เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1239

เจนิซมองไปที่มาร์คและเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร เธอจึงนั่งลงข้าง ๆ เขา “ฉันรับงานพาร์ทไทม์เพราะฉันไม่มีอะไรทำหลังเลิกงานค่ะ ที่แบบนี้ให้ค่าจ้างเยอะด้วย และเขาก็จ่ายเป็นรายวัน ฉันเลยคิดว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไรนะคะ…”

“เธอร้อนเงินเหรอ?” มาร์คถามโดยไม่ได้คิดอะไร เขาเชื่อว่าครอบครัวของเธอคงจะยากจนเนื่องจากเธอเองก็เคยได้ทุนการศึกษาจากเขา ที่เธอต้องทำงานพาร์ทไทม์ก็น่าจะเป็นเพราะเธอร้อนเงิน

เจนิซก้มหน้าลง “เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้ร้อนเงินขนาดนั้น แต่ตอนนี้ฉันก็โตแล้ว และต้องเข้าสังคมบ้าง มันเลยต่างจากตอนที่ฉันยังเรียนอยู่ ตอนนี้ฉันใช้เงินเยอะกว่าเดิมมาก ฉันเลยต้องทำงานเยอะขึ้นค่ะ แบบนี้ฉันจะได้มีชีวิตที่พอจะมีศักดิ์ศรีหน่อยและจะได้ไม่ต้องรู้สึกไม่เข้าพวกกับคนรอบข้างค่ะ”

แจ็คสันเมาเล็กน้อย เขาจึงพูดเก่งขึ้น “เป็นความคิดที่ไม่เลวเลยนะ ตราบใดที่เธอไม่ได้ทำงานที่ผิดกฎหมาย เธอก็ไม่มีอะไรต้องอาย เธอไม่ได้อายเพราะเจอเจ้านายตัวเองใช่ไหม? ไม่ต้องห่วงนะ นี่มันนอกเวลาทำงานแล้ว เธอจะทำอะไรหลังจากเลิกงานมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย”

มาร์คหยิบแก้วตัวเองขึ้นมาและจิบเครื่องดื่ม

เจนิซเห็นว่าเขาดื่มหมดไปเกือบครึ่งแก้วจึงรีบเติมเครื่องดื่มให้เขา “คุณเทรมอนต์คะ ที่ฉันทำแบบนี้จะทำให้บริษัทเสื่อมเสียหรือเปล่าคะ? ฉันกลัวว่าจะบังเอิญเจอเพื่อนร่วมงานที่นี่ ฉันก็เลย…” เธอกำลังจะอธิบายว่าทำไมเธอถึงต้องแต่งชุดคอสตูมและสวมหน้ากาก

มาร์คมองเธอ “ไม่เป็นไร เธอจะทำอะไรหลังจากเลิกงานแล้วนั่นก็เป็นเรื่องของเธอ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน”

ท่าทีที่ห่างเหินของเขาทำให้เจนิซอึดอัดมาก เธอไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจ เธอพยายามเข้าหาเขาอย่างระมัดระวังและสร้างความประทับใจที่ดีให้กับเขาเสมอ แต่น่าเสียดายที่เธอได้รับผลลัพธ์ตรงกันข้ามกับที่เธอต้องการเสมอมา