เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 592

แจ็คสันชะงัก เขาหลับตาข่มอารมณ์ให้เย็นลง “ผมจะโทรหาแม่และขอโทษเธอด้วย... ต่อหน้าคุณเลย ดีไหม?”

ทิฟฟานี่รู้สึกไม่เข้าใจในตัวแจ็คสันในทันที เธอกังวลว่าเขาพยายามทำให้เธอมีความสุขโดยทำสิ่งต่างยุ่งยากกว่าเดิมสำหรับเขา เธอค้านขึ้นว่า “นี่ ฉันไม่ได้พูดว่าฉันต้องการ ให้ทำแบบนั้น แต่… ฉันคิดว่า… ฉันเห็นด้วยที่คุณควรโทรหาแม่ของคุณ”

แจ็คสันไม่พูดอะไร เขากดโทรศัพท์ต่อสายไปยังซัมเมอร์ทันทีและเชื่อมต่อโทรศัพท์ของเขาเข้ากับลำโพงรถผ่านบลูทูธ เมื่อสายเข้ามามันคงดังพอที่จะทำให้ทิฟฟานี่ได้ยินทุกคำ ที่ซัมเมอร์พูดออกมาอย่างชัดเจน

“แจ็คสัน นั่นลูกเหรอ?” ซัมเมอร์รับสาย

“ผมขอโทษที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับแม่”

“โอ้ ไม่เป็นไรลูก แม่เข้าใจ ลูกกำลังต่อต้านการแสดงความรักของพ่อ ใช่ไหม? แต่จริง ๆ แล้ว ลูกรู้ว่าศิลปะคือ… อืม ศิลปะเป็นสิ่งที่พ่อเขาอุทิศให้ทั้งชีวิต มันช่วยไม่ได้ที่เขาแสดงออกมา อย่างนั้น… ลูกฟังนะ แม่ไม่ได้ขอให้ลูกดูแลเอาใจใส่พ่อเหมือนว่าเขาเป็นพ่อที่ดีที่สุดในโลกหรืออะไรก็ตาม สิ่งที่แม่ต้องการคือ อยากให้ลูกลองพยายามสนิทกับเขา ได้โปรดนะที่รัก ลูกทำได้ไหม?”

“ลูกคงรู้ดีว่าการแสดงออกมาแบบนั้นจะทำให้ทิฟฟานี่ตกอยู่ในที่นั่งลำบากใช่ไหม? ลูกไม่ใช่เด็กแล้วนะแจ็คสัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลูกมีแฟน ถ้าอย่างนั้นได้โปรดคิดถึงความรู้สึกคนอื่นเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวลูก เข้าใจไหม? มันไม่ผิดหรอกที่ลูกจะใส่ใจความรู้สึกของคนที่ลูกรัก… เอาล่ะ แม่คิดว่าสิ่งที่แม่พูดมีเท่านี้ พวกลูกสองคนควรไปพักผ่อน กันได้แล้ว ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับแม่หรอกนะแจ็คสัน แม่ไม่เป็นไร”

แจ็คสันถอนหายใจ ความอ่อนโยนในสายตาเขาหายไป “ครับแม่ ผมเข้าใจแล้ว”

บทสนทนาทางโทรศัