เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 584

ทิฟฟานี่ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอดึงมาร์กตาของเธอออก “เร็วสิ พูดดังกว่านี้หน่อย ฉันไม่ได้ยินเธอเลย ฉันแค่ถือกระเป๋าที่ราคาแพงกว่า 10,000$ ใช่ไหม? นั่นมันทำให้ เธอพอจะมีสิทธิ์มาพูดถึงฉันมากกว่าครึ่งค่อนวันจากความอิจฉาริษยาเหรอฮะ? เงินเดือนของเธออาจจะไม่เยอะแต่เธอคงมีปัญญาซื้อได้ ถ้าเธอเก็บเงินสักสองปี ใช่ไหม? ไม่จำเป็นต้องอิจฉาเลย อย่างไรก็ตามแต่ ฉันซื้อกระเป๋านี้ด้วยเงินของฉันเอง ไม่ใช่ของขวัญจากผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ฉันมีกระเป๋ากองใหญ่ที่ฉันซื้อมาเมื่อสองสามปีที่แล้ว โดยสรุป กระเป๋าพวกนั้น ราคาพอ ๆ กับเงินเดือนดี ๆ ของเธอสักสองสามปีเลย อิจฉาไปก็ไม่เกิดประโยชน์ หยุดซะเถอะ แล้วอีกอย่าง ฉันจะไปเดินเอกสารให้เธอได้ยังไงถ้าฉันเหนื่อยเกินไป?”

เฮเรียตต้าพูดอย่างดูหมิ่น “เนื่องจากครอบครัวของเธอรวยมาก ทำไมไม่อยู่บ้านแล้วหาอะไรสนุกทำในชีวิตอันหรูหราของเธอล่ะ? ทำไมต้องมาเดินเอกสารด้วย? เธอยังไม่สามารถ ทำธุระของเธอได้ถูกต้องเลย นี่เธอกำลังหางานให้พวกเราเพิ่มหรือไง?”

โลกเล็ก ๆ ของทิฟฟานี่ใกล้จะระเบิดแล้ว เธอมาที่นี่เพื่อทำงานเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ ไม่ใช่เด็กส่งเอกสาร มันแย่มากที่พวกนั้นสั่งเธอตลอดเวลา แต่ตอนนี้พวกเธอบ่นที่ทิฟฟานี่ทำงานของเธอออกมากมาไม่ดีพอด้วย เธอเห็นด้วยกับแจ็คสันที่ควรรอสักหนึ่งสัปดาห์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะทนไม่ได้ไปมากกว่าสองวันแล้ว “เฮเรียตต้า แม้แต่หมามันยังแสดงความกตัญญูต่อเจ้านาย ฉันจำได้ว่าส่วนใหญ่ฉันก็รับคำสั่งมาจากเธอทั้งนั้น จะมีแค่ครั้งเดียวที่ฉันปฏิเสธไป นั่นมันทำให้เธอมีสิทธิ์มาแว้งกัดฉันทีหลังได้เหรอ? ดูเหมือนว่าเธอนี่มันเป็นนังตัวร้ายจริง ๆ เธอจะมานิสัยเสียไม่ได้ ฉันหมายถึง เธอคงทนกับกับนิสัยของเธอเองไม่ได้หรอก ทั้งตะโกนและบ่นออกมาอย่างนั้นตลอด”

เฮเรียตต้าพุ่งตรงไปข้างหน้า จ้องเขม็งมาที่เธอและก่นด่าเธอ “เธอเรียกใครนังตัวร้ายฮะ? งั้นคงไม่เป็นไรถ้าหัวหน้าแผนกให้เธอไปจัดการเอกสารแทนสินะ? ทำไมเธอไม่ไปคุย กับหัวหน้าล่ะ ถ้าเธอไม่มีความสุขกับมัน! เลิกอวดดีสักทีเถอะย่ะ!”

