เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1253

ไบรอันจอดรถและเดินเข้ามาหาพวกเขา เขาชมแอริสโตเติลจากใจจริง “นายน้อยน่ารักมากเลยครับ! โตไปจะต้องสาวตรึมแน่ ๆ!”

“คุณชอบเด็กเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรีบมีแล้วล่ะ” แอเรียนแซวเขา “คุณจะแต่งงานเมื่อไหร่คะ? คุณย้ายออกไปตั้งนานแล้ว มีเรื่องอัปเดตบ้างไหม?”

ไบรอันซึ่งเป็นผู้ชายที่โตเต็มวัยแล้วพลันหน้าแดง “อย่าแซวผมสิครับนายหญิง สำหรับผมแล้ว มันยังเร็วเกินไป ผมไม่มีเหตุจำเป็นที่จะต้องรีบแต่งงาน เพราะฉะนั้นผมจะไม่รีบหรอกครับ ถ้ามีอะไรนายหญิงจะได้รู้เป็นคนแรกแน่นอน ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะมาใหม่ครับ”

หลังจากที่เล่นกับแอริสโตเติลอยู่สักมาร์คก็พูดว่า “ฉันไปอาบน้ำก่อน เธอเล่นกับเขาไปก่อนนะ ตอนแรกฉันไม่ได้จะทำงานล่วงเวลาหรอก แต่ฉันเปลี่ยนใจตอนที่เธอบอกว่าฉันไม่ต้องไปรับเธอ”

แอเรียนรับแอริสโตเติลมาอุ้มและพึมพำว่า “ถึงคุณจะยุ่งกว่าฉัน แต่สมอร์ก็ยังชอบคุณมากกว่าฉันทั้ง ๆ ที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขามากกว่าคุณอีก นี่เขาชอบเพศเดียวกันหรือเปล่า?”

มาร์คเลิกคิ้วและพูดอย่างบูดบึ้งว่า “อาจจะ แต่เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่พวกเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ เดี๋ยวตามไปข้างบนหน่อยนะ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอจะต้องกังวลใจทุกครั้งที่เขาบอกเธอว่าเขามีเรื่องจะคุยกับเธอ อาจจะเป็นเพราะส่วนใหญ่มันล้วนแล้วจะเป็นข่าวร้ายทั้งนั้น

เธอรอจนกว่าเขาอาบน้ำเกือบเสร็จก่อนที่จะอุ้มแอริสโตเติลไปข้างบน

บังเอิญว่ามาร์คเพิ่งจะออกจากห้องน้ำในเวลาเดียวกัน ผมคงเขายังมีน้ำหยดอยู่เลย หยดน้ำนั้นหยดหลงสันจมูกของเขา มันเป็นภาพที่น่าดึงดูดมาก

มาร์คจ้องเธอเป็นเวลานานก่อนที่จะตอบว่า “นึกว่าเธอจะไม่ถามซะอีก มันค่อนข้างจะชัดเจนนะ ฉันยังจะต้องพูดอีกเหรอ? มีเพียงอเลฮานโดรเท่านั้นที่จะทำสิ่งนี้ได้ ฉันตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว คนของเขาตามแจ็คสันกับฉันไปที่บาร์ แต่เรื่องพวกนี้ล้วนเป็นปัญหาเล็กน้อย ไม่ต้องห่วง”

“ถ้าอย่างนั้น คุณก็ไม่มีปัญหาอะไรกับการที่ฉันไล่เจนิซออกใช่ไหม?”แอเรียนถามด้วยน้ำเสียงที่บึ้งตึงเล็กน้อย

เขาหรี่ตาและยกมือขึ้นจับคางของเธอ “ทำไมฉันจะต้องมีปัญหากับเรื่องนั้นด้วย? เธออยากให้ฉันมีปัญหากับมันเหรอ? ฉันก็เคยบอกแล้วว่าฉันจะไล่หล่อนออกถ้าเธอไม่พอใจ ตอนนั้นเธอไม่เห็นด้วยและบอกเองว่าไม่มีเหตุผลที่จะไล่หล่อนออกไม่ใช่เหรอ? สุดท้ายเธอก็ทำมันอยู่ดี แอริของฉันโตเต็มที่แล้ว เธอหึงเป็นแล้วซะด้วย”

แอเรียนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเธอตรงกับลูกกระเดือกของเขา แก้มของเธอแดงระเรื่อทันที เธอปัดมือเขาออกและพูดว่า “สมอร์อยู่นะ ฉันจะไปเล่นกับเขาอีกหน่อย อีกไม่นานเขาก็น่าจะง่วงแล้ว”