เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 564

มาร์คพูดราวกับว่าอ่านใจเธอออก “ฉันสามารถให้เวลาเธอได้ แต่ไม่ใช่เพื่อที่เธอจะได้ละเลยฉันและเสียเวลาของฉันไปด้วย เธอต้องพิจารณาความสัมพันธ์ของเราอย่างจริงจัง ถ้าเธอทำไม่ได้ ฉันจะพาเธอกลับไป อย่าขอให้ฉันยอมแพ้ในตัวเธอ ฉันทำไม่ได้หรอก”

แอเรียนรู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอขมวดคิ้ว “นี่มันไม่ยุติธรรมเลย ฉันต้องตกลงที่จะกลับไปอยู่กับคุณหรือถ้าไม่งั้นฉันจะถูกบังคับให้กลับไปกับคุณงั้นเหรอ? ฉันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเลยเหรอ? ถ้าฉันยังทำไม่ได้หลังจากที่พิจารณาแล้ว ไม่ว่าอย่างไงฉันก็ต้องกลับไปกับคุณอยู่ดี แล้วจะให้เวลาฉันเพื่ออะไร? เพื่อให้ฉันชักชวนตัวเองให้ไปอยู่กับคุณเหรอ? คุณไม่คิดว่าคำขอของคุณไม่สมเหตุสมผลไปหน่อยเหรอ? จริง ๆ แล้วคุณควรให้เวลาฉันพิจารณาและหากฉันไม่สามารถผ่านมันไปได้เราจะแยกทางไม่ใช่เหรอ?”

มาร์คมองเธอและออกเสียงแต่ละคำอย่างชัดเจน "ถูกตัอง ฉันให้เวลาเธอเพื่อให้เธอคุ้นชินกับมัน ยอมรับความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถและจะไม่มีวันจากฉันไปได้เท่านั้น ไม่ใช่เพื่อให้เธอพิจารณาว่าเธอจะอยู่หรือจะไป”

ถึงแม้ว่าแอเรียนจะรู้สิ่งนี้ดีอยู่แล้ว เธอก็ยังรู้สึกหมดหนทางอยู่ดี ถ้าเธอปฏิเสธเขาตอนนี้ เขาจะพาเธอกลับไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์ทันที หลังจากทุกอย่างที่เธอต้องผ่านมา อย่างน้อยที่เธอจะทำได้คือการขอเวลา อย่างน้อยเธอควรจะแก้ไขปัญหาในเบื้องต้นก่อนที่เขาจะทำอะไรไม่ดีกับเธอ

“โอเค ถ้างั้นระหว่างที่ฉันพิจารณา คุณจะ… คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าคุณทำได้ ฉันจะพิจารณาทุกอย่างให้ดีและจะลองชักชวนตัวเอง คุณไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่เพื่อคอยคุมฉัน กลับไปที่เมืองหลวงเถอะ เพราะฉันไม่รู้ว่าฉันต้องใช้เวลาในการพิจารณานานแค่ไหนเหมือนกัน”

มาร์คไม่เคยชอบรออะไรอยู่แล้ว แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้เธอยืด ‘บทลงโทษ’ ของเขาออกไปโดยไร้ประโยชน์ “ในเมื่อเธอไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหน ฉันจะช่วย เธอเองก็ย้ายออกมาจากเมืองหลวงนานแล้วเหมือนกัน เพราะฉะนั้นอีกหนึ่งปีข้างหน้า ถ้าเธอยังติดสินใจไม่ได้ ฉันจะตัดสินใจให้เธอ”

แอเรียนอยากจะสู้กลับแต่ทว่าคำพูดของเธอกลับติดอยู่ในลำคอเมื่อเธอเห็นแววตาที่ร้อนแรงของเขา เธอกำผ้าห่มที่หน้าอกของเธอแน่นและกัดฟันพูดว่า “หนึ่งปี ตกลง ไปได้แล้ว!”

มาร์คแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผ่านไปชั่วขณะเขาจึงลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ “ฉันจะกลับหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ เธอนอนซะ พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปที่เมืองหลวงแล้ว”

เพียงตอนนั้นเองที่ในที่สุดแอเรียนก็ผ่อนคลาย แต่จู่ ๆ เธอกลับรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ทุกคนจะกลับในวันพรุ่งนี้ ทั้ง แจ็คสัน ทิฟฟานี่ และมาร์ค การเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอคงเป็นเพราะทิฟฟานี่ ต้องใช่แน่นอน

ที่โรงพยาบาล ธัญญ่ารีบไปที่ห้องพยาบาลของเอริกกับอาหารมื้อเย็นของเขา เธอเลือบมองหาคุณหมอก่อนที่จะเข้าห้องพยาบาลไปเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าเธอถูกจับได้หรือเปล่า เมื่อแน่ใจว่าไม่มีวี่แววของคุณหมอให้เห็นเธอจึงปิดประตูอย่างระมัดระวัง “คุณ… หมอบอกว่าคุณไม่ควรกินอาหารมื้อเย็นแล้วก็ควรกินแต่อาหารอ่อน ๆ แต่คุณกลับห้ามปากตัวเองไม่ได้อีก ถ้าคุณต้องผ่าตัดในอนาคตอีกมันจะไม่สนุกนะ คุณจะยอมก็ต่อเมื่อคุณต้องรับการผ่าตัดอย่างงั้นเหรอ?”