เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1241

แจ็คสันคว้าข้อมือของเธอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “ผมแค่ไปดื่มกับมาร์คมาและไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั้น นี่คือความจริง ช่างมันเถอะ ผมบอกความจริงคุณก็ได้ นี่ไม่ใช่ชีวิตแบบที่ผมต้องการเลย ผมแค่อยากมีคุณอยู่ในชีวิตของผม ไม่รวมถึงแม่ผมที่ย้ายมาอยู่กับเราหรือแม้แต่ลูก ผมไม่สามารถที่จะยอมรับจำนวนคนในบ้านที่เพิ่มอีกสองคนกะทันหันแบบนี้ได้ ที่นี่เสียงดังทุกวัน สำหรับผมแล้วมันไม่ได้ครึกครื้นเลย แต่มันอึดอัดมากกว่า มันเป็นการทรมานผมดี ๆ เลย ทุก ๆ ครั้งที่ลูกร้องตอนกลางคืนผมจะตื่นด้วย แล้วก็กลับไปนอนต่อไม่ได้อีก ผมจะตายจากความเหนื่อยอยู่แล้ว”

ทิฟฟานี่จ้องเขาด้วยความตกใจ “ถ้าคุณรักฉัน คุณก็ควรจะยอมรับทุกอย่างเกี่ยวกับฉันได้สิ เขาเป็นลูกของเรานะ ใช่ว่าฉันไปท้องกับคนอื่นมาสักหน่อย คุณคือพ่อแท้ ๆ ของเขา! และอีกอย่าง นั่นก็แม่ของคุณ คุณจะอึดอัดทำไม? ใช่ว่าคุณจะไม่อยากมีลูกสักหน่อย นี่คุณเป็นอะไรของคุณ?”

ด้วยความกล้าที่แอลกอฮอล์มอบให้แจ็คสันถึงหายใจเข้าลึก ๆ และระบายความรู้สึกของเขา “ใช่ ผมไม่ได้ปฏิเสธ แต่ผมไม่เคยมีลูกมาก่อน ผมไม่รู้ว่าบ้านเราจะเสียงดังขึ้นขนาดนี้ คิดซะว่ามันเป็นความผิดของผมเองแล้วกัน ผมเคยเสนอไปแล้วว่าให้แม่เลี้ยงลูกเรา แต่คุณก็ปฏิเสธ ถ้าเขาโตขึ้นหน่อย เราก็ค่อยรับเขามาเลี้ยงเอง คุณไม่เคยยอมคุยเรื่องนี้กับผมจริง ๆ จัง ๆ เลยด้วย ผมอาศัยอยู่คนเดียวมาตั้งนาน แล้วผมก็ไม่ชอบให้ที่บ้านมีคนมากมาย คุณช่วยเข้าใจผมหน่อยไม่ได้เหรอ? หรือไม่ก็ช่วยห่วงผมเป็นครั้งคราวบ้างได้ไหม?”

ทิฟฟานี่เงียบไป ใช่ เธอรู้ว่าแจ็คสันไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาที่บ้าน แต่เธอไม่คิดว่านั่นจะรวมถึงแม่เขาและลูกของพวกเขาด้วย เธอไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นปัญหาใหญ่และยืดยาวขนาดนี้ด้วย เธอกำลังเห่อความเป็นแม่ แต่แจ็คสันกำลังจะสติแตกและยังไม่สามารถนอนหลับเต็มอิ่มได้อีกด้วย และถึงอย่างนั้น เธอกลับไม่รู้เรื่องเลย

ความโกรธในใจของเธอค่อย ๆ จางหายไป เธอรู้สึกผิดแทน เขาเคยบอกไว้ชัดเจนแล้วว่า เขาไม่เคยคิดที่จะแต่งงานด้วยซ้ำ เธอไม่ควรคิดว่าเขาจะสามารถยอมทุกอย่างได้เพียงเพื่อให้ได้อยู่กับเธอ หลังจากที่เงียบไปสักพักเธอก็กอดเขา “ฉันขอโทษที่ไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของคุณเลย ฉันตกลงก็ได้ โอเคไหม? เราจะให้แม่คุณเลี้ยงลูกก่อน เราจะไปทานข้าวที่บ้านแม่ทุกวันเพื่อที่จะได้เจอเขาและตุนนมไว้ให้เขาด้วย การให้เขาดื่มนมแม่อย่างน้อย 6 เดือนจะดีที่สุด โอเคไหม? นี่เป็นข้อตกลงที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถคิดออกได้ในตอนนี้ ฉันจะไม่บังคับให้คุณยอมรับข้อเสนอของฉัน แต่จะให้ฉันปล่อยให้แม่คุณเลี้ยงลูกโดยที่ฉันจะไม่สนใจเลยก็ไม่ได้”