เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 158

ก่อนที่เขาจะพูดแจ็คสันก็แลบลิ้น “ฉันจะหาวิธีจัดการกับเหตุการณ์ที่นายโดน ‘ภรรยามีชู้’ ฉันไม่อยากให้คู่ค้าของนายรู้สึกเสียใจกับนาย ทุกครั้งที่เซ็นสัญญากับนายชื่อเสียงของมาร์ค เทรมอนต์ เป็นสิ่งสำคัญ!”

มาร์คถลึงตามาที่เขา “หุบปาก!"

แจ็คสันตอบด้วยรอยยิ้มล้อเลียนแทน “ฉันคิดว่า… นายไม่ควรทำให้เธอโกรธ เธอเคยเป็นเหมือนกระต่ายตัวน้อยที่นายสามารถหยอกล้อไปมาได้ ฉันไม่ได้คิดว่าเธอจะน่ากลัวขนาดนี้เมื่อเธอโดนตะคอกในที่สุด”

มาร์คโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “เอาล่ะ ออกไปจากห้องของฉันได้แล้ว”

แจ็คสันระเบิดเสียงหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า… โอเค โอเค ดูเหมือนว่าคืนนี้มาร์ค เทรมอนต์ของเราจะเข้านอนในออฟฟิศ ช่างน่าสงสาร ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้และวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของสาวงาม”

วันรุ่งขึ้น เอลลี อามอร์ เดินเข้ามาทันทีที่มาร์คออกมาหลังจากจัดระเบียบตัวเองในห้องรับรองของสำนักงาน “คุณเทรมอนต์คะ คุณซีวานอยู่ที่นี่”

เขาขมวดเน็คไทให้ตรง “ให้เขาเข้ามา”

เอลลีพยักหน้าแล้วหันไปทางซ้าย หลังจากนั้น วิล ซีวาน ก็เข้ามาในห้องทำงานของเขา เขายังคงได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ใบหน้าซึ่งเป็นที่สะดุดตาของมาร์ค “ชื่อบริษัทเก่าของตระกูลซีวานจะไม่เปลี่ยนแปลง คุณจะเป็นคนจัดการ หากคุณไม่สะดวกใจกับข้อตกลงนี้ ผมสามารถแทนที่คุณด้วยคนอื่นได้เนื่องจากจำนวนหุ้นที่พวกคุณถืออยู่นั้นไม่ได้มีผลอะไรเลยในสายตาของผม คุณจะติดตามอยู่หรือไม่?”

“ครับ” วิลตอบด้วยฟันที่ขบกัน

มาร์คหยิบกาแฟบนโต๊ะขึ้นมาจิบ “อย่างไรก็ตามอยู่ห่างจากภรรยาของผมด้วย ไม่อย่างนั้นผมจะทำให้แน่ใจว่าครอบครัวซีวานจะไม่มีโอกาสพลิกผันขึ้นมาได้อีกเลย”

วิลแสดงให้เขาเห็นรอยยิ้มที่ขมขื่น “สิ่งที่คนอื่นมองว่าเป็นสมบัติไม่ใช่อะไรนอกจากวัชพืชในสายตาของคุณ แต่คุณจะไม่อนุญาตให้ใครแตะต้องมัน ผมต้องบอกว่าคุณอาจเป็นหนึ่งในผู้ประกอบการที่ดีที่สุดที่นั่น แต่คุณมีหลายอย่างที่ต้องทำเมื่อพูดถึงตัวละครของคุณ ผมยอมรับว่าครอบครัว ซีวานสูญเสียไป ผมขอบอกนะ - แม้ว่ามันจะหมายความว่าครอบครัวซีวานไม่มีโอกาสได้พลิกผัน แต่ผมก็ยังจะพาแอริไปทันทีตราบเท่าที่เธอพยักหน้าให้ผม!”

ระลอกคลื่นเล็ก ๆ ในดวงตาของมาร์คดูเหมือนว่ามันอาจจะกลายเป็นทะเลที่มีพายุได้ตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม เขายังคงยิ้มเหมือนดวงอาทิตย์ที่อบอุ่นในฤดูหนาว “วันนั้นจะไม่มาถึงเพราะผมรู้จักเธอดีกว่าคุณ”

วิลรู้สึกเยาะเย้ยเล็กน้อย “มาร์ค เทรมอนต์ ทุกคนคิดว่าคุณเป็นคนที่น่ารักที่สุดในโลก ผมเองก็เคยเชื่อเช่นนั้นเหมือนกัน ตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่าทุกคนคิดผิดมากแค่ไหนหลังจากที่ได้เจอคุณด้วยตัวเองเรามีหลายสิ่งที่ต้องไตร่ตรองเกี่ยวกับตัวเอง”

เมื่อประตูห้องทำงานของเขาปิดลงอีกครั้งการแสดงออกบนใบหน้าของมาร์คก็เปลี่ยนกลับไปเป็นสีหน้าเคร่งขรึมตามปกติ เขาเกลียดการสร้างใบหน้าที่อ่อนโยนมาโดยตลอด แต่เขาก็เคยชินกับมันหลังจากผ่านไปหลายปี

ตอนที่เขายังเด็กพ่อของเขาพูดกับเขาว่า “ลูกจะดีจริง ๆ ก็ต่อเมื่อคนอื่นคิดว่าลูกดี ไม่สำคัญว่าลูกจะเป็นคนดีจริงหรือไม่ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มองเห็นได้ ลูกคือสิ่งที่พวกเขารับรู้ นี่คือความเป็นจริง ตระกูลเทรมอนต์ ไม่สามารถถูกวิพากษ์วิจารณ์จากคนอื่นได้ แม้ว่าจะหมายถึงการสวมหน้ากากนับพันชิ้นจนลูกลืมไปว่าแท้จริงแล้วลูกเป็นใครก็ตาม”

เนื่องจากคำเหล่านี้เขาเรียนรู้วิธีพูดและปฏิบัติอย่างระมัดระวัง พ่อของเขามีพี่น้องหลายคน แต่เขาสามารถโดดเด่นกว่าพวกเขาและสืบทอดธุรกิจของครอบครัวด้วยวิธีการดังกล่าว มาร์คลงเอยด้วยการใช้ชีวิตในแบบที่เขาเคยเกลียดที่สุด

การเข้าซื้ออสังหาริมทรัพย์ของซีวานโดยตระกูลเทรมอนต์ทำให้เกิดความโกลาหลในโลกธุรกิจ แอเรียนกำลังเลื่อนโทรศัพท์ของเธอโดยมีข้าวปั้นอยู่ในมือของเธอ เมื่อเธอเห็นข่าวนี้ทำให้เธอตกตะลึง เมื่อนึกถึงปฏิกิริยาของเอริกและทิฟฟานี่ เมื่อเธอถามถึงวิล เธอก็รู้ว่าเธอเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับรู้เรื่องนี้...