เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 201

ทั้งมาร์คและนีน่าไม่ได้กลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ในคืนนั้น ถึงอย่างนั้นแอเรียนก็เข้านอนตามปกติ

พอถึงเที่ยงคืนในที่สุดแมรี่ก็ทนไม่ไหวจึงเข้าไปในห้องนอนของแอเรียนเพื่อปลุกเธอ “เธอยังมีอารมณ์มานอนหลับอีกเหรอฮะ? แค่ แอรี่ คินซีย์ ไม่พอ นี่เธอยังจะผลักผู้ชายของเธอไปสู่อ้อมแขนของผู้หญิงคนอื่นเหรอ? นายท่านและนีน่ายังไม่กลับมา เธอไม่กังวลแม้แต่น้อยเลยรึไง?”

แอเรียนพูดอย่างเฉยเมย “คุณคิดว่าหนูจะสามารถควบคุมการกระทำของเขาได้ไหมคะ?”

แมรี่ส่งโทรศัพท์ของแอเรียนให้เธอ “นี่ โทรหาเขาสิ! ถ้านายท่านไม่กลับมา แม้ว่าเธอจะนอนหลับได้ แต่ฉันก็จะนอนไม่หลับหรอกนะ! ฉันจะบอกเธอเรื่องนี้ ตราบใดที่เธอเป็นนายหญิงเทรมอนต์ เธอต้องเอาชนะใจเขาให้ได้! มันเป็นทางที่ดีกับตัวเธอเอง เธอเข้าใจไหม?”

แอเรียนจ้องไปที่โทรศัพท์เงียบ ๆ สักครู่ ก่อนที่เธอจะโทรออกในที่สุด

โดยไม่คาดคิด สายก็ถูกรับทันที เสียงของมาร์คฟังดูแหบ แต่เขาก็ไม่ได้โกรธ “ฮัลโหล?"

แอเรียนสงบสติอารมณ์และถามว่า “คุณจะกลับบ้านกี่โมง?”

“ผมคิดว่าคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ไม่ใช่เหรอ?” ทำเครื่องหมายตอบโต้

“อย่างไรก็ตาม แมรี่เป็นคนทำให้ฉันต้องโทรหาคุณ” แอเรียนวางสายทันทีที่เธอพูดจบ

แมรี่เกือบจะปรี๊ดด้วยความโกรธ “เธอมันซื่อบื้อแท้! เธอเคยทำอะไรได้บ้างไหมเนี่ย?ชิ ฉันไม่สนใจแล้ว!”

หลังจากที่แมรี่ลงไปชั้นล่าง แอเรียนก็ไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวใด ๆ อีก เธอนอนลงแต่ก็ไม่ง่วงแล้ว มาร์คออกไปกับนีน่า ตอนนี้พวกเขายังอยู่ด้วยกันไหม? ทำไมพวกเขาถึงยังอยู่ด้วยกันกลางดึก? พวกเขาจะทำอะไรกันบ้าง?

ภาพแปลก ๆ ผุดเข้ามาในความคิดของเธอในขณะนี้ และเธอส่ายหัวอย่างฉุนเฉียว สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอควรสนใจ มันไม่เหมือนกับว่าเธอหลงรักมาร์ค เขานอนกับใครแล้วมันสำคัญอย่างไรล่ะ?

แอเรียนไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนเมื่อเธอได้ยินเสียงรถจากชั้นล่าง เธอก็สะดุ้งตื่น แต่ยังคงงุนงง มาร์คกลับมาบ้าน! และเธอก้แกล้งหลับ

ไม่นานมาร์คก็เข้ามาในห้อง เธอได้ยินนีน่าพูดกับเขาก่อนหน้านั้น ดูเหมือนว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัตตลอดก่อนหน้านี้

ตามปกติสิ่งแรกที่เขาทำหลังจากเข้าห้องคือ การอาบน้ำ

ขณะที่แอเรียนฟังเสียงน้ำไหล คลื่นแห่งความโกรธที่อธิบายไม่ได้ก็ปะทุขึ้นในใจของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

ทันทีที่มาร์คออกมาจากห้องน้ำ แอเรียนก็อดไม่ได้ที่จะโพล่งออกไปว่า “คุณไปทำอะไรมาจนถึงดึกดื่นขนาดนี้?” เธอตกใจกับเสียงของตัวเอง เธอกำลังตั้งคำถามกับเขาอยู่เหรอ? ทำไมเธอถึงฟังดูเหมือนภรรยาที่ไม่พอใจและบ่นว่าสามีกลับมาช้า? เธอแค่อยากรู้อยากเห็น… ใช่ นั่นคือทั้งหมดที่เธอเป็นนั่นเเหล่ะ

มาร์คปีนขึ้นไปบนเตียงในชุดคลุมนอน “ฉันอยู่ในที่ทำงาน เธอยืนกรานที่จะมา เรากลับมาหลังจากที่ฉันทำงานเสร็จแล้ว” เขาตอบอย่างไม่แยแส

แอเรียนรู้สึกว่าจิตใจของเธอว่างเปล่า ก่อนหน้านี้เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้นับประสาอะไรกับเขา เธอยิ่งประหลาดใจว่าเขาก็ตอบเธอจริง ๆ เธอคาดหวังว่าเขาจะไม่สนใจเธอหรือพูดอะไรบางอย่างตลอดเวลา ว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอ

มาร์คนอนตะแคงข้างเตียงโดยหันหลังให้เธอ

แอเรียนก็หันไปอีกด้านหนึ่งอย่างเงียบ ๆ เช่นกัน ในขณะนี้หัวใจของเธอเต้นอยู่ในอก จังหวะการเต้นของหัวใจของเธอแปลกไปเล็กน้อย

...

มันเป็นวันเสาร์ในวันถัดมา ตั้งแต่มาร์คกลับดึกเมื่อคืนเขาก็ตื่นสายเช่นกัน เขาไม่มีแผนที่จะออกไปข้างนอก ดังนั้นเขาจึงนอนอยู่บนเตียงและอ่านหนังสือหลังจากตื่นนอน

แอเรียนนอนหลับนานกว่าเขา เธอตื่นขึ้นมาเพียงเพราะเสียงโทรศัพท์ดังไม่หยุดหย่อน เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความงุนงงและได้ยินเสียงของทิฟฟานี่ดังขึ้นจากปลายสาย “แอริ ฉันเจอแล้ว! วิลอยู่โรงพยาบาลเซ็นทรัล นอกจากขาที่หักแล้วตอนนี้เขาสบายดี เขาอาจจะต้องพักอย่างน้อยสามเดือน หากสิ่งต่าง ๆ หายเป็นปกติดีก็จะไม่มีผลกระทบในระยะยาว ฉันบังเอิญมีเวลาว่างอยู่พอดี วันนี้เธออยากไปเยี่ยมเขากับฉันไหม?”