เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 312

แอเรียนกังวลจึงบอกกับเธอว่า “ทิฟฟ์ บอกความจริงฉันมา ระหว่างเธอกับแจ็คสันมีอะไรกัน? เธอจะยอมแพ้เพราะแค่เรื่องเงินไม่ได้นะ ถ้าพวกเธอชอบกันก็แค่ตกลงแต่งงานกัน แต่ถ้าเธอแค่เล่นสนุกเพื่อเงิน หรือเสื้อผ้า หรือรถ ก็หยุดซะ ฉันกลัวว่าเธอจะลงเอยด้วยความเจ็บปวด ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้คิดไปเอง ; ผู้ชายที่ไหนจะเอาอาหาร เอารถมาให้เธอถ้าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอ!”

ทิฟฟานี่รู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นบ้า เธอกลัวที่จะบอกแอเรียนว่ามาร์ครู้เรื่องที่เธอท้องแล้ว และเธอก็ไม่อยากจะบอกว่าจริง ๆ แล้วก็เป็นมาร์คที่ซื้อรถคันนี้ให้ แต่นอกเหนื่อจากนั้น เธอสงสัยว่าลิเลียนจะเป็นคนที่ก่อเรื่องทั้งหมด… เธอกลัวว่าถ้าแอเรียนยังไม่เลิกถาม เธอคงจะปกปิดทั้งหมดไม่ไหวแล้ว เธอไม่ใช่คนที่เก็บความลับเก่ง ทำไมทุกคนถึงยัดเยียดให้เธอต้องอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย?

“มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะแอริ” เธอตอบด้วยความกังวลใจ “เลิกถามสักทีเถอะน่า”

แอเรียนรู้สึกได้ว่าทิฟฟานี่ไม่อยากพูดถึงมัน มันคงเป็นคำถามที่ส่วนตัวเกินไป เธอจึงไม่ถามต่อ “โอเค ฉันจะไม่ถามอีก เธอไม่ใช่เด็กแล้ว เธอควรรู้ดีแก่ใจว่าเธอทำอะไรอยู่ แต่จำไว้นะว่าฉันอยู่ตรงนี้เสมอ ถ้าเธอต้องการอะไรก็แค่มาบอกฉัน”

ทิฟฟานี่เกือบจะร้องไห้ นี่ไม่ใช่เรื่องของเธอเลย… เธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเลย… เธออึดอัดที่ต้องคอยมาเป็นคนกลางแบบนี้!

ลิเลียนกลับบ้านตอนเวลาเที่ยงคืนหลังจากที่เล่นไพ่นกกระจอกไปหลายตา เธอคิดว่าทิฟฟานี่น่าจะเข้านอนไปนานแล้วเธอจึงไม่คิดที่จะเปิดไฟตั้งแต่แรก แต่แล้วต้องเธอก็ตกใจเมื่อไฟมันติดของมันเอง เธอกระโดดด้วยความตกใจแล้วมองหาต้นเหตุจนเธอเจอกับทิฟฟานี่ที่ยื่นอยู่หน้าห้องน้ำและจ้องมองมาที่เธอ

“เธอทำอะไร? ทำไมเธอถึงพยายามที่จะทำให้ฉันหัวใจวายกลางค่ำกลางคืนแทนที่จะไปนอน?” ลิเลียนถามด้วยท่าทางที่ไร้ความผิด

“ขยับก้นเข้ามาเดี๋ยวนี้” ณ เวลานี้ทิฟฟานี่ง่วงนอนมาก เธอโกรธมากดังนั้นการเลือกคำพูดของเธอจึงห่างไกลการน่าฟัง