เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 168

เห็นความรังเกียจที่ชัดเจนบนใบหน้าของมาร์ค แอเรียนก็แอบหงุดหงิด อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้แสดงความคิดเห็นใด ๆ แต่เธอไม่สามารถขอให้ทุกคนชอบข้าวปั้นได้เพียงเพราะเธอชอบ เธอพอใจแค่ได้เก็บมันไว้เคียงข้าง

แอรียนรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเมื่อมาร์คไม่มีแผนที่จะออกไปข้างนอกในตอนกลางคืน ทำไมผู้ชายที่มักจะหลีกเลี่ยงการกลับบ้านมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะสามารถอยู่บ้านได้อย่างเชื่อฟังทุกคืนในตอนนี้? เมื่อมาร์คอยู่รอบ ๆ บ้าน แอเรียนรู้สึกอึดอัดมากขึ้นและเธอก็มีเวลาอยู่กับข้าวปั้นน้อยลงด้วย

เมื่อเธอเข้านอนตอนกลางคืน จู่ ๆ เธอก็นึกถึงสิ่งที่ทิฟฟานี่บอกกับเธอในตอนกลางวันและรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นเรื่อย ๆ

มาร์คนอนอยู่ข้าง ๆ เธอมองไปที่โทรศัพท์โดยหันหลังให้เธอ ข้อความที่อัดแน่นบนหน้าจอของเขาทำให้เธอปวดหัวเพียงแค่มองมัน เธอยังสงสัยว่าเขาจ้องมองมันนานขนาดนี้ได้อย่างไร

จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นและทำให้เธอตกใจ เป็นโทรศัพท์ของ มาร์ค และหน้าจอแสดงให้เห็นว่ามาจาก แอรี่...

มาร์คไม่ได้ลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ แต่น้ำเสียงของเขามีเคือง "ฮัลโหล?"

เสียงของแอรี่ดังมาจากอีกด้านหนึ่ง “พี่มาร์คที่รัก ขอบคุณที่ช่วยเหลือครอบครัวของเรา ถ้าไม่ใช่เพราะคุณครอบครัวของเราต้องล้มละลายแน่นอน คุณดีมากสำหรับฉัน พ่อแม่ของฉันอยากจะเชิญคุณไปทานอาหารค่ำ ฉันคิดว่าคุณคงเบื่อที่จะรับประทานอาหารข้างนอกจากการสังสรรค์ทั้งหมดที่คุณต้องทำ ทำไมพรุ่งนี้คุณไม่มาที่บ้านฉันล่ะ? ฉันจะทำอาหารให้คุณเอง!”

โดยไม่รอให้มาร์คพูด แอเรียนหันหลังให้เขาและปิดหูของเธอด้วยความรังเกียจจากความวุ่นวายในตอนเที่ยงคืน

เธอไม่ได้คาดหวังว่า มาร์คจะไม่เพียงแต่ปกป้องแอรี่เท่านั้น แต่ยังยอมง่าย ๆ กับเงื่อนไขที่เธอเคยขอไว้ก่อนหน้านี้เพื่อให้แอเรียนได้รับผลประโยชน์ แม้ว่าแอเรียนจะเป็นคนเสนอให้ช่วยครอบครัวคินซีย์ แต่การกระทำของมาร์คในตอนนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย

ริมฝีปากของมาร์คโค้งเป็นรอยยิ้มเมื่อเขาสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวด้านหลัง “ก็ดี งั้นผมจะไปพรุ่งนี้ตอนบ่าย”

เขาวางสาย แต่แอเรียนไม่อยากที่จะนอนไปโดยปกติโดยปราศจากทางระบายความโกรธในใจ

หลังจากที่มาร์คดูเหมือนจะหลับไปสักพัก แอเรียนก็ยังคงโกรธมากจนไม่อยากนอนร่วมเตียงเดียวกันกับเขาด้วยซ้ำ ดังนั้นเธอจึงรวบรวมผ้าห่มและไปที่ห้องนอนรับรองเเขก

เช้าวันรุ่งขึ้นโทรศัพท์ของมาร์คดังขึ้นตลอดเวลา เขาเปิดลำโพงดังนั้น แอเรียนจึงได้ยินเสียงน่ารักของแอรี่จากห้องนอนรับรองเเขก

เนื่องจากเมื่อคืนแอเรียนนอนหลับไม่สนิทและตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่เธอจึงไม่สามารถระงับอาการระคายเคืองได้อีกต่อไป เธอเดินออกไปจากห้องด้วยเท้าเปล่าและตะโกนจากบันได “คุณ หยุด มัน สัก พัก จะ ได้ ไหม?”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งมาร์คก็ออกมาจากห้องนอน เขาเปลี่ยนเป็นชุดสูทและดูเหมือนว่าจะพร้อมที่จะออกไปข้างนอก เขาดูเฉยเมยเมื่อเห็นเธอจากนั้นเขาก็เดินผ่านเธอไปและลงไปชั้นล่าง

แอเรียนกำมือแน่น คงจะมีสักวันที่เธอจะตะครุบเข้าสักที...

ประมาณสิบโมงครึ่ง จู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็โทรมาหาเธอ “แอริ เธอช่วยออกมาสักพักได้ไหม? ฉันมีบางอย่างสำหรับเธอ 'คุณสโลน’ ส่งจดหมายมาอีกฉบับแล้ว!”