ทิฟฟานี่จ้องเขม็งไปที่กระเป๋าเฮเรียตต้า เพิ่มเสียงขึ้นอย่างตั้งใจและพูดว่า “นี่เธอกำลังใช้กระเป๋าของปลอมเหรอ? ถึงว่าทำไมเธอถึงทนไม่ได้ที่คนอื่นมีถือกระเป๋าของแท้… มันก็จริงนะ ที่คำสั่งมาจากหัวหน้า แต่เขาไม่ใช่คนที่มอบหมายให้ฉัน นั่นมันคือเธอ”

เฮเรียตต้าหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอซ่อนกระเป๋าไว้ด้านหลังเธอตามสัญชาตญาณ “เธอ… กล้าดียังไงมาว่ากระเป๋าฉันเป็นของปลอม!”

ทิฟฟานี่เดาะลิ้นของเธอ “ก็ฉันเป็นลูกค้าของเกือบทุกแบรนด์ตั้งแต่ยังเด็กยังไงล่ะ ฉันสามารถแยกความแตกต่างระหว่างของแท้กับของปลอมได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น อย่างน้อยเธอควรจะรู้ได้แล้วนะ ว่าใครคือคนที่ขัดแย้งด้วยก่อนที่จะปล่อยข่าวลือ ครอบครัวฉันไม่ได้รวยเท่าเมื่อก่อน แต่ของฉันก็ยังดีกว่าครอบครัวจน ๆ หลายครอบครัว ฉันอาจจะเสียศักดิ์ศรีไปบ้าง แต่ฉันยังคงสามารถเล่นงานนังตัวร้ายที่น่ารังเกียจอย่างเธอได้”

การโต้เถียงของพวกเขาไปถึงจุดเดือด เฮเรียตต้าจับไปที่ปกเสื้อของทิฟฟานี่ เตรียมพร้อมที่ จะทำร้าย เมื่อหัวหน้าแผนกปรากฎตัวมาอย่างถูกจังหวะ “หยุดเดี๋ยวนี้! นี่คือออฟฟิศ นี่เธอกำลังทำอะไร? เฮเรียตต้า ทิฟฟานี่ ตามฉันมา ตอนนี้!”

หลังจากนั้นเธอก็หันกลับและออกมา ไม่สนใจหน้าที่เปลี่ยนสีไปหลายเฉดของหัวหน้า เธอเก็บของส่วนตัวของเธอและออกมาจากออฟฟิศ

เธอไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่เธอคิด มันใช้เวลาพักใหญ่เลยที่จะหางานได้ และมันไม่ง่ายเลยที่เธอจะได้งานนี้มา เธอต้องการพิสูจน์ให้แจ็คสันเห็นว่าเธอสามารถทำมันได้ แต่เธอก็ลงเอยด้วยการขายหน้าอย่างแรง แถมยังไม่ใช่เพราะความผิดของเธออีก หัวใจของเธอเต็มไปดวยความโศกเศร้าและโยนทุกอย่างที่ไม่มีประโยชน์ลงถังขยะข้าง ๆ เธอ จากนั้นเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาแจ็คสัน

ขณะที่โทรศัพท์เชื่อมต่อแล้ว เสียงตอบรับที่คุ้นเคย เธอไม่สามารถกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้น ได้อีกต่อไป “ฉันโดนไล่ออก มันไม่ใช่ความผิดของฉันเลยด้วยซ้ำ ฉันแค่ปฏิเสธคำขอของเพื่อนร่วมงานเพื่อทำงานล่วงเวลาของเธอหลังจากเวลางาน หลังจากนั้นบางคน ก็ปล่อย ข่าวลือว่าฉันเป็นเมียน้อยของใครบางคน เพียงเพราะว่าฉันถือกระเป๋าใบละ10,000$ พวกเขาถึงขั้นเรียกฉันว่านกน้อยในกรงทอง ฉันลงเอยด้วยการทะเลาะกับพวกเขา และเกือบจะไปถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน แต่หัวหน้าแผนกปกป้องพวกเขา เธอตัดสินว่าเป้นความผิดของฉัน โดยที่ไม่ถามถึงเรื่องราวจากฝั่งฉันเลย มันน่าสะอิดสะเอียน นี้มันคือการทำงานบริษัทเหรอ?”