เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 553

แจ็คสันถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่รู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน เมื่อเขาพาเธอมาที่นี่เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเรื่องมันจะจริงจังขนาดนี้ ตอนนั้นเขาเพียงได้รับโทรศัพท์จากผู้หญิงคนนั้นโดยบอกว่าเธอมีเรื่องสำคัญจะบอกเขา เขาไม่ได้สนใจมันมากนักแต่เพราะกลัวว่าซัมเมอร์จะรู้เรื่องในอดีตของเขาและจู้จี้เขาอย่างไม่รู้จบ เขาจึงตัดสินใจมาที่นี่โดยแสร้งทำเป็นว่ามาร์คต้องการความช่วยเหลือจากเขาที่บริษัทและจัดการนัดพบกับผู้หญิงคนนั้นในเมืองนี้ จากนั้นเขาก็พาทิฟฟานี่มาด้วยเพื่อให้เธอได้สนุกกับแอเรียนและให้กำลังใจเธอ

เขาไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องนี้จะวนเวียนอยู่เหนือการควบคุม สภาพทางอารมณ์ของเขาพังทลายเมื่อเขาได้เจอเด็กคนนั้น วันนี้เขาเพิ่งไปพบผู้หญิงคนนั้นและพากันไปตรวจดีเอ็นเอก่อน เขาหลีกเลี่ยงการติดต่อกับทิฟฟานี่เพราะเขากลัวว่ามันจะชัดเจนเกินไปและเธอจะจับได้

วันรุ่งขึ้น ทิฟฟานี่ถ่ายทอด “การค้นพบ” ของเธอจากเมื่อคืนนี้ให้แอเรียนเมื่อเธอไปถึงร้านกาแฟ “มีคนส่งข้อความถึงแจ็คสันเมื่อวานนี้ตอนกลางดึก ฉันคิดว่าเป็นแฟนเก่าคนหนึ่งของเขาส่งมาและฉันบอกตัวเองว่าฉันจะฆ่าเขาถ้าเขายังคงติดต่อกับผู้หญิงเหล่านั้น กลายเป็นว่ามันเป็นแค่คำขอโทษที่ไร้เดียงสาจากลินน์ เขาทำให้ฉันกลัวจริง ๆ”

แอเรียนรู้เรื่องนี้ผ่านมาร์คแล้ว แน่นอนว่าเธอจะไม่พูดอะไรเพราะสิ่งนี้สามารถแก้ไขได้เมื่อพวกเขาได้รับผลตรวจแล้วเท่านั้น วิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับสิ่งนี้ในตอนนี้คือการเล่นแสร้งทำเป็นไม่รู้ อย่างไรก็ตาม สีหน้าที่โง่เขลาและไร้มารยาของทิฟฟานี่ยังคงทำให้เธอไม่สบายใจ ดังนั้นเธอจึงหลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ “ขอบคุณพระเจ้าที่มันเป็นเพียงการเข้าใจผิด วันนี้เธอกับแจ็คสันมีแผนจะทำอะไรไหม? เธอออกไปสนุกก็ได้นะถ้าเธอต้องการ ฉันจัดการเรื่องต่าง ๆ ที่นี่ด้วยตัวเองได้”

ทิฟฟานี่รู้สึกพอใจกับตัวเองเล็กน้อย “เราไม่ได้จะไปไหน เขาบอกว่าเขาจะมาหาฉันที่นี่แต่เขาจะมาสายหน่อย เดี๋ยวเขาก็คงมาแล้วล่ะ เธอจะได้ผ่อนคลายได้”

แอเรียนไม่ตอบ แจ็คสันทำได้ดีมากในการแสดงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาถึงกับกล้ามาที่ร้านกาแฟด้วยซ้ำ เธอสงสัยว่าเขาวางแผนรับมือกับผลที่ตามมาอย่างไรหากเด็กคนนั้นเป็นของเขาจริง ๆ

แจ็คสันมาถึงร้านกาแฟประมาณสิบโมงเช้า เขาแต่งตัวสบาย ๆ แต่ยังคงภาพลักษณ์แบดบอยของเขาไว้ เขามีช่วงเวลาที่แสนหวานกับทิฟฟานี่เมื่อเขามาถึงก่อนจะเดินเข้าไปในครัว เมื่อแอเรียนเห็นประตูห้องครัวปิดลง เธอก็ลดเสียงลงและถามว่า “คุณแน่ใจแค่ไหน? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณเป็นพ่อของเด็กคนนั้นจริง ๆ?”

แจ็คสันถึงกับปวดหัว “ทำไมมาร์คถึงบอกคุณเรื่องนี้ด้วย? คุณจะบอกทิฟฟ์ไหม?”

แอเรียนจ้องไปที่เขา “ถ้าฉันอยากจะบอกทิฟฟ์ เธอคงรู้เรื่องนี้ไปแล้ว”

แจ็คสันรู้สึกผิด “ผม… ผมไม่รู้ ตอนแรกผมค่อนข้างมั่นใจ ผมคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเพียงต้องการเงินแต่เธอปฏิเสธเมื่อผมเสนอมันให้ ผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะจำนวนเงินที่น้อยเกินไปหรือเปล่า เธอไม่คัดค้านการตรวจดีเอ็นเอเมื่อผมแนะนำมันราวกับว่าเธอแน่ใจว่าผมเป็นพ่อ ตอนนี้ผมเลยไม่มีความมั่นใจเลย ผมไม่เคยคบใครเกินสามเดือนและเด็กคนนี้อายุเกือบแปดเดือนแล้ว ผมจำชื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ…”