เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 492

เมื่อแจ็คสันเอนกายลงบนเธอ ทิฟฟานี่เบิกตากว้าง เธอไม่สามารถระงับความกลัวของเธอได้อีกต่อไป “อย่าแตะต้องตัวฉัน!”

แจ็คสันจึงหยุดการเคลื่อนไหวของเขาในขณะนั้น “เป็นอะไรเหรอ?”

เธอไม่กล้าแสดงความกลัวออกมา มันน่าสมเพชและน่าขยะแขยง เธอไม่สามารถบังคับตัวเองให้ลืมอดีตได้ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เริ่มน้ำตาคลอเบ้า เธอขอร้องเขา “ได้โปรด… อย่า? ฉัน… ฉันขอร้อง…”

เนื่องจากแจ็คสันอยู่ในอารมณ์ จึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะระงับความปรารถนาของตนเอง อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นความกลัวบนใบหน้าของเธอ เขาจับใบหน้าของเธอและวางหน้าผากของเขาบนหน้าผากของเธอ เขามองเธออย่างอ่อนโยนและพูดด้วยน้ำเสียงที่เกลี้ยกล่อมว่า “มองผมสิ ผม แจ็คสัน ไง ความพ่ายแพ้แบบนั้นจะไม่สามารถเอาชนะคุณได้ ไม่มีใครสนใจเรื่องนั้น มันเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้คุณอยู่กับผมแล้ว ผมเป็นผู้ชายของคุณไง ผมคือคนที่รักคุณ มองผมสิ…”

เธอฟังเขา เธอมองเขาผ่านดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา เธอค่อย ๆ สงบลงก่อนที่จะกอดคอเขาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

นี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่ทำมันอย่างจริงจัง เธอจะทนไม่ทำแบบนั้นกับแจ็คสันได้อย่างไรในเมื่อเขามีประสบการณ์กว่าเธอมาก?

ในทางกลับกัน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่แจ็คสันจะได้รับโอกาสดี ๆ เช่นนี้ พวกเขาพักอยู่ในห้องของโรงแรมตลอดช่วงบ่าย เขายังเกลี้ยกล่อมให้เธอไม่พูดเรื่องเลิกกับเขาอีก

ประมาณ 1 ทุ่ม ทิฟฟานี่ก็ประกาศว่าเธอหิว

เขารีบล้างตัวและพาเธอออกไปทานอาหารเย็น

พวกเขาชนกับซัมเมอร์ในนาทีที่พวกเขาเดินออกจากห้อง สีหน้าของซัมเมอร์ดูเย็นชา แต่เธอพูดว่า “ฉันกำลังจะออกไปทานอาหารเย็น จะไปกับฉันไหม?”

ซัมเมอร์หมายถึงทั้งสองคน

ทิฟฟานี่เข้าใจเธออย่างถี่ถ้วน

แจ็คสันรีบพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อเอาใจซัมเมอร์ “เรากำลังจะออกไปทานอาหารเย็นเช่นกัน ร้านอาหารของผมมีสาขาอยู่ที่นี่ อยากไปทานอาหารเย็นที่นั่นไหม?”

ซัมเมอร์ไม่ตอบ เธอเพียงเดินไปขึ้นลิฟต์เป็นคำตอบ

หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในลิฟต์ ทิฟฟานี่รู้สึกอึดอัดจริง ๆ เธอทะเลาะกับซัมเมอร์ที่ร้านขนมมาแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าแจ็คสันไม่อยู่ที่นี่ เธอจะไม่มีวันขึ้นลิฟต์เดียวกันกับซัมเมอร์แน่นอน

เมื่อพวกเขายืนอยู่นอกโรงแรม แจ็คสันก็เรียกแท็กซี่

ทิฟฟานี่รีบขึ้นไปนั่งข้างคนขับ ไม่อย่างนั้น เธอรู้ว่าแจ็คสันจะนั่งที่นั่งตรงนั้นอย่างแน่นอน และเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนั่งกับซัมเมอร์ด้านหลัง มันคงแย่ไปกว่าการขอให้เธอฆ่าตัวตาย...