เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 36

แอเรียนแข็งทื่อก่อนที่เธอจะค่อย ๆ หันมาเผชิญหน้ากับเขาและโอบแขนของเธอรอบคอของเขา

มุ่งเน้นไปที่ผู้ชายที่อยู่ใกล้เธอมากเธอบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่า เธอสามารถจากไปได้เมื่อเธอตั้งครรภ์และให้กำเนิดลูก ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถขยับต่อไปได้ เธอไม่มีสมาธิและเธอพูดอย่างโง่ ๆ ว่า “ผมของคุณยังชื้นอยู่เลย…”

ในวินาทีต่อมาริมฝีปากที่นุ่มของแอเรียนก็ถูกประกบสนิท ความรู้สึกของพวกเขาหลอมรวมกันในคืนอันเงียบงันขณะที่การหายใจของพวกเขาค่อย ๆ ติดขัดในที่สุด

พบกับแววตาอันลึกซึ้งของมาร์ค เทรมอนต์ โดยไม่ได้ตั้งใจ ดวงตาคู่ที่แอเรียนไม่สามารถเข้าใจความหมายได้นั้นตอนนี้เปรี่ยมไปด้วยความลึกซึ้ง เขาถูกครอบงำด้วยแรงปรารถนา…

คราวนี้แอเรียนไม่คิดจะหนีอีกต่อไป มือของเธอวางลงบนหน้าอกของเขา ความอบอุ่นแผ่ออกมาสู่ฝ่ามือของเธอ ทำให้รู้สึกคุ้นเคยมันเป็นความรู้สึกเดียวกับวันนั้นที่มือของเขาจับเธอตอนเป็นเด็กสาว มันคุ้นเคยและอบอุ่น แต่ต่างถิ่นและห่างไกล…

เธอกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก กลัวว่าจู่ ๆ เขาจะจำได้ว่าเธอเสียพรหมจรรย์เมื่อสามปีก่อน เธอกลัวว่าความคิดนั้นจะผลักเขาไปและส่งผลให้เขาเสียใจที่ให้โอกาสเธอ

ด้วยแรงที่ซ่อนเร้น แอเรียน เกี่ยวขาของเธอไว้เหนือสะโพกของเขาอย่างเร่งรีบ ในเวลาเดียวกันความเจ็บปวดจากท้องของเธอทำให้เธอขมวดคิ้ว ตอนนั้นเองที่เธอจำได้ว่าทั้งวันเธอไม่ได้กินอะไรเลย

ไม่ปล่อยให้โอกาสที่หายากนี้หลุดลอยไปเธอยังคงอดทนต่อความเจ็บปวดในท้องของเธอ อย่างไรก็ตามมันอึดอาดงและทำให้เธอเหงื่อแตก

มาร์ค เทรมอนต์ หยุดการกระทำของเขา เหนื่อยหอบตอนที่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างที่อยู่ข้างใต้เขา

“มีอะไรเหรอ?”

เสียงของเขาถูกปกคลุมด้วยเสียงแผ่วเบาบ่งบอกถึงแรงกระตุ้นความปวดของเธอ

“เปล่า – ไม่มีอะไร…” แอเรียนพะงาบผ่นคำพูดของเธอ ดวงตาที่จดจ่อของมาร์ค เทรมอนต์ทำให้เธอเข้าใจสถานะที่เจ็บปวดในปัจจุบันของเธอ

เขาสามารถมองเห็นใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน แววตาของเขาลดลงและแทนที่ด้วยความเยือกเย็น

“โรคกระเพาะอาหารจากการไม่กินอาหาร?”

แอเรียนไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้ เธอพยักหน้าเบา ๆ

มาร์ค เทรมอนต์ ลุกขึ้นและเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่ลังเล เมื่อเขาจากไปเห็นได้ชัดว่าเขากำลังเดือดดาล