เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 366

ทันทีที่แจ็คสันเข้าห้องน้ำ ทิฟฟานี่ก็ถอดผ้าขนหนูออกและขึ้นเตียงไป กลิ่นบนหมอนเหมือนกลิ่นเขาเลย มันเป็นกลิ่นที่หอมหวาน จู่ ๆ เธอก็นึกถึงครั้งแรกที่เจอเขา ตอนนั้นเธอรู้สึกตื่นตาเมื่อเห็นใบหน้าเขา ใคร ๆ ก็คงใจเต้นรัวเมื่อได้เห็นใบหน้านั้น แต่ไม่ใช่สำหรับทิฟฟานี่เพราะตอนนั้นเธอยังคบกับอีธานอยู่

แม้ว่าในหัวของเธอจะเต็มไปด้วยความคิดที่ฟุ้งซ่าน แต่ในไม่ช้าเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราเรียบร้อย เตียงขนาดยักษ์แสนสบาย หมอนหนานุ่มและผ้าห่มที่นุ่มสบายช่วยให้เธอนอนหลับได้สบาย นานมาแล้วที่เธอไม่ได้รู้สึกสบายใจเช่นนี้

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกอึดอัด ดูเหมือนว่าเธอจะดื่มน้ำมากเกินไปตอนที่คุยกับซัมเมอร์หลังอาหารเย็น เธอยังคงอยู่ในสภาพที่ขมุกขมัวขณะที่เธอพลิกผ้าห่มออก ในขณะนี้ในหัวของเธอมีเพียงความคิดเดียว เธอต้องเข้าห้องน้ำ เพียงพริบตาเธอก็สะดุดทันทีที่ลุกจากเตียง เธอได้ยินเสียงแจ็คสันครวญครางด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เธอจะรู้สึกได้ว่าท้องของเธอไปบดขยี้ใบหน้าของเขา

เพียงชั่วพริบตาเธอก็ถูกเขาโยนออกไปด้วยความรุนแรง จนเธอกระแทกเตียงอย่างแรง เตียงไม้ทำให้เธอเจ็บหลังและเธอก็อดไม่ได้ที่จะสะอื้น “คุณทำอะไร? ทำไมคุณถึงนอนอยู่ข้างเตียง? ฉัน… เจ็บ…"

แจ็คสันเปิดสวิตช์ไฟ เขาดูตกใจและหวาดกลัว “แล้วจะให้ผมนอนตรงไหนถ้าไม่ใช่ตรงนี้? ผมยอมนอนบนพื้นแล้วนะ… นี่คุณหนักเท่าไหร่เนี่ย? ผมเจ็บปวดมาก สมองผมเกือบจะถูกกระทบกระแทกอยู่แล้ว” แม้เขาจะมีคำพูด แต่เขาก็เข้าไปช่วยเธอทันทีเมื่อเห็นเธอนั่งอยู่บนพื้นโดยเอามือค้ำหลังไว้ แต่เธอไม่ยอมลุกขึ้น "คุณโอเคไหม? เมื่อกี่มันเป็นสัญชาตญาณนะ ผมทำให้คุณเจ็บตรงไหน?”

ทิฟฟานี่ปวดฉี่มากจนเธอไม่สามารถตอบคำถามของเขาได้ เธอปัดมือของเขาออกและรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ หลังจากที่เธอเสร็จภารกิจแล้วเธอก็เห็นเขานั่งอยู่บนขอบเตียงอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนเธอจะมองเขาผิดไป เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา หลังจากนั้นเธอก็คลานขึ้นเตียงและคลุมตัวด้วยผ้าห่ม เธอหัวเราะเยาะขณะที่พูดว่า “ฉันคิดว่าฉันแค่เหยียบมือคุณใช่ไหม? แล้วก็เหยียบแค่แป๊บเดียวด้วย ฉันไม่ได้เหยียบหัวคุณซะหน่อย ไปนอนซะ ถ้าฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งฉันจะจำไว้ว่าต้องลงเตียงอีกด้านหนึ่ง ฉันจะไม่เหยียบคุณอีกแน่นอน เมื่อกี้คุณเองก็ผลักฉันไม่ใช่เหรอ? หลังฉันยังปวดอยู่เลย”

เขาจ้องมองเธอด้วยความเจ็บปวด “ลองคุณเป็นผมคุณก็จะอารมณ์เสียเหมือนกัน ทำไมเราไม่แลกเปลี่ยนที่นอนกันล่ะ? ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว ทำไมคุณไม่มานอนพื้นแทนล่ะ?”

เธอคว้าผ้าห่มทันทีและส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่อยากนอนพื้น เตียงนี้นอนสบายมาก เตียงและที่นอนของคุณเป็นของยี่ห้ออะไรหรอ? ถ้าในอนาคตฉันเกิดรวยขึ้นมาฉันจะเปลี่ยนเตียงนอนแน่นอน เตียงของคุณสบายมาก!”

เขาปิดไฟแล้วปีนขึ้นไปนอนข้าง ๆ เธอ “มันไม่สำคัญหรอกที่คุณไม่อยากนอนบนพื้น แต่ผมจะนอนบนเตียง”

แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นใบหน้าของเขาในตอนนี้ แต่เธอก็สามารถจินตนาการถึงรอยยิ้มอันชั่วร้ายบนใบหน้าของเขาในขณะนี้ได้ เธอจะไม่ยอมเขาง่าย ๆ แบบนี้หรอก เธอใช้ขาของเธอและพยายามถีบเขาลงจากเตียง “ฉันไม่อยากแบ่งเตียงกับคุณ ไม่ อย่างแน่นอน!"