เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 591

มองเขาที่อยู่ในความเงียบราวกับหินอย่างกะทันหันเกิดประกายไฟน่ากลัวลุกโพลงในทิฟฟานี่ ทันใดนั้นเอง เธอก็ดูหมิ่นผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอดูถูกเขามากจนคิดย้อนกลับไปถึง ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาทะเลาะกันจนทำให้เธอตัดสินใจที่จะเลิกลา

มันไม่ใช่ว่าเธอต้องการให้แจ็คสันยอมตามความต้องการของเธอหรือตกนรกเพื่อทำให้เธอมีความสุขหรือแม้กระทั้งให้อภัยกับความผิดของแอตติคัสที่เป็นพ่อที่ขาดคววามรับผิดชอบ ทั้งหมดที่เธอต้องการคือให้แจ็คสันมีความอดทนอดกลั้นสักนิดก็ยังดีเพื่อรวบรวมความกล้าสักหน่อยให้มันเพียงพอ เมื่อเขาต้องอยู่เดียวห้องเดียวกันกับพ่อเขา จะได้ไม่มีใครรู้สึกแย่

ในบรรดาพวกเขาทั้งสี่คน ทิฟฟานี่คือคนนอก การเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่ง ลำพังก็กังวลหนักมากอยู่พอแล้วจนอาจกลายเป็นความกลุ้มใจได้ง่าย ๆ สิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการคือการติดอยู่กลางสงครามเย็นในขณะที่เป็นส่วนหนึ่งในความอึดอัดนั้นอยู่แล้ว มันทำให้เธอเสียใจและอยากออกมา แล้วไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีก อย่างไรก็ตาม เธอคงไม่อาจทำได้ นั่นเพราะผู้ชายตรงหน้าเธอเป็นความรักในชีวิตของเธอ พวกเขากำลังจะแต่งงานกัน

ทิฟฟานี่อยากให้เขาปล่อยภาระและอดีตทั้งหมดที่ยึดติดไป เพื่อที่พวกเขาจะได้รับมือกับอนาคตไปด้วยกัน แต่ตอนนี้ ทิฟฟานี่คิดว่าเธอได้ทิ้งทั้งหัวใจและวิญญาณลงไปในเหวลึกที่ไม่อาจเติมเต็มได้ เธอพยายามแล้วแต่เธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้

ส่วนที่แย่ที่สุดของสายเลือดแจ็คสัน เวสต์คือไม่พยายามที่จะคุยเรื่องนี้กับเธอเลย! เธอไม่ชอบที่ทุกคนกลับเข้าสู่ความเงียบงัน เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ทุกคนกำลังจมอยู่กับความคิด ของตัวเอง ถ้าอย่างนั้นทำไมพวกเขาถึงไม่เปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน? การสื่อสารไม่ใช่ว่าเป็นส่วนสำคัญของการมีปฏิสัมพันธ์สำหรับมนุษย์หรอกเหรอ? แล้วผู้คนจะคาดหวังให้แก้ไขอะไรได้ถ้าไม่สื่อสารกัน?

“แจ็คสัน เวสต์! คุณกำลังคิดอะไร?” ทิฟฟานี่พลุ่งพล่านด้วยความโกรธ “ฉัน ที่อย่างน้อยก็ตกอยู่ในสถานการณ์เหมือนคุณ ทำไมคุณไม่เห็นใจแบบเดียวกันฉันบ้างฮะ? อย่างน้อยที่สุด คุณช่วยเริ่มอย่างค่อยเป็นค่อยไปได้ไหม? ฉันไม่รู้นะ บางทีอาจปฏิบัติกับเขาเหมือนเขาเป็นคนแปลกหน้าไปเลยเพื่อความเปลี่ยนแปลงไง? เพราะอย่างน้อย คุณคงไม่มอง คนแปลกหน้าอย่างน่าเกลียดตอนที่คุณกำลังทานข้าวกับเขาก่อนจะเดินหุนหันออกประตูไปทันทีใช่ไหมล่ะ? พระเจ้า ฉันไม่ได้เรียกร้องเยอะเลยนะแจ็คสัน ฉันแค่ต้องการมั่นใจว่าทุกครั้งที่ เราทานข้าวกับพ่อแม่คุณเนี่ย บรรยากาศอึดอัดนี่จะไม่เกิดขึ้น ฉันไม่ได้รอมาเจอสิ่งนี้นะ อย่างน้อย ๆ คุณช่วยทำให้ได้หน่อยได้ไหม ?

ช่างน่าเสียดาย แจ็คสันได้กลายเป็นคนที่มีนิสัยเสียง่ายเหมือนเธอ ตอนนี้คำพูดของทิฟฟานี่ช่างน่ารำคาญกับหูเขาเหลือเกิน ในขณะเดียวกันสมองของเขาก็เดือดดาลเกินกว่า จะมาไตร่ตรองพวกมัน

“หยุดเถอะ นี่มันไม่เกี่ยวกับคุณ!” เขาตะคอกใส่อย่างเย็นชา ”และนี่คือความจริง ผมไม่เคยอยากมาที่นี่เลย”

ความขมขื่นเกาะกินหัวใจทิฟฟานี่ พวกเขาเพิ่งจะสัญญากันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ท่ามกลางความเบิกบานและพูดเจื้อยแจ้ว! แต่ตอนนี้ความมีชีวิตชีวาของพวกเขาเปลี่ยนไป เกินกว่าจะจำได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตะคอกใส่เธอด้วยลักษณะท่าทางที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน

เกิดอะไรผิดปกติที่เบื้องหลังนั้นที่ไปทิ่มแทงต่อมโมโหของเขา? ทิฟฟานี่แทบไม่รู้อะไรเลย ที่เธอรู้คือ อย่างไรก็ตามเขาหมดความอดทนิดกลั้นกับเธอแล้ว

“โอ้ อย่างนั้นสินะ แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป? ก็ดี! ฉันจะหยุด ฉันจะหยุดมันไปตลอด! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ถ้าคุณเกลียดที่จะไปที่ไหน งั้นก็ไม่ต้องรวมฉันเข้าไปด้วย ที่จริงแล้ว ฉันจะไม่ตามไปกับคุณ ถึงแม้ว่าคุณจะอยากไปที่บ้านพ่อแม่ของคุณก็ตาม!” เธอโกรธจัด “พระเจ้ารู้ว่าทั้งหมดนี้ทำให้ ฉันเหนื่อยแค่ไหน ฉันจะกลับบ้าน”