เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 448

เฮนรี่พยักหน้าและเดินออกไป

มาร์คขับรถไปที่ตึก เทรมอนต์ ทาวเวอร์ และส่งกุญแจไปที่ รปภ. เพื่อให้จอดรถของเขา เมื่อผู้อาวุโสคนหนึ่งล้มลงข้างถนน มาร์คก็อยากจะขึ้นไปช่วยโดยไม่รู้ตัว แต่จู่ ๆ เขาก็นึกถึงคำพูดตีโพยตีพายของแอเรียนตอนที่เธอจากไปว่า “หยุดแสร้งทำเป็นคนดีภายใต้หน้ากากสักทีได้ไหม?”

เขาเป็นคนหน้าซื่อใจคดขนาดนี้เลยเหรอ? เขาควรจะเป็นคนที่เย็นชา เขาไม่ควรใจดีขนาดนี้

ในท้ายที่สุด มาร์คก็ก้าวเข้าไปในตึกโดยไม่หันหลังกลับ ขณะที่ รปภ. ซึ่งพยายามแสดงตัวได้ช่วยผู้อาวุโสคนนั้นขึ้นมา

…

ในวิลล่าที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ แอเรียนและทิฟฟานี่เพิ่งเล่นกันเสร็จ ห้องนั่งเล่นและโซฟารกไปหมด โชคดีที่แจ็คสันไม่ได้อยู่ที่บ้าน ไม่อย่างนั้นเขาคงจะบ่น

“แอริ ตอนนี้เธอออกมาจากครอบครัวเทรมอนต์แล้ว เธอมีแผนจะทำอะไรต่อ?”

แอเรียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันยังไม่รู้เลย… ฉันไม่ต้องการอยู่ในเมืองนี้อีกต่อไป ฉันอยากไปที่ไหนสักแห่งที่แปลกใหม่และเริ่มต้นใหม่”

ทิฟฟานี่นึกภาพชีวิตใหม่ที่แอเรียนพูดถึงในทันทีและดูอิจฉา “ฉันอยากออกไปกับเธอและเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง นั่นเป็นคำใหม่…”

แอเรียนส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “เธอแตกต่างจากฉัน เธอยังมีแม่ของเธออยู่ ถ้าเธอทิ้งแม่ไป แม่เธอจะไม่รู้วิธีเอาตัวรอด ฉันอยู่คนเดียว ดังนั้นฉันจึงสามารถไปทุกที่ที่ฉันต้องการได้ ฉันสามารถหางานทำเพื่อเลี้ยงตัวเองหรืออาจจะเปิดร้านเล็ก ๆ อยู่ได้ตามปกติ… ฟังดูดีเนอะ”

ด้วยความตื่นตระหนก ทิฟฟานี่รู้สึกอยากจากไปมากขึ้น เธอมีสิ่งที่เธอไม่ต้องการเผชิญในเมืองนี้และผู้คนที่เธอไม่ต้องการพบเจอ จริง ๆ แล้วลิเลียนสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธอ “แอริ ก่อนหน้านี้เธอเรียนทำขนมมาไม่ใช่เหรอ? เราสามารถไปที่เมืองใหม่และเปิดร้านขนมขายกาแฟและชานมและของต่าง ๆ ได้ เธอคิดว่าไง? เนื่องจากแม่ของฉันยังมีเงินเหลืออยู่บ้าง เราก็มีเงินทุนสำหรับการลงทุน เธอตัดสินใจเลย!"