เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 545

หญิงสูงอายุซึ่งเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธจัด กล่าวหาทุกคนว่าผิดเหมือนกัน “สัตว์พันธุ์เดียวกันย่อมสังสรรร่วมกัน พวกเธอทุกคนช่างน่ารังเกียจ!”

ทิฟฟานี่สาบแช่งในระหว่างที่จ้องไปที่เธอ “คุณกำลังด่าใคร? อยากมีเรื่องเหรอ? ยัยแก่! นี่ถ้าไม่ใช่เพราะนายา ฉันจะตบให้ฉาดใหญ่เลย!”

นายาร้องไห้ออกมาด้วยอารมณ์โกรธกับตาที่แดงก่ำ เธอหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรออก ดูเหมือนเธอกำลังโทรหาสามีของเธอ “คุณอยู่ที่ไหน? แม่ของคุณกำลังก่อเรื่องในร้านที่ฉันทำงาน คุณจัดการเรื่องนี้ไหม? อย่าบอกฉันว่าคุณยุ่งและมาไม่ได้ ถ้าวันนี้คุณไม่มา เราหย่ากันที่นี่ ตอนนี้เลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว!”

เห็นว่านายาแสดงความไม่พอใจลูกชายเขา หญิงสูงอายุเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์ของเธอ “เธอกล้าตำหนิเขาต่อหน้าฉันได้ยังไง? แม่เธอไม่ได้สอนเหรอมาดีสินะ? ไร้มารยาท จริง ๆ นังเด็กเหลือขอ!”

ระหว่างที่ยื้อแย่งกันนั้นโทรศัพท์ของนายาตกลงพื้นและถูกเหยียบจนหน้าจอแตกละเอียด

แอเรียน ทิฟฟานี่ และพนักงานคนอื่น ๆ เข้ามาดึงพวกเขาแยกออกจากกัน เมื่อพวกเขาทำสำเร็จ ทิฟฟานี้กดให้หญิงสูงอายุนั่งลงบนเก้าอี้ “อย่าขยับนะ ฉันไม่เคยเจอคนแก่ที่ไหนที่น่ารำคาญและทะนงตนเท่าคุณมาก่อนในชีวิตนี้!”

นายาไม่สามารถพูดได้เลยจากการที่เธอร้องไห้ไปด้วยอย่างหนัก เนื่องจากเกิดสถานการณ์ที่ไม่คาดไม่ถึง แอเรียนจึงต้องปิดร้านชั่วคราว โชคดีที่สามีของนายามาทันท่วงที ตัดสินจากสิ่งที่ปรากฎอยู่ สามีของนายาเหมือนเธอเลย เธอมีทั้งสติปัญญาและมารยาท ในขณะที่สามีเธอนั้นสูงผอมใส่แว่นสายตาและดูเป็นสภาพบุรุษ

เขาขอโทษเป็นอันดับแรกเมื่อรับรู้ถึงบรรยากาศที่อยู่ภายในร้าน “ผมขอโทษที่พวกเราได้สร้างปัญหาให้กับทุกคนนะครับ ขอโทษจริง ๆ ครับ”

หญิงสูงอายุไม่ได้เกี้ยวกราดใส่ลูกชายของเธอ เห็นว่าทุกอย่างไม่ได้อยู่ข้างเธอ เธอไม่สามารถแสดงความดูถูกที่ยังลงเหลืออยู่ได้ “ฮึ… อารมณ์ไม่พิศมัยและเมตตา… นอกจากเงิน เมียของแกออกจากบ้านแต่เช้า แล้วกลับมาดึก ๆ ดื่น ๆ ไม่ช่วยดูแลเรื่องต่าง ๆ ในบ้าน แม่แก่แล้ว แม่ไม่เหนื่อยเลยมั้ง? อย่ามาขู่ว่าด้วยการย้ายออก แม่ไม่ได้ไร้เหตุผลเหมือนกัน แกตามใจหล่อน ทำให้หล่อนกลายเป็นคนขี้เกียจแล้วหล่อนยังรอให้แม่เลี้ยงดูด้วย!”

สามีของนายาสูดหายใจเข้าลึก ๆ พรางพยายามพูดย่างอ่อนโยนกับหญิงสูงอายุผู้เป็นแม่ของเขา “แม่ นั่นมันกดดัน แม่กับพ่อไม่ได้แก่เลย และทั่งคู่ก็ยังสุขภาพดีและไ่ม่ได้ทำงาน แม่จะมาเรียกร้องให้นายาคอยปรนนิบัติหลังจากที่เธอเหนื่อยจากงานทั้งวันไม่ได้ ทุกคนต้องทำหน้าที่ของตัวเองในบ้านเพื่อความสะดวกสบายของตัวเอง ไม่มีใครมาแบกรับความรับผิดชอบหลายอย่างได้หรอก มันจะทำให้ตายเอาได้ ถ้านายาและผมย้ายออกพร้อมกับลูกสาว มันคงไม่ทำพวกเราเหนื่อยมากนัก ผมยังไม่ทำมันเพราะผมยังอยากดูแลแม่กับพ่อ นายาคือภรรยาผม เธอไม่ใช่คนนอก ผมรู้ดีว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามเธอก็ยังใจดีกับทั้งสองคน นั่นพอแล้ว กลับบ้านเถอะ ทำสิ่งที่ควรทำ ผมจะกลับไปที่ออฟฟิศเหมือนกัน”

ในที่สุด หญิงสูงอายุก็ถูกเกลี้ยกล่อม ถึงแม้ว่านายาจะไม่ได้พูดคุยกับสามีเป็นการส่วนตัวตลอดเวลา ไม่ได้แม้แต่เริ่มต้นบทสนทนา ผลลัพธ์ก็ยังอยู๋ฝั่งเธอ “ผมขอโทษที่ทำให้ลำบากใจ”

นายาแสดงถึงความเสียใจ มันคือหนึ่งในสิ่งสำคัญของชีวิตแต่งงานที่จะเกิดขึ้นกับคุณ เปลี่ยนคุณจากผู้หญิงนุ่มนวล ฉลาดหลักแหลม เป็นหญิงขี้บ่น