เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 157

แอเรียนกินต่อไปโดยไม่หันไปมองเขา “มันไม่ใช่ ‘สิ่งของ’ ข้าวปั้นเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน”

“ฉันไม่สนหรอกว่ามันคืออะไร! กำจัดมันซะ ฉันไม่อยากเห็นมันอีกในเช้าวันรุ่งขึ้น ถ้าเธอไม่ทิ้งมันด้วยตัวเองฉันจะให้คนไปจัดการเอง” มาร์คไม่เหลือที่ว่างสำหรับการเจรจา

“คุณเกลียดข้าวปั้นมากกว่าที่คุณเกลียดฉัน แล้วทำไมคุณไม่กำจัดฉันไปก่อนหน้านี้แทนที่จะให้ฉันอยู่ใกล้ ๆ เพื่อเป็นที่รังเกียจของคุณล่ะ? ฉันจะไม่กำจัดข้าวปั้น ในทางกลับกันฉันจะยอมให้คุณเกลือกกลั้วอยู่ที่นั่น ฉันแน่ใจว่าแอรี่ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่คุณคอยอยู่เคียงข้าง มีอะไรผิดปกติที่ฉันเลี้ยงแค่แมวอย่างนั้นเหรอ?” เธอยั่วโมโหเขาอย่างไม่เกรงกลัว

“แอเรียน วินน์!” มาร์คระเบิดอีกครั้งในขณะที่เขายืนขึ้นและกระแทกโต๊ะ

แอเรียนไม่สนใจการระเบิดของเขา เธอค่อย ๆ เคี้ยวอาหารในปากแล้วพูดหลังจากกลืนมันลงไป “ไม่ต้องตะโกน ฉันไม่ได้หูหนวก เพราะคุณไม่ชอบกลับบ้านนี่ ฉันแน่ใจว่ามีที่ว่างมากมายในบ้านหลังใหญ่นี้สำหรับเลี้ยงแมว”

คนรับใช้ใน คฤหาสน์ เทรมอนต์ ต่างหวาดกลัวจนแทบจะหายใจไม่ทัน พวกเขาทั้งหมดคิดว่าเรื่องนี้จะลุกลามกลายเป็นสงครามครั้งใหญ่ในคืนนี้ แต่สุดท้ายแล้วมาร์คเองก็เป็นผู้ที่ ‘แพ้การต่อสู้’ เขาออกจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ ด้วยใบหน้าบูด ๆ โดยไม่ได้กินข้าวเย็น

หลังจากที่มาร์คจากไป เเมรี่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าและพูดคุยกับแอเรียน “เธอกำลังทำอะไร แอริ! เธอโกรธนายท่านสินะ ตอนนี้มีแมวอยู่ในบ้าน เขาจะกลับมาบ้านแทบไม่ได้เลย ครอบครัวเทรมอนต์เป็นเจ้าของทรัพย์สินมากมายจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขานั่งลงในบ้านหลังอื่นและใช้เวลาทั้งหมดกับคนรักที่นั่น? เธอคือคนที่จะต้องทนทุกข์ทรมาน! ทำไมต้องทะเลาะกับนายท่านเรื่อแมว? รีบเอาแมวออกไป ฉันจะช่วยเธอหาครอบครัวที่ดีเพื่อรับเลี้ยงมัน”

“ไม่สำคัญว่าเขาจะกลับมาหรือไม่ หนูจะไม่เอาแมวออกไป แมวเคยสัมผัสเขามาก่อนและดูเหมือนว่าเขาจะไม่แพ้มัน” เสียงของแอเรียนหนักแน่น