เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 450

อีธานดูเย็นชาขึ้นเมื่อความอบอุ่นในน้ำเสียงของเขาลดลงเช่นกัน “ความอดทนของฉันมีจำกัดนะ ถ้าฉันต้องการทำอะไรเธอจริง ๆ ฉันคงทำบนรถไปนานแล้ว และเธอก็จะไม่สามารถต้านทานได้อยู่ดี”

ทิฟฟานี่รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่พูดเรื่องนี้ต่อ เธอจึงกัดฟันและลงจากรถเพื่อตามเขาเข้าไปในบ้าน

บ้านยังคงดูเก่า ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง การตกแต่งภายในและเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดถือเป็นความทรงจำของเธอ อีธานเลือกไพ่ได้ดี โดยรู้ว่าทิฟฟานี่สามารถผ่อนคลายได้มากที่สุดเมื่ออยู่ที่นี่ นี่เป็นเหตุผลที่เขาพาเธอมาที่นี่ด้วย

พี่เลี้ยงได้เสิร์ฟอาหารบนโต๊ะแล้ว ทิฟฟานี่ได้กลิ่นหอมของอาหารมื้อเย็นจนเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่ง มันราวกับว่าเธอได้กลับไปสู่อดีตที่ซึ่งครอบครัวที่มีกันสามคนของเธออาศัยอยู่อย่างมีความสุข ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอทำให้เธอเป็นอย่างที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ แต่สุดท้ายเขาก็พาเธอกลับมาที่นี่ในฐานะเจ้าของบ้าน เขาต้องการให้เธอรู้สึกหวั่นไหวหรือทรมานกันแน่? ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร มันก็เจือปนไปด้วยความรู้สึกเย้ยหยัน

อีธานโอบแขนข้างหนึ่งของเขาไว้ที่เอวของเธอขณะที่พาเธอไปที่โต๊ะอาหาร ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากหลุดพ้นจากที่นี่ แต่อีธานตรึงเธอไว้แรงมากเกินไป เธอไม่สามารถแม้แต่จะหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาไปได้เลย

เพราะคิดว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน พี่เลี้ยงจึงยิ้มอย่างใจดี

อีธานบอกเธอว่า “ถ้าเสร็จแล้วคุณสามารถกลับไปได้เลย พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่” เขาไม่ชอบให้มีคนแปลกหน้าที่บ้าน แม่บ้านจึงไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่

พี่เลี้ยงพยักหน้าและจากไปหลังจากที่ถอดผ้ากันเปื้อนและทำความสะอาดเสร็จ เมื่อประตูปิดลง ทิฟฟานี่ก็เริ่มประหม่า ตอนนี้มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น

“จริง ๆ แล้วนาย… ต้องการอะไรจากฉันกันแน่?” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

อีธานนั่งลงข้างเธอและตักอาหารโปรดของเธอใส่จานให้พลางมองดูเธออย่างจริงใจ “ฉันอยากจะทำดีกับเธอเหมือนที่เธอเคยทำกับฉันในอดีต ถ้าเธอต้องการ ฉันสามารถโอนกรรมสิทธิ์บ้านหลังนี้ให้เธอได้”

ทิฟฟานี่ยิ้มเยาะ "ไม่จำเป็น สิ่งเดียวที่ฉันต้องการตอนนี้คือให้นายเลิกยุ่งกับฉันตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน”

ใบหน้าของอีธานถอดสี “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องคุยกับเธอ อย่าเพิ่งคุยกันดีกว่า กินสะ"