เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 49

หากเป็นเช่นนั้นแสดงว่าเธอทำผิดพลาดอย่างร้ายแรงแอเรียนกลายเป็นคนที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอย่างสุด ๆ

แมรี่ตบต้นขาของตัวเอง “ใช่แล้ว นายท่านไม่ได้ทำอะไรเลยในวันเกิดของเขามาหลายปีแล้วฉันก็เกือบลืมไปแล้วเช่นกัน! ดูความทรงจำของฉันสิ ฉันควรจะเตือนแอริให้เร็วกว่านี้!”

แอเรียนลุกขึ้นยืนอย่างอ่อนแรง "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร หนูจะไปตามหาเขา”

เธอทำให้มันฟังดูสบาย ๆ แต่ข้างในเธอแทบขาดใจ เธอไม่กล้าเข้าไปในห้องทำงานด้วยซ้ำ

เธอชงชาและนำไปที่ห้องทำงานและเคาะประตู เสียงที่โกรธเกรี้ยวของมาร์ค เทรมอนต์ ดังมาจากด้านใน “ออกไปซะ!”

แอเรียนรู้ว่าตอนนี้เธอต้องไม่ถอยหลังและรั้งตัวเองเพื่อเข้าไปเปิดประตู “ฉันไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ…”

"ออกไป!" มาร์ค เทรมอนต์ โยนหนังสือในมือลงกับพื้น ความโกรธของเขารู้สึกเหมือนฤดูหนาวแห่งความตาย

แอเรียนก้มลงหยิบ แต่เห็นมาร์ค เทรมอนต์ จากไปเหมือนลมกระโชกแรง

เธอมีลางสังหรณ์ว่า เธอไม่รู้ว่าครั้งต่อไปเขาจะกลับบ้านไหม เธอจึงตั้งใจว่าจะไม่ปล่อยให้เขาจากไปแบบนั้น เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “มาร์ค เทรมอนต์! ฉันสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ... ช่วยฉันสักครั้ง!”

มาร์ค เทรมอนต์ หยุดอยู่ทางเดินของเขาราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็รีบหันกลับไปหาเธอและใช้มือบีบคางของเธอ "ใช่สิ? คุณมีน้ำใจต่อคนอื่นเสมอนี่ ใช่ไหมล่ะ?”

ชาดำในมือของแอเรียนหล่นลง ถ้วยแตกเป็นเสี่ยง ๆ น้ำชาเดือดซึมผ่านรองเท้าแตะบาง ๆ ของเธอทำให้เท้าของเธอไหม้หลังจากความเหน็บหนาวของเธอที่แลกเปลี่ยนกับมาร์ค เทรมอนต์

“แล้วคุณไม่เหมือนกันเหรอ? คุณอ่อนโยนกับทุกคนยกเว้นฉัน” เสียงของเธอสั่น