เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 579

ก่อนอาบน้ำ แอเรียนรู้สึกประหลาดใจเมื่อสังเกตเห็นแปรงสีฟันอีกอันในแก้วบนอ่างล้างหน้า มาร์คได้ใช้มันก่อนหน้านี้ หลังจากที่ครุ่นคิด เธอก็ตัดสินใจที่จะไม่ทิ้งมันไปเพราะการทิ้งมันไว้ตรงนั้นก็ไม่ได้เสียหายอะไร เธอปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเธอรับรู้โดยไม่ได้ตั้งใจว่ามาร์คจะค้างคืนที่บ้านของเธอเป็นครั้งคราว นั่นเป็นเหตุผลที่เธอวางแปรงสีฟันนั้นไว้ตามลำพัง...

เธอตรวจดูโทรศัพท์ของเธอหลังจากก้าวออกมาจากห้องน้ำและพบว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากเบอร์แปลก หากมีการโทรเพียงครั้งเดียวอาจเป็นการโทรสแปม แต่หมายเลขนี้โทรหาเธอตั้งเจ็ดครั้ง เธอไม่ได้ยินเพราะเธออยู่ในห้องน้ำ

ด้วยความสงสัย เธอจึงโทรกลับและไม่นานก็มีคนรับสาย เสียงของชายวัยกลางคนที่คุ้นเคยพูดจากอีกด้านว่า “คุณวินน์ ทำไมคุณถึงรับสายช้าจัง? ผมเป็น รปภ. ที่คอนโด มีบางคนมาที่นี่เพื่อพบคุณโดยอ้างว่าเป็นสมาชิกในครอบครัวของคุณ ผมไม่แน่ใจว่าควรปล่อยให้พวกเขาขึ้นไปหรือไม่ ผมก็เลยพยายามโทรหาคุณก่อน พวกเขาเป็นหญิงวัยกลางคนและหญิงชราบนรถเข็น”

หญิงวัยกลางคนและหญิงชราบนรถเข็น? นั่นฟังดูน่าสงสัยสำหรับแอเรียนมากขึ้น เสียงในโทรศัพท์ฟังดูเหมือนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่เธอไม่รู้ว่าเขาหารายละเอียดการติดต่อเธอมาได้อย่างไร

เป็นเวลากว่าสิบปีแล้วที่เธอได้ยินคำว่า "ครอบครัว" ครั้งสุดท้าย หลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิตเธอกลายเป็นเด็กกำพร้าและได้รับการเลี้ยงดูจากมาร์ค แล้วสองคนนี้มาจากไหน?

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินลงไปชั้นล่างที่ทางเข้าล็อบบี้ เมื่อเธอไปถึง รปภ. ก็ต้อนรับเธอราวกับว่าเธอเป็นผู้ช่วยชีวิตเขา “ในที่สุดคุณก็มา ผมใกล้จะถูกดุจนตายแล้ว ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากปล่อยพวกเขาไปนะ แต่ผมทำไม่ได้ ผมต้องรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของผู้เช่าในอาคารนี้ นอกจากนี้พวกเขาไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ”

แอเรียนจ้องไปที่หญิงวัยกลางคนและหญิงชราและยืนยันว่าพวกเขาเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอเช่นกัน “ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร นอกจากนี้… ฉันไม่มีญาติ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตบต้นขาของเขา “ขอบคุณพระเจ้าที่ผมไม่ให้พวกเขาเข้าไป อย่างไรก็ตาม… พวกเขาให้หมายเลขของคุณกับผม พวกเขาได้หมายเลขโทรศัพท์ของคุณมาได้อย่างไร?”

นั่นเป็นเรื่องที่น่าสงสัย แอเรียนขมวดคิ้วและเดินไปข้างหน้าเพื่อถามว่า “ขอโทษนะคะ แต่พวกคุณเป็นใครคะ?”