เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1242

แจ็คสันหมดหนทาง “นี่คุณไม่ได้อ่านคำแนะนำแพทย์หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลใช่ไหม? คุณต้องรอสองเดือนนะครับ ผมขอเวลาไปอาบน้ำก่อน แล้วจะตามไปนอนด้วย คุณไปนอนก่อนเลยก็ได้ มันดึกมากแล้ว ถ้านอนดึกมาก ๆ เดี๋ยวจะไม่มีน้ำนมนะ แค่นี้คุณก็มีน้อยอยู่แล้ว”

ทิฟฟานี่มองเขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำด้วยความสงสัย เธอคิดว่าเธอจะต้องรอแค่เดือนเดียว อย่างไรก็ตามปัญหาการผลิตน้ำนมแม่เป็นเรื่องที่แปลกมาก แอเรียนอ่อนแอกว่าเธออีก แต่แอเรียนกลับมีน้ำนมมากพอที่จะเลี้ยงแอริสโตเติลได้ เธอมีสุขภาพที่ดีกว่าแอเรียนมาก แต่เธอกลับต้องเสริมนมผงให้ลูก ไม่ว่าเธอจะทานสารอาหารมากมาย มันกลับไร้ประโยชน์ไปหมด

...

วันถัดมา ทิฟฟานี่พูดถึงเรื่องนี้กับซัมเมอร์หลังจากที่แจ็คสันไปทำงานแล้ว “คุณแม่คะ แม่พาเพลโตไปเลี้ยงที่บ้านก่อนได้เลยนะคะ หนูเริ่มเบื่อ ๆ แล้วก็เลยอยากจะกลับไปทำงาน หลังเลิกงานเราจะไปทานมื้อค่ำที่บ้านคุณแม่ทุกวันเพื่อที่จะได้ไปเยื่อมลูกก่อนที่จะกลับมาบ้าน เสาร์อาทิตย์เราค่อยพาเพลโตออกไปเที่ยว”

ซัมเมอร์จ้องเธอเป็นเวลาสองวินาที “อย่าแบกทุกอย่างไว้คนเดียวนะ เธอไม่ได้ยอมให้ฉันเอาลูกไปเลี้ยงเพราะอยากไปทำงาน แต่เป็นเพราะแจ็คสันต่างหาก ถูกไหม? เธอไม่คิดว่าฉันจะรู้จักเขาเหรอ? เขาเตรียมตัวไว้ว่าจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต แต่เขาไม่ได้เตรียมตัวที่จะเป็นพ่อคน เขาเคยชินกับการอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้กลับมีเด็กมาร้องไห้ในบ้านเขา แน่นอนว่าเขาจะต้องทนมันไม่ได้ ฉันจึงได้เสนอที่จะเลี้ยงเพลโตก่อนทันทีที่เขาเกิดมา ซึ่งไม่เป็นอะไรเลย เดี๋ยวฉันจะให้แอตติคัสมารับนะ ฉันจะพาเพลโตกลับบ้านฉันภายในวันนี้เลย เธอทั้งคู่ใช้ชีวิตคู่กันให้มีความสุขที่สุดเถอะ ส่วนหลานฉัน ฉันเลี้ยงเองได้อยู่แล้ว”

ทิฟฟานี่กอดซัมเมอร์ “คุณเป็นคุณแม่ที่ดีที่สุดเลยค่ะ!”

ซัมเมอร์ตบหลังเธอเบา ๆ “เอาล่ะ ฉันจะไปดูเพลโตก่อน ได้เวลาเปลี่ยนผ้าอ้อมแล้ว เธอไปทานอาหารเช้าเถอะ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับเธอนะ อีกสักพักฉันค่อยพาเพลโตกลับบ้าน”