เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 549

ดิคไม่เคยรู้ถึงความคิดของเอลลี่ที่มีต่อแอเรียน เขาไม่กล้าตั้งข้อสังเกตใด ๆ เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย

เอลลี่ดูแคลนดิคมากขึ้นไปอีกที่ไม่กล้าแม้แต่จะพูดความคิดของเขาออกมาและเดินออกไปพร้อมกับแก้วน้ำในมือ

ในออฟฟิส มาร์คโทรหาพ่อบ้านเฮนรี่ และบอกเขาเกี่ยวกับการจัดการงานศพของข้าวปั้น เขาไม่ต้องการให้เรื่องนี้สร้างปัญหาระหว่างเขากับแอเรียนไปมากกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงพยายาม อย่างที่สุดในการทำอะไรก็ตามที่เขาจะทำได้

ในอพาร์ทเม้น แอเรียนได้ยินเสียงเคาะประตูทันทีที่เธอตื่นนอนก่อนนาฬิกาจะปลุก ความทรงจำของเธอเลือนราง เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอกลับมาที่ห้องนอนได้อย่างไร เมื่อเธอเดินผ่านห้องนั่งเล่น เธอสังเกตเห็นผ้าห่มผืนบางที่ถูกพับไว้อย่างเรียบร้อยบนโซฟา แม้ว่าจะดูเหมือนไม่มีการใช้ แต่เธอก็รู้ได้ว่าเมื่อคืนมาร์คไม่ได้กลับ

เธอเปิดประตูออกมา ก็เห็นช่อดอกไม้ที่ใหญ่มากจนบังคนส่งของที่อยู่ข้างหลังเกือบครึ่งตัว กลิ่นหอมของดอกไม้พลันเตะจมูกเธอทันที เธออึ้งไปชั่วขณะ มาร์คกำลังพยายามจะทำอะไร? ทำไมเขาส่งดอกไม้มาให้เธอทุกวัน?

“คุณผู้หญิงครับ ช่อดอกไม้ของคุณครับ รบกวนเซ็นตรงนี้หากไม่มีปัญหาอะไร”

เด็กหนุ่มจากร้านดอกไม้ตะกุกตะกักนิดหน่อย เขาไม่ได้ตัวสูงใหญ่ ดังนั้นช่อดอกไม้จึง’หนัก’เกินไปหน่อยสำหรับเขา ที่สำคัญที่สุดคือมันบดบังสายตาของเขา และเขาต้องทำให้แน่ใจว่าจะถือมันอย่างระมัดระวัง

แอเรียนสงสารกับท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ของเขา ดังนั้นเธอจึงรีบเซ็นให้คนส่งเดลิเวอรี่และรับช่อดอกไม้กลับเข้าบ้าน ยังไม่ทันที่เธอจะวางช่อดอกไม้ลง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีก เธอคิดว่าเป็นเด็กหนุ่มจากร้านดอกไม้ลืมบางอย่าง เธอวางดอกไม้ลงและเปิดประตูอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นคนส่งอาหารเดลิเวอรี่ “นี่อาหารเช้าของคุณผู้หญิงครับ ทานให้อร่อยนะครับ!”

เธอรับมาและงุนงงเล็กน้อย มาร์คทำทั้งหมดนี่หรือ? เขาเป็นคนใส่ใจตั้งแต่เมื่อไหร่? แม้แต่เมื่อคืนเขาก็ไม่ได้หาผลประโยชน์จากเหตุการณ์นั้นและอยู่เคียงข้างแบบเงียบ ๆ ก่อนที่เธอจะตื่นนอนวันนี้ เขาออกไปแบบเงียบ ๆ และจัดการทั้งหมดนี่เพื่อเธอ...

แอเรียนจัดการความคิดตัวเองไม่ให้ยอมรับความใจดีจากเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไปตามที่เธอคาดหวัง ในตอนนี้ เธอไม่มีความตั้งใจที่จะทิ้งดอกไม้และอาหารเช้าลงถังขยะเลย อย่างไรก็ตาม เธอจะไม่มีวันยอมรับเครื่องประดับราคาแพงหรือของขวัญอื่น ๆ จากเขา บางครั้งผู้หญิงก็แพ้ให้กับดอกไม้เช่นเดียวกันกับอาหารตลอดเวลา และเธอไม่ได้มีนิสัยที่จะปล่อยให้สิ่งของต่างๆ เสียไปโดยเปล่าประโยชน์เหมือนกัน

ในขณะที่กำลังทานอาหารเช้า เธอเอาแต่สงสัยว่าเธอควรพูดอะไรบางอย่างกับมาร์คดีหรือไม่ ตอบแทนเขาด้วยความเงียบก็อาจจะใจดำเกินไปหน่อย ทั้งเธอรู้สึกผิดที่ทำร้ายเขาไป เพราะข้าวปั้นเมื่อคืนนี้ อย่างน้อยมาร์คก็ได้ดูแลข้าวปั้นอย่างดีหากมองย้อนกลับไป ตอนมันตายจากไป มาร์คไม่ได้แม้แต่จะอยู่ที่คฤหาสน์เทรมอนต์ เธอไม่ควรกล่าวโทษเขาเพียงเพราะเธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ อย่างน้อยที่สุดเธอก็ควรขอโทษเขา