เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 552

เขาสงบอารมณ์ของตนเองและสั่งอาหารกลับบ้านให้ทิฟฟานี่ จากนั้นเขาก็เดินออกไปที่ห้องโถงทางเดินและโทรหาเบอร์แปลกนั้น ไม่นานนักเสียงผู้หญิงก็รับสาย “คุณต้องการอะไรแจ็คสัน? ลูกชายของเรากำลังงอแง เราคุยกันทีหลังได้ไหม?"

ความหงุดหงิดของเขาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อได้ยินเสียงร้องของเด็ก "ผมแค่อยากจะบอกว่าอย่ารบกวนผมจนกว่าผลการตรวจจะออกและอย่าโทรหาผมด้วย เมื่อผลออกมาและพิสูจน์ว่าเด็กคนนี้เป็นของผม ผมจะจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้คุณ ถ้าทำไม่ได้ก็อยู่ให้ห่างจากผม!”

เขาวางสายทันทีและแอบเช็ดเหงื่อเย็นออกจากคิ้วของเขา ทิฟฟานี่จะตรวจสอบโทรศัพท์ของเขาเป็นครั้งคราว เขาสั่นสะท้านเมื่อนึกถึงผลที่จะตามมาหากเธอได้เห็นข้อความนั้น

หลังจากที่ลบข้อความที่ไม่เหมาะสมทั้งหมดเขาก็กลับไปที่ห้องราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่นานหลังจากนั้นทิฟฟานี่ก็ออกมาจากห้องน้ำพลางพันเพียงผ้าเช็ดตัวรอบตัวเธอ น้ำหยดลงจากผมสีเข้มของเธอ ขาที่ยาวและเรียบเนียนของเธอน่าดึงดูดเป็นพิเศษ ทว่าวันนี้เขาไม่มีอารมณ์ เขาไม่สามารถเข้าสู่อารมณ์นั้นด้วยภาระที่อยู่ในใจของเขาได้

ทิฟฟานี่ไม่คุ้นเคยกับด้านที่จริงจังของเขา เธอเดินไปหาเขาและนั่งบนตักของเขา “เป็นอะไรไป? คุณเบื่อฉันเหรอ?”

เขาโอบแขนรอบเอวของเธอด้วยรอยยิ้มขมขืนบนใบหน้าของเขา “ไม่เลย ผมแค่เหนื่อย เมื่อคุณทานอาหารเย็นเสร็จแล้วก็เข้านอนเลยนะ ผมจะเข้านอนหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว”

ทิฟฟานี่ไม่ได้คิดอะไรมากและเชื่อว่าเขาเหนื่อยจริง ๆ “ก็ได้ ไปอาบน้ำแล้วนอนเถอะ ฉันจะรออาหารเอง”

เมื่ออาหารมาถึง แจ็คสันก็หลับไปแล้ว ทิฟฟานี่เคี้ยวอาหารมื้อเย็นพลางดูละครที่เธอชอบ เมื่อเธอกำลังจะทานอาหารเสร็จแบตเตอรีของเธอก็หมด เธอคว้าโทรศัพท์ของแจ็คสันตามปกติเพื่อดูละครต่อ ทันใดนั้น ข้อความแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เธอขมวดคิ้วเพราะมันบังวิดีโออยู่ทั้งท่อน อย่างไรก็ตาม ขณะที่ข้อความค้างอยู่สองสามวินาที เธอสามารถเห็นว่ามันไม่ใช่ข้อความสแปมแบบสุ่ม เพราะประโยคแรกของข้อความคือ 'ฉันขอโทษที่ต้องรบกวนคุณ ฉันไม่ได้ทำสิ่งนี้เพื่อเงิน…’

ส่วนถัดไปของข้อความไม่ได้ถูกแสดงแต่เพียงแค่นั้นก็น่าสงสัยมากพอแล้ว

เธอกำลังจะแตะข้อความนั้น แต่ทันใดนั้นก็มีมือมาเอื้อมหยิบโทรศัพท์ออกไป เธอหันกลับไปมอง มันคือมือของแจ็คสัน เขาตื่นขึ้นมาเมือไหร่ก็ไม่รู้