ เธอก็ถือว่าเป็นคนรู้จัก มานั่งก่อนสิ ดื่มกับเราก่อนแล้วค่อยไปทำงานต่อก็ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...