เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 586

ทิฟฟานี่ตอบกลับอย่างไม่ชัดเจนและวางสายวิดีโอไป แอเรียนโยนโทรศัพท์ไปข้าง ๆ อย่างโมโห

หลังจากสองทุ่มผ่านไป หญิงชราโทรหาแอเรียน ฟังจากน้ำเสียงแล้วดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดี “ฉันอยู่ที่คฤหาสน์เทรมอนต์ และทุกอย่างที่นี่ดีเยี่ยมไปหมด ดีกว่ากรงนกของเธออีก ขนาดพอ ๆ กับบ้านหลังเก่าเรา มันสบายมากเลยอยู่ที่นี่ เธอไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องฉันนะ มาร์คเองก็อยู่ที่นี่ด้วย”

จากนั้น เธอก็วางสายไป มันดูเหมาะเจาะและเรียบร้อยมาก

อาการสั่นวิ่งผ่านหัวใจของเธอ หญิงชรารับมือเธอมันไม่ง่ายเลย มาร์คจัดการให้ตัวเขาเองให้คุ้นเคยกันเธอได้ยังไงในระยะเวลาอันสั้น การโน้มน้าวเธอให้กลับไปที่เมืองหลวงอีกด้วย? ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ…

มาร์คไม่เคยพบกับหญิงชรามาก่อน เธอตรวจดูประวัติการโทรของเธอและเห็นว่าจริง ๆ แล้ว หญิงชราโทรหาเธอตอนที่เธอกำลังหลับที่ห้องโรงแรมของมาร์ค แน่นอนว่า ไม่ใช่เธอแน่ ๆ ที่เป็นคนรับสายโทรศัพท์ นั่นหมายความว่ามาร์คได้ไปหาเพื่อคอยช่วยเหลือหญิงชราที่คอนโดในขณะที่เธอหลับอยู่ พวกเขาอาจจะพูดคุยกันเกี่ยวกับการย้ายกลับไปอยู่เมืองหลวงระหว่างช่วงเวลานั้น ทำลับ ๆ ล่อ ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน!

ทุกอย่างได้ถูกวางแผนวางแผนมาอย่างตายตัวแล้ว สิ่งที่เธอพูดคงไม่มีประโยชน์ สิ่งที่สำคัญคือหญิงชรามีความสุขที่ได้อยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์ เธอจะโน้มน้าวให้หญิงชรา กลับมาด้วยได้อย่างไร? เธอรู้สึกค่อนข้างหดหู่เล็กน้อย เธอโทรหามาร์คอีกครั้ง ไม่นานปลายสายก็ถูกรับและน้ำเสียงเขาฟังดูเนือย ๆ “ฮัลโหล?”

“ทำไมคุณไม่บอกฉันให้รู้ว่าคุณจะพาคุณย่าฉันไป? เธอถามด้วยน้ำเสียงพึมพำ “นี่คุณคิดจริง ๆ หรือว่าฉันจะกลับไปที่เมืองหลวงเพียงเพราะเรื่องนี้?”

“แอริของฉันฉลาดอย่างไม่ต้องสงสัย” มาร์คตอบกลับ ดูเหมือนว่าเขากำลังหัวเราะ “ฉันเกรงว่าเธอจะฉีกสัญญาที่สัญญาไว้กับฉัน วิธีนี้เราต่างก็มีหลักประกันทั้งคู่ คุณย่าของเธอก็คือคุณย่าของฉันเหมือนกัน ไม่มีอะไรไม่คู่ควรกับการที่ฉันจะดูแลเขา เธอยังคงสนุกกับอิสระชั่วคราวเท่าที่เธอต้องการได้เลย ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะดูแลคุณย่าของเราเอง”

“คุณย่าของเรา?” เขาเน้นย้ำมันอย่างตั้งใจ

แอเรียนหมดคำพูด จากนั้นเธอก็ตอบกลับว่า “ก็ได้ เรื่องจากคุณชอบดูแลหญิงชราเป็นอย่างมาก ฉันก็ขอบใจนะ ฉันคงไม่สามารถกลับไปได้ในเร็ว ๆ นี้ และฉันเกรงว่าฉันคงกลับไปได้แค่ระหว่างช่วงงานหมั้นและงานแต่งงานของทิฟฟานี่เท่านั้น ฉันจะไปอาบน้ำนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์!” เธอพูดทั้งหมดนี้ภายในอึดใจเดียว จากนั้นก็วางสาย เธอเกลียดที่ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา เธอได้รับประสบการณ์จากเล่ห์เหลี่ยมของเขามาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาจัดการได้รับ แม้กระทั่งจิตวิญญาณของเธอไประหว่างการเดินทางที่นี่ เธอประเมินเขาต่ำไป!

มาร์คมองไปที่จอที่ดับลงพลันยกมุมของริมฝีปากขึ้นจนกลายเป็นรอยยิ้ม เขาเริ่มทนไม่ไหวและต้องการทำให้เธอกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เทรมอนต์แล้วทันที เธอจะกลับมาที่เมืองหลวงในหนึ่งเดือนเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงหมั้นหมายของทิฟฟานี่และแจ็คสัน หลังจากนั้นเขาคงทำทุกทางเพื่อทำให้เธออยู่ต่อ

วันต่อมา ทิฟฟานี่ไปที่ออฟฟิศของแจ็คสันแต่เช้าในวันสมัครตำแหน่งงาน เธอแต่งตัวจัดเต็มเพื่อให้การสมัครงานเป็นไปอย่างราบรื่น เธอถึงกับใส่ชุดทำงานแบบจริงจัง และดูสะอาดเป็นระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอไม่กล้าที่จะใช้กระเป๋าราคาแพงเลย

ผู้จัดการฝ่ายบุคคลประหลาดใจกับความกระตือรือร้นของเธอ “แน่นอน… คุณเริ่มงานได้เลย แจ้งรายละเอียดมาด้วยนะครับ ผมต้องทำบัตรพนักงานและอื่น ๆ เนื่องจากคุณเคยอยู่ที่นี่มาก่อน ผมคงไม่พาคุณไม่ชมรอบ ๆ นะ คุณน่าจะรู้ทางที่ไปออฟฟิศได้ด้วยตัวเองนะ”

“ค่ะ” ทิฟฟานี่ตอบกลับไป แล้วขึ้นข้างบนไปอย่างมีความสุข ออฟฟิศยังคงเหมือนเดิม ยกเว้นแต่มีพนักงานใหม่ที่โต็ะทำงานเก่าของเธอ เธอได้โต๊ะทำงานใหม่หลังจากที่เธอ รายงานตัวกับหัวหน้าแผนกแล้ว ทุกอย่างก็เต็มไปด้วยความสุข…

ทันใดนั้นเอง ทุกคนก็กล่าวทักทายอย่างพร้อมเพรียงกัน “คุณเวสต์”

เธอเงยหน้าขึ้นและมองตรงไปที่ประตู แจ็คสันเดินผ่านไป สวมชุดสูทซึ่งดูมีความน่าเกรงขามและทรงอิทธิพลในที่แห่งนี้ หนึ่งสิ่งเดียวในใจเธอ นั่นคือผู้ชายของเธอ เขาทั้งหล่อและเท่สุด ๆ ! เธอต้องทำเหมือนว่าไม่รู้จักเขา เธอฉายรอยยิ้มอย่างน่ารัก เหมือนกับคนอื่นๆ “คุณเวสต์”

น่าเสียดาย ที่เธอพูดออกมาเสียงดังและไม่ได้ดึงความสนใจจากแจ็คสันเท่านั้นกับคนอื่น ๆ ก็ด้วย เธอรู้สึกเขิยอายเล็กน้อยพลันกระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของเธอและนั่งนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น