เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 587

ขณะที่แจ็คสันเดินผ่านโต๊ะทำงานออฟฟิศเธอ เขาตั้งใจแตะที่เธอและพูดว่า “เฮ้ เด็กใหม่ ตังใจทำให้ดีนะ”

ทิฟฟานี่ควบคุมอาการไม่ให้ปล่อยหัวเราะออกมา เธอพยักหน้าและโค้งคำนับ “ฉันจะตั้งใจค่ะ คุณเวสต์ ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ!”

มุมปากของแจ็คสันค่อย ๆ ยกยิ้ม เขาเดินเข้าไปในห้องทำงาน ไม่ถึงสองนาทีผ่านไป ทิฟฟานี่ได้รับข้อความจากเขา “กล้าเรียกผมว่า คุณเวสต์ ได้ยังไง?”

เธอตอบเขากลับด้วยอีโมจิ “ขี้เล่น” และเก็บโทรศัพท์เธอไว้ในกระเป๋า เธออยู่ในระหว่างช่วงเวลางานและมันคงดูไม่เหมาะสมสำหรับเธอที่เล่นแต่โทรศัพท์

สภาพแวดล้อมการทำงานในบริษัทใหญ่ตรงข้ามกับบริษัทเล็กของเธอก่อนหน้านี้อย่างสินเชิง นอกจากสภาพแวดล้อมที่เร่งรีบแล้ว ก็ไม่มีการแข่งขันกันไปมามากนั้น

โดยที่เธอไม่ทันได้สังเกต ผู้จัดการฝ่ายบุคคลได้เดินเข้าในห้องทำงานแจ็คสันอย่างเงียบ ๆ แจ็คสันอยู่ในอารมณ์ดีเป็นพิเศษและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “เธอได้สงสัยอะไรไหม?”

หัวหน้าฝ่ายบุคคลรีบตอบทันทีว่า “เธอถาม เธอน่าจะสงสัยครับ แต่ผมจัดการคลายความสงสัยของเธอได้ “ยิ่งผมไม่พอใจดูเหมือนเธอจะยิ่งมีความสุข....”

แจ็คสันพยักหน้า “เธอน่าจะยังไม่สงสัย ดีมาก เธอคือนายหญิงในอนาคตของนาย ฉะนั้นต้องดูแลเธอให้ดี วันนี้ก็มีเท่านี้แหละ กลับไปทำงานได้”

มุมปากของผู้จัดการฝ่ายบุคคลกระตุกขึ้น มีใครเคยพูดเยาะเย้ยแฟนพวกเขาแบบนี้ไหม? เขากลัวเกินกว่าที่จะพูดออกมา เขาพึมพำตอบกลับและจากไปทันที

แจ็คสันหยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความออกไป “กำจัดบริษัทเล็ก ๆ ที่ไม่สำคัญนั่นซะ ภายในสามวัน”

เขาโมโหขึ้นมาทุกครั้งที่คิดถึงใบหน้าที่อาบน้ำตาของทิฟฟานี่ พวกนั้นที่กล้ามามีปัญหากับแฟนของเขาจะต้องชดใช้ บริษัทเล็ก ๆ ไม่ได้มีอะไรมากมายอยู่แล้ว ไม่ผิดอะไรที่จะให้ ปิดตัวลงก่อนถึงเวลา

ช่วงบ่าย ทุกคนในออฟฟิศออกไปทานมื้อเที่ยงกัน ทิฟฟานี่เข้าไปที่ห้องทำงานแจ็คสัน อย่างเงียบ ๆ “คุณเวสต์คะ… เที่ยงนี้ทานอะไรดีคะ? บางอย่างจากโรงอาหาร? หรือเราควรไป ทานข้างนอกดี? อยากทานมื้อเที่ยงด้วยกันไหม?”

แจ็คสันมองเธออย่างหลงใหล “หยุดล่อลวงผมสักที”

หลังจากมื้อเที่ยง ทิฟฟานี่ลงจากรถที่ทางแยกและเดินกลับเข้าออฟฟิศไป แจ็คสันมาถึงก่อนเพราะว่าเขาขับรถมา ทั้งคู่มาเจอกันที่หน้าลิฟต์ นั่นเห็นได้ชัดว่าแจ็คสันรอเธออยู่

มีคนอยู่รอบ ๆ พวกเขา ดังนั้นทิฟฟานี่จึงไม่กล้ายืนใกล้แจ็ควันมากไป “ช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้ คุณเวสต์ก็ไปทานมื้อเที่ยงข้างนอกมาเหมือนกันเหรอคะ?” เธอพูดกับเขาอย่างตั้งใจ

แจ็คสันทำหน้าขรึมและชำเลืองมองไปที่ด้านข้างกับรอยยิ้มในตา “อืม

ตอนนี้มีคนในลิฟต์มากขึ้น แต่แจ็คสันยังมีพื้นที่ในบริเวณใกล้เคียง นั่นเพราะไม่มีคนกล้า ไปเบียดเขา ทิฟฟานี่เดินเข้าไปใกล้เขาอย่างเฉยเมือยเพื่อความสบาย และเธอยังยืนอยู่ข้างหน้าเขา ถึงแม้ว่าส่วนสูงของเธอไม่ได้บดบังวิว แต่เหมือนจะเป็นการย้ายที่ดูกล้าหาญต่อทุกคนมาก

เพื่อนร่วมงานของเธอจากแผนกเดียวกันดึงเธอมาข้าง ๆ เมื่อพวกเขาเดินออกมาจากลิฟต์แล้ว “กำลังทำอะไร? คุณเวสต์คือเจ้านายพวกเรานะ เธอไปยืนข้างหน้าเขาในลิฟต์ได้ยังไง?

เธอถึงขั้นเดินนำหน้าเขาตอนที่พวกเราเดินออกมาจากลิฟต์ เธอไม่รู้จักมารยาทเหรอ? ฉันไม่อยากทำอะไรให้มันยากสำหรับเธอ แต่บอกเธอเพื่อสิ่งที่ดีต่อตัวเธอเอง พวกเรา ทำงานที่บริษัทเดียวกัน เพราะฉะนั้นเธอต้องรักษาหลักมารยาทเหล่านี้ไว้ ครั้งหน้าระวังตัวให้มากกว่านี้นะ และอย่าลงเอยด้วยการทำใครคนอื่นขุ่นเคือง คุณเวสต์อาจจะไม่โต้เถียงกับเธอเรื่องนี้ แต่เจ้านายที่เล็กกว่าอาจทำได้”