เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 583

ทันทีที่เขาเดินเข้ามาในคอนโด ก็ได้รับหมอนอิงโยนเข้าที่หน้าเขาเต็มๆ หญิงชราเอนหลังพิงโซฟา กำลังต่อว่าเขา “ถ้าเธอดูแลฉันไม่ได้ ทำไมเธอถึงขอให้ฉันอยู่?

มาร์คมองต่ำลงไปขณะที่เขาก็ท่องจำวลีนี้อยู่ภายใน ‘ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่คือคุณย่าของแอเรียน’

เขาต้องเรียกเธอว่า “คุณย่า” ด้วย เขาต้องควบคุมความโกรธของเขา…

เขาหยิบหมอนอิงขึ้นมาและเดินตรงไปที่โซฟา “ผมจะช่วยพาคุณไปที่ห้องน้ำเอง”

หญิงชรายื่นแขนโอบรอบคอเขาอย่างเผิน ๆ และไม่ค่อยแน่ใจร่างกายของเขา “คุณค่อนข้างไว้ใจได้เลยนะพ่อหนุ่ม ฉันคิดว่าคุณกับแอเรียนหย่ากันไปแล้วเสียอีกไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงยังพยายามเพิ่มคะแนนความโปรดปรานอีกล่ะ?”

จิตใจของมาร์คกำลังกระซิบ “พวกเรายังไม่ได้หย่า… เธอยังเป็นภรรยาของผม ผมทำบางอย่างที่ไม่ดี เพราะอย่างนั้นเธอเลยโกรธผม”

หญิงชรามองเขาด้วยสายตาหงุดหงิด “คุณทำอะไร? คุณนอกใจแอเรียนเหรอ? พวกคนรวยนี่เหมือนกันหมด คุณไม่สามารถรับมือเรื่องของตัวเองได้เลย ทำไมคุณต้อง

เอาตัวเองมาเกี่ยวข้องกับฉันด้วย? ฉันมาติดแหง่กที่นี่เพียงลำพังไม่มีคนคุยด้วยและฉันยังต้องรอถึงครึ่งวันเพื่อจะได้ดื่มน้ำสักแก้ว”

มาร์คไม่ได้อธิบายชัดมากนัก ทั้งหมดที่เขาต้องการคือแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าเขา ตอนนี้เขาพอได้ไอเดียคร่าว ๆ แล้วว่าแอเรียนเหนื่อยล้าหลังจากตามใจหญิงชราแทบ จะทุกเวลาของวันอย่างไร

ที่จริงแล้ว หญิงชราไม่ได้เคลื่อนไหวไม่ได้เลยสักทีเดียว เธอเกือบจะสามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตนเอง เมื่อส่งเธอไปถึงห้องน้ำ ครั้นเธอเสร็จธุระเธอเรียกมาร์คอีกครั้งเพื่อพาเธอกลับไปที่โซฟา มาร์ครู้สึกได้ถึงบางอย่าง “คุณไม่ได้อยากอยู่กับแอริจริง ๆ สักหน่อยหรือคุณอยากอยู่? ถึงว่าทำไมคุณต้องทำเรื่องยุ่งยากให้กับเธอ”

หญิงชรามองไปที่เขาอย่างสงบ “เธอคือนักธุรกิจจริง ๆ เธอฉลาดพอ แอเรียนไม่ได้ติดหนี้บุญคุณฉัน เธอยังเด็ก ทำไมเธอต้องมาอยู่กับผู้หญิงแก่ ๆ อย่างฉันล่ะ? เธอเหมือนกับพ่อของเธอ เธอกระทั่งรับฉันมาดูแลแม้ว่าฉันไม่เคยมาหาเธอเลยปีนั้น… ฉันรู้สึกผิด ฉันจะเอาเปรียบเธอแบบนี้ได้ยังไง?”

มาร์ครู้สึกเงียบไปชั่วครู่และพูดว่า “คุณคือคุณย่าของเธอ แน่นอนว่า เธอจะดูแลคุณเอง อย่าคิดมากถึงมันเลย ตระกูลเทรมอนต์สามารถดูแลคุณได้เช่นกัน เว้นแต่ว่า เธอยังไม่ต้องการกลับบ้านกับผม… เรามีเรื่องแตกหักกันนิดหน่อยในความสัมพันธ์ ถึงว่าทำไมเรื่องราวถึงลงเอยแบบนี้ ถ้าคุณเอาผลประโยชน์ของเธอมากกว่าตัวเองจริง ๆ ช่วยบอกให้เธอกลับบ้านที หลังจากนั้นคุณจะได้กองทัพคนรับใช้ที่คฤหาสน์เทรมอนต์สำหรับคุณโดยเฉพาะเพื่อทำตามทุกอย่างที่คุณต้องการ”

หญิงชรารู้สึกระแวงการกระทำเขา “คุณไม่ได้เกลียดพวกฉันเหรอ? เรื่องเครื่องบินตก ค่อนข้างน่าอดสูทีเดียว ทำไมตอนนี้เธอถึงพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ? ฉันไม่กลัวว่าเธอ จะหัวเราะเยาะฉัน ฉันเพียงแค่จะพูดมันออกมา ฉันเคยกลัวที่ต้องจ่ายค่าชดเชยให้กับตระกูลเทรมอนต์ นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมฉันถึงอยู่ที่อื่นและไม่พาแอเรียนไปกับฉันด้วย แอเรียนบอกว่า… พ่อของเธอบริสุทธิ์ในเหตุการณ์เครื่องบินตกนั้นจริงหรือ?”

มาร์คขมวดคิ้ว “ทุกอย่างมันเป็นเรื่องในอดีต ผมรักเธอ นั่นเพียงพอแล้ว อีกอย่าง… คุณไม่ได้ติดหนี้บุญคุณอะไรกับตระกูลเทรมอนต์เลย”

“อะไรนะ? นี่เธอกำลังสงสารหล่อนเหรอฮะ? ถ้าพวกเราทำให้เป็นคนเดินเอกสารของเราล่ะ? ความจริงที่ว่าเธอก็น่าจะเป็นคนประเภทที่ยอมทำตามที่ฉันสั่งอย่างแน่นอน ฉันต้องการให้เธอเข้าใจว่าในระหว่างที่เธอเป็นสมบัติอันล้ำค่าของพวกผู้ชาย เธอคือหญิงสาวผู้วิ่งส่งเอกสารในออฟฟิศนี้”

โดยไม่ต้องคำนึงถึงไหวพริบของทิฟฟานี่ เธอรู้ทันทีว่าพวกเธอกำลังพูดถึงเธอ หนึ่งในพวกเขาคือเฮนเรียตต้าอย่างไม่ต้องสงสัย ผู้หญิงคนที่ทำเสียงดังกับเธอ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่แจ็คสันเป็นผู้ทำให้เธอเป็นนกน้อยในกรงทอง? เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป

เธอไอออกมาแห้ง ๆ อย่างตั้งใจ เฮนเรียตต้าและคนอื่น ๆ หยุดพูดในทันที อย่างไรก็ตาม พวกเธอแค่หยุดไปชั่วขณะ จากนั้นพวกเธอก็ลดเลียงลงแต่ยังต่อบทสนทนากันเหมือนเดิม

“อย่างนั้นถ้าเธอได้ยินพวกเราอย่างบังเอิญล่ะ? อะไร? เธอจะทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำแต่เราจะพูดเรื่องนี้ไม่ได้เลยหรือไง? นี่มันนำพาบรรยากาศการทำงานของเราแย่ไปเปล่า ๆ”

“ยิ่งเธอออกไปเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี!”

“โอเค พอเท่านี้ พวกเราค่อยพูดเรื่องนี้ส่วนตัวกันเถอะ”

“ฉันต้องการพูดมันต่อหน้าเธอ ไม่อย่างนั้น เธอจะคิดว่าเราพูดลับหลังเธอได้ เธอคงละอายและกลัวเกินกว่าที่จะเผชิญหน้าเรา ไม่อย่างนั้นเธอคงกระโดดออกมาหาเราทันที หลังจากบังเอิญได้ยินเราพูดคุยกัน”