เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 364

เธอจับชายเสื้อของเธอด้วยความกังวลใจและพยายามอย่างสงบสติอารมณ์บนใบหน้าของตนเองอย่างเต็มที่ “ไม่ ฉันยืนยันที่จะหย่า ครั้งหนึ่งฉันเคยพยายามโน้มน้าวตัวเองให้ใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป พอฉันตั้งครรภ์ในครั้งนี้ ฉันจึงตั้งตารอที่จะได้คลอดลูกและเชื่อว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้น แต่โชคชะตาก็ยังเลือกที่จะบอกฉันว่าฉันควรจะจากไป ขอบคุณที่คุณบอกฉันว่าคุณรักฉัน แต่ขอโทษที่ฉันไม่มีวันรักคุณได้ เวลาที่ฉันอยู่กับคุณฉันมักจะตัวสั่นเสมอ ฉันต้องอยู่แบบระมัดระวังและรอบคอบเพื่อไม่ให้คุณอารมณ์เสีย และฉันก็อึดอัดที่จะต้องอยู่ด้วยความรู้สึกผิดแบบนี้ตลอด เราจะอยู่ร่วมกันโดยที่เราไม่ได้รักกันได้อย่างไร? คุณไม่เบื่อหรอ?”

มาร์คลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันและคลายเน็คไทของเขา เขารู้สึกอยากทำลายข้าวของแต่ก็กังวลว่ามันจะทำให้เธอตกใจ “เธอไม่จำเป็นต้องรักฉัน ยังไงฉันก็จะไม่ยอมหย่า เธออยากทำอะไรก็ทำไปเลย! ฉันจะออกไปข้างนอกแล้ว ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ถ้าเธอต้องการอะไรก็ไปหาแมรี่เอา”

เขาหยิบเสื้อคลุมและออกไปจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ ในรถ ไบรอันถามเขาว่า "นายท่านอยากไปไหนครับ?"

มาร์คไม่อยากจะทำอะไรเลย จริง ๆ แล้ววันนี้เขาลาหยุดเพราะอยากใช้เวลาอยุ่กับแอเรียน แต่เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะมาขอหย่า ตอนที่เขาออกมาเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังหนีออกมาจากที่เกิดเหตุ เขาครุ่นคิดสักครู่เพราะไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีก่อนที่จะตอบว่า “ไปที่บริษัท ”

การสนทนาไม่ได้เป็นไปด้วยดีอย่างที่แอเรียนคาดไว้ สิ่งเดียวที่ทำให้เธอประหลาดใจคือมาร์คไม่ได้อารมณ์เสียหรือพูดอะไรที่น่าเจ็บใจ

เขาบอกว่าเธออยากทำอะไรก็ให้ทำไปเลย ซึ่งหมายความว่าไม่มีทางที่เขาจะยอมหย่าอย่างแน่นอน แอเรียนเหนื่อยเล็กน้อย การมองคฤหาสน์ เทรมอนต์ ที่มีขนาดใหญ่ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังหลงทางอยู่

หลังจากที่เธอได้คิดไตร่ตรองแล้วเธอจึงตัดสินใจที่จะย้ายออก เหมือนกับครั้งที่แล้ว เธอนำข้าวปั้นและข้าวของทั้งหมดของเธอไปด้วย หากเธอไม่ได้เข้าใจผิด คู่รักคู่หนึ่งสามารถอุทธรณ์เพื่อการหย่าได้หลังจากที่แยกทางกัน 2 ปี หากไม่มีวิธีอื่น นี่จะเป็นทางเลือกสุดท้ายของเธอ

เมื่อแอเรียนออกมาพร้อมกระเป๋าเดินทางของเธอและข้าวปั้น เหล่าบอดี้การ์ดของครอบครัวเทรมอนต์ แมรี่ และพ่อบ้านเฮนรี่ ต่างยืนเรียงแถวกันขวางประตูหน้าบ้าน “แมรี่ ลุงเฮนรี่ พวกคุณกำลังทำอะไรกัน?”

แมรี่เช็ดน้ำตาของตนเอง “แอริ เธอจะจากไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าเธอขอหย่าแต่นายท่านไม่ยอม เธอจะไปง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเธอไปแบบนี้ พวกเราจะรายงานเรื่องนี้กับนายท่านอย่างไร? นอกจากนี้ ตอนนี้เธอเองก็ยังมีสุขภาพยังไม่แข็งแรงดี เธอจะดูแลตัวเองได้อย่างไร? ฉันเป็นห่วง…ว่าเธอจะอยู่ข้างนอกนั่นคนเดียว”

คำพูดของแมรี่สร้างความเศร้าให้กับแอเรียน “ฉันจะไม่เป็นไรแมรี่ ฉันดูแลตัวเองได้ดี”

เมื่อเห็นว่าคนรับใช้ไม่มีวี่แววที่จะหลบทาง แอเรียนจึงจำเป็นต้องโกหก “ฉันแค่จะออกไปพักผ่อนและใช้เวลาอยู่กับตัวเองสักพัก มันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่พวกคุณคิด ไม่ว่าในกรณีใดฉันไม่สามารถหย่ากับเขาได้โดยไม่ทำตามขั้นตอนอยู่ดี ดังนั้นพวกคุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอก…”