เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 175

“แอริ ทำไมเธอถึงเลือดออก?"

แอเรียนมองตามทิฟฟานี่ที่จ้องมองลงไป แต่การมองเห็นของเธอพร่ามัวไปแล้วและเธอก็เริ่มได้ยินเสียงหึ่งแทนที่จะเป็นเสียง

เมื่อตระหนักถึงสภาพที่คลุมเครือของเธออย่างประหลาด จึงเรียกรถแท็กซี่และส่งเธอไปโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์สองสามคนปรากฏตัวต่อหน้าเธอดูกังวลขณะที่พวกเขาเข็นเธอเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

เธอมีสติและรับรู้ได้ว่าเธอกำลังนอนอยู่ห้องผ่าตัด แต่เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดและไม่สามารถพูดได้

ทิฟฟานี่เดินออกไปข้างนอกหอผู้ป่วยฉุกเฉินด้วยอาการประหม่า หลังจากนั้นไม่นานพยาบาลก็เปิดประตูห้องฉุกเฉินและเดินออกไป “คุณเป็นครอบครัวของผู้ป่วยหรือเปล่าคะ? ผู้ป่วยเหนื่อยล้ามากเกินไปหลังจากที่เธอแท้งและตอนนี้กำลังทุกข์ทรมานจากการสูญเสียเลือดเนื่องจากการบาดเจ็บ เธอต้องผ่าตัด กรุณาใส่ลายเซ็นของคุณถ้าคุณเป็นครอบครัวของเธอ!”

ทิฟฟานี่มึนงง “ดิฉัน… ดิฉันเป็นเพื่อนของเธอค่ะ ดิฉันไม่ใช่สมาชิกในครอบครัว”

นางพยาบาลพูดอย่างรีบร้อน “ถ้าอย่างนั้นโทรหาครอบครัวของเธอค่ะ! การผ่าตัดทำได้เฉพาะลายเซ็นเท่านั้น เธอไม่สามารถรอได้อีกต่อไป!”

ด้วยมือที่สั่นเทาทิฟฟานี่หยิบโทรศัพท์ของแอเรียนขึ้นมาเพื่อโทรหามาร์ค แต่รู้ว่าโทรศัพท์ของเธอปิดโดยอัตโนมัติจากแบตเตอรี่ที่เหลือน้อย เธอทำได้เพียงดึงซิมการ์ดของแอเรียนออกมาแล้วใส่ลงในโทรศัพท์ของเธอเอง เมื่อเชื่อมต่อสายแล้วก็ตัดไป เธอโทรมาอีกครั้งแล้วก็เป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ทิฟฟานี่สะอื้นแล้ว เธอส่งข้อความถึงมาร์คขณะเช็ดน้ำตา “แอริจะตายถ้าคุณไม่รับสาย! เธอเสียเลือดมาก เธออยู่ในโรงพยาบาล ต้องมีลายเซ็นครอบครัวสำหรับการผ่าตัด รับสายซะ!"

หลังจากส่งข้อความไปแล้วสายของมาร์คก็โทรเข้ามา ทิฟฟานี่หยิบขึ้นมาอย่างเร่งรีบ “มาด่วนเลยค่ะ แอริตกอยู่ในอันตราย… เธอเสียเลือดมาก…”

ได้ยินเพียงเสียงฟ้าร้องและฝนจากปลายสายในช่วงสองสามวินาทีแรกก่อนที่เสียงของมาร์คจะดังขึ้น มีความตื่นตระหนกในความสงบของเขา “คุณส่งโทรศัพท์ไปหาหมอ”

ทิฟฟานี่ส่งโทรศัพท์ให้ศัลยแพทย์อย่างเชื่อฟัง “มาจากครอบครัวของผู้ป่วยครับ”

หมอกำลังจะเอ่ยปากรับโทรศัพท์ แต่เขาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน “ผมชื่อมาร์ค เทรมอนต์ คนไข้คือภรรยาของผม ผมยังต้องการเวลาอีกสักหน่อยเพื่อไปโรงพยาบาล กรุณาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชีวิตเธอตอนนี้ ผมจะเซ็นแบบฟอร์มทันทีที่มาถึง ผมสัญญาด้วยวาจาว่าผมจะชดใช้ค่าเสียหายที่โรงพยาบาลหากเกิดอุบัติเหตุใด ๆ กรุณาช่วยเธอเดี๋ยวนี้! ผมจะไปให้เร็วที่สุด!”

โดยปกติแล้วโรงพยาบาลจะไม่ดำเนินการผ่าตัดโดยประมาทตามสถานการณ์ดังกล่าว ลายเซ็นเป็นสิ่งที่ต้องทำ อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินว่าเป็นมาร์ค เทรมอนต์ และได้รับความยินยอมด้วยวาจา ศัลยแพทย์ก็เห็นด้วย “ได้ครับ คุณเทรมอนต์ เราจะพยายามอย่างดีที่สุดในการช่วยชีวิตคุณหญิงเทรมอนต์”

หมอเดินกลับไปที่หอผู้ป่วยหลังรับโทรศัพท์ขณะที่ทิฟฟานี่นั่งร้องไห้อยู่บนม้านั่ง เธอโทษตัวเอง ถ้าเธอไม่โทรหาแอเรียนในตอนดึก เธอก็คงไม่ล้มลงและเรื่องแบบนี้ก็ไม่อาจเกิดขึ้น...

เข็มวินาทีและเข็มนาทีค่อย ๆ หมุนตามเวลา ประมาณยี่สิบนาทีต่อมามาร์คก็ปรากฏตัวที่มุมทางเดิน

ทิฟฟานี่ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมาที่นี่เร็วขนาดนี้ และ… อันที่จริงเขาก็ใส่ชุดนอนมา “คุณต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงในการขับรถมาจากบ้านใช่ไหม? คุณมาที่นี่เร็วขนาดนี้ได้ยังไง? … เซ็นชื่อค่ะ!”

มาร์คไม่ได้พูดอะไร เขาหายใจหอบด้วยหน้าอกที่ยกสูงขึ้นและต่ำลงราวกับว่าเขาเพิ่งเสร็จจากการออกกำลังกายที่หนักหน่วง

เขาหยิบเอกสารที่พยาบาลส่งให้เขาและเซ็นชื่ออย่างรวดเร็ว ชื่อของเขาที่เขาเซ็นมานับครั้งไม่ถ้วนดูเหมือนได้เขี่ยในตอนนี้ ในขณะที่มือของเขากำลังสั่น...