เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 525

แจ็คสันยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาจ้องมองไปที่ทิฟฟานี่และใส่แว่นกันแดดของเขาโดยไม่ตอบสนองต่อเธอ

น่าเสียดายที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ตัวต่อพฤติกรรมแปลก ๆ ของเขาโดยสิ้นเชิง เธอเดินไปจับแขนเขา “ฉันโอนเงินให้คุณแล้วนะ คุณได้รับมันหรือยัง? คุณวางแผนที่จะอยู่กี่วัน? ฉันไม่สามารถอยู่กับคุณได้ถ้าคุณวางแผนที่จะอยู่เป็นเวลานาน ฉันอยู่ได้เพียงสองวันก่อนที่ฉันจะต้องกลับไปหาทำงานต่อ”

แจ็คสันเม้มปากและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องรอผม” หลังจากที่พูดจบเขาก็เดินไปที่บูธขายตั๋ว

ในเวลานี้ ในที่สุด ทิฟฟานี่ก็ตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอวิ่งเข้าไปหาเขา "คุณเป็นอะไร? คุณดูไม่มีความสุขเลย”

เขาหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “สำคัญด้วยเหรอว่าผมจะมีความสุขหรือไม่? ตราบใดที่คุณมีความสุขมันก็ไม่สำคัญหรอก”

ระฆังเตือนภัยดังขึ้นในหัวของทิฟฟานี่ทันที "เดี๋ยวก่อน! คุณหมายความว่าอะไร? ทำไมมันฟังดูเหมือนฉันทำให้คุณโกรธ? คุณเป็นผู้ชายนะ ทำไมต้องงอแงเหมือนผู้หญิงด้วย? แค่บอกฉันว่ามีอะไรผิดปกติ เราจะได้แก้ไขมัน”

แจ็คสันไม่มีอารมณ์ที่จะพูดถึงเรื่องผิดปกติในสนามบินที่มีผู้คนพลุกพล่าน ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ใช่คนที่ชอบทะเลาะวิวาท เขาไม่ต้องการทะเลาะกับทิฟฟานี่และต้องการสงบสติอารมณ์ของตัวเองก่อนที่จะพูดกับเธอ มันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะควบคุมอารมณ์ของตนเองเมื่อโกรธ ข้อสุดท้ายไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เขาต้องการ ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า "ไม่มีอะไร"

ทิฟฟานี่ไม่ได้ตื๊อเรื่องนี้ต่อ อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอซีดลงเล็กน้อยเพราะเธอไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนนี้พวกเขายังคุยโทรศัพท์กันดี ๆ อยู่เลย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทั้งคู่นั่งติดกันบนเครื่องบินแต่แทบไม่ได้พูดคุยกันเลย แจ็คสันหลับตาลงและงีบหลับไป เขาไม่ได้แม้แต่จะมองทิฟฟานี่ด้วยซ้ำ

ทิฟฟานี่ดึงที่มุมชุดของเธออย่างไม่สบายใจ เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เธอรู้สึกราวกับว่ามีมดกำลังคลานและแทะหัวใจของเธอ มันทรมานและอึดอัด

...

สองชั่วโมงต่อมา ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอด แจ็คสันลงจากเครื่องบินและทิฟฟานี่ก็เดินตามหลังเขา