เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 580

เพียงแค่เธอเอ่ยถาม หญิงวัยกลางคนที่อ้างว่าเป็นป้าเธอก็คร่ำครวญอย่างขมขื่น “นี่คือจุดมุ่งหมายการมาเยี่ยมของพวกเรา ฉันมาหาเธอเพราะว่าฉันไม่มีทางเลือกอื่น นี่คือคุณย่าของเธอ ถูกต้องใช่ไหม? พ่อของเธอจากไปแล้ว ดังนั้นเธอต้องเข้ามาช่วยเหลือ ฉันไม่สามารถเป็นเพียงคนเดียวที่ดูแลเธอได้ ถูกไหม? เธอยังเด็กมากตอนนั้น เพราะอย่างนั้นพวกเราจึงไม่สามารถให้เธอแบกรับภาระได้ ส่วนตอนนี้เธอแต่งงานแล้ว แล้วนอกจากนี้ยังเป็นเทรมอนต์ด้วย! คุณย่าของเธอไม่ควรจะมีส่วนร่วมความหรูหรานี้ หน่อยเหรอ?”

“คุณย่าของเธอไม่ลงรอยกับพ่อของเธอ นั่นเพราะว่าเธอโกรธเขาที่ไม่เป็นไปอย่างที่เธอคาดหวัง เขายืนกรานที่จะแต่งงานกับเฮเลน คาเมรานซึ่งหล่อนไม่ได้มีปัญหาอะไรกับคุณย่า ฉันดูแลคุณย่ามาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และเมื่อไม่นานมานี้คุณย่าของเธอเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย ด้วยอายุของเขา เขาไม่ควรรับความเจ็บปวดมากนัก เขาไม่สามารถเดินได้เป็นเวลา เดือนกว่า ๆ แล้ว ขาของเขาไม่สามารถเดินได้เลย ลูกชายของฉันจะจบการศึกษาจาก มหาวิทยาลัยเร็วๆนี้ แล้วเขาก็มีแฟนแล้ว เขาอาจจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากสำหรับงานแต่งงานและบ้านของเขา ฉันไม่สามารถดูแลทั้งสองได้ทั้งหมด นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมฉันถึงมาหาเธอเพื่อหาทางพูดคุยเกี่ยวกับสวัสดิภาพของคุณย่า

โอ้ ทั้งหมดนั่นเพื่อบังคับให้เธอยอมรับหญิงชรานี่เอง ตอนนี้แอเรียนเข้าใจแล้ว โดยขึ้นอยู่กับความรู้สึกและเหตุผล แอเรียนไม่สามารถที่จะเพิกเฉยต่อเธอได้ อิงจากเสื้อผ้าของคนที่เรียกได้ว่าเป็นป้าของเธอ เธอไม่เหมือนคนที่มาจากความยากจนเลย ส่วนหญิงชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นก็ไม่ได้ดูมอซอเหมือนกัน เธอดูไม่เหมือนคนจนที่ขมขื่นเลย

อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถดูแลหญิงชราพิการได้จริงๆ ๆ เธอต้องดูแลธุรกิจของเธอในระหว่างวัน เธอสามารถกลับมาบ้านได้แค่ตอนเย็นเท่านั้น ไม่อย่างนั้น เธอคงต้องซื้อบ้านหลังใหญ่ขึ้นและจ้างใครสักคนมาดูแลหญิงชรา ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลยเมื่อดูจากผลกำไรที่ได้จากคาเฟ่ให้เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายนี้ ถึงอย่างนั้นเธอยังต้องการเวลาเพื่อหาทางออกให้ได้

เมื่อไตร่ตรองทุกอย่างแล้ว เธอไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวสถานการณ์ลักษณะนี้เลย นับตั้งแต่เธอเป็นเด็ก พ่อของเธอคือคนเดียวที่เป็นคนตัดสินใจให้เธอ หลังจากนั้น เธอก็อยู่กับมาร์ค และไม่มีเรื่องอะไรต้องมากังวลเลย เธอผู้ขาดความสงบและความหนักแน่น ซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นมากสำหรับทำการตัดสินใจใหญ่ ๆ ในตอนนี้เธออยู่ในความงงงวย ทันใดนั้นเธอนึกถึงมาร์ค เขาคงรู้ว่าควรทำยังไง อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานะทางความสัมพันธ์ของพวกเขาในปัจจุบัน… เธอไม่มีความกล้าพอที่จะพูดมัน

ทั้งที่เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกลังเล คนที่เรียกได้ว่าเป็นป้าของเธอก็เดินไปที่ประตู “ฉันต้องไปแล้ว ฉันมีงานเยอะมากที่บ้านที่ต้องทำ ฉันจะให้คุณยายของเธออยู่ที่นี่แล้วกัน ฉันได้จองตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องไปส่งฉันก็ได้ ดูแลเขาให้ดี ๆ …”

แอเรียนอ้าปากจะพูด แต่ประตูได้กระแทกปิดไปแล้ว ก่อนที่เธอจะได้สื่อสารประโยคออกไป ผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว และตอนนี้มีแค่เธอกับคุณยายเพียงลำพัง “เอ่อ…” เธอไม่สามารถพาตัวเองไปเรียกหญิงชราว่า “คุณย่า” ได้เลย เธอไม่มีแม้ความพร้อมที่จะพูดคุยกับหญิงชรา เธอไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยสักนิด

หญิงชราเข็นตัวเองไปที่โซฟา “ช่วยฉันไปที่โซฟาหน่อย ขาของฉันมันน่ารำคาญ”