เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 356

เรื่องที่แจ็คสันทิ้งทิฟฟานี่ไว้คนเดียวทันทีที่พวกเขามาถึงงานเลี้ยงแทบจะไม่ทำให้เธอรำคาญเลย เธอพอใจเพียงแค่ได้มีความสุขในช่วงเวลาที่เธออยู่ที่นั่นพร้อมกับของหรูหราทั้งหมดที่ปาร์ตี้มีมานำเสนอ แม้ว่าเธอจะอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าก็ตาม

ห้องจัดเลี้ยงที่เปล่งประกายด้วยแสงสีทองอันหรูหราเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับความเป็นส่วนตัวของคนชนชั้นสูง ที่นี่คุณจะได้พบกับคนชนชั้นสูงที่มีชื่อเสียงในเสื้อผ้าที่เป็นสไตล์ของเขา เช่นเดียวกับสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีพร้อมกับมารยาทที่ดีที่สุดของพวกเขา พวกเขาเป็นนักแสดงทุกคนที่ตระหนักถึงบทบาทของตนเองดีและมีความกระตือรือร้นที่จะเล่นมันได้อย่างไม่มีที่ติ

อย่างไรก็ตาม บางคนที่แอบแฝงอยู่ท่ามกลางผู้ดีที่แท้เหล่านี้ ก็กำลังมองหาทางลัดไปสู่สังคมชนชั้นสูง — แม้ว่ามันจะหมายถึงการต้องเสียสละสิ่งเล็กน้อยเพื่อให้เล่ห์เหลี่ยมของเขาออกมาสมบูรณ์แบบก็ตาม ผู้ชายประเภทนี้ก็คือนักธุรกิจที่เผด็จการและผู้หญิงเหล่านี้ก็คือพวกขุดทอง ภายใต้หน้ากากนั้นประกอบไปด้วยชั้นเสื้อผ้าแบรนด์เนมเราคาสูงและเครื่องประดับ และอาจจะมีพวกที่หลงผิดมาและกำลังถูกควบคุมโดยวิญญาณชั่วร้ายด้วย

“บังเอิญจังเลยที่ได้เจอเธอเป็นส่วนหนึ่งของโลกแบบนี้”

เสียงแปลก ๆ ที่คุ้นเคยดังเข้ามาในหูของทิฟฟานี่จากด้านหลังทำให้เธอตกใจ เธอหมุนตัวไปรอบ ๆ และพบกับการจ้องมองของ อีธาน คอนเนอร์

“ทำไม? คนอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะมาโพล่ในที่แบบนี้หรอ?” เธอตอบโต้ไป “จริง ๆ แล้วงานแบบนี้จัดขึ้นมาเพื่อผู้หญิงอย่างฉันนะ ใครจะไปรู้ ฉันอาจจะได้พบกับเจ้าชายมหาเศรษฐีเจ้าเสน่ห์ของฉันที่นี่และได้ไต่เต้าสู่สังคมชนชั้นสูงก็ได้ นายว่าไหม?”

อีธานหยิบแชมเปญสองแก้วจากบริกรที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ อย่างสง่างามแล้วยื่นหนึ่งในนั้นให้เธอ “อ่ะ ๆ ไม่ว่าระหว่างเราจะเป็นอย่างไรก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องเป็นศัตรูกันสักหน่อย”

ทิฟฟานี่รับแก้วใบนั้นมา เธอรู้สึกได้ถึงเจ็บช้ำเล็กน้อยในหน้าอกของเธอ แต่มันก็ไม่ได้หยุดเธอจากการตอบโต้ที่เหน็บแหนมอีกคน “ไม่ได้หมายความเราจะต้องเป็นศัตรูกันอย่างนั้นเหรอ? ฮึ ฉันขอไม่คิดแบบนั้น ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะพอคนายมีปัญญาใส่สูทใส่นาฬิกาแพง ๆ นายก็ทิ้งฉันไว้ข้างทางไง ฉันเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าใครกันนะที่เป็นผู้โชคร้ายและโดนนายดูดเลือดอยู่ตอนนี้? นายพาเธอมาด้วยรึเปล่า? บอกตามตรงนะ ฉันอยากเห็นว่านายจะสามารถยอมได้ถึงขนาดไหน ผู้ชายที่เป็นแมงดาหลายคนไม่ถือสือถ้าหากต้องจูบปากผู้หญิงแก่ที่อุบาทและอ้วนตราบใดที่เธอมีเงิน นายจะทำให้ฉันเชื่อว่านายเป็นหนึ่งในนั้นไหม?”

มุมริมฝีปากของเอธานโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มโดยไม่สนใจข้อกล่าวหาอันไร้เหตุผลของเธอ “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพราะหลอกล่อใครมา จริง ๆ แล้วมีเพียงคนเดียวที่ดูเหมือนจะเป็นตั๋วสู่สังคมชนชั้นสูงนี้ได้นั่นก็คือเธอ - และถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนั้นเลย”

ดวงตาของทิฟฟานี่หรี่ลงอย่างเชื่องช้า หัวใจของเธอยังคงไม่หยุดเต้นเมื่อเธอจ้องมองตาหรือความโค้งเหนือกรามของเขา มันเป็นผลพวงที่ต้องคำสาปจากการที่เธอเคยรักเขาด้วยทั้งใจของเธอมาก่อนหรือเปล่า? เธอเจ็บปวดที่จะต้องยอมรับว่าเอธานในปัจจุบันที่เข้ามาแทนที่เอธานในอดีตมีความเป็นสุภาพบุรุษมากเมื่อใส่ชุดสูทจนทำให้หัวใจเต้นแรง และตอนนี้คำพูดที่ไร้สาระเหล่านี้ยิ่งทำให้เธอใจเต้นระรัวอย่างน่าขัน

อย่างไรก็ตามทิฟฟานี่ภูมิใจในตัวเองในฐานะคนที่ไม่เพียงแต่ปล่อยให้อดีตผ่านไป แต่ยังไม่เคยคิดอ้อนวอนให้ใครสักคนกลับมาหาเธออีกด้วย “ได้โปรด เก็บน้ำลายของนายไปใช้จีบคนอื่นเถอะ นายคงคิดถึงรักเก่าของนายหลังจากออกไปเที่ยวในโลกแห่งความเกลียดชังมาระยะหนึ่งแล้วใช่ไหมล่ะ?” เธอตะคอก “น่าเสียดายสำหรับนายนะ ที่ฉันไม่ใช่คนโง่ที่จะกางขาให้กับผู้ชายคนไหนก็ตามที่พูดจาหวาน ๆ และใช้จ่ายเงินเพียงเล็กน้อยเพื่อเธอ ดังนั้นฉันขอแนะนำให้นายดำเนินการตามวาระใด ๆ ของวันที่นายมีในตอนนี้ ฉันไม่สนใจว่าจะเป็นการขยายธุรกิจหรือการขยายวงสังคมของนาย แต่ฉันไม่ต้องการเสียเวลากับคนอย่างนายจนติดเป็นนิสัย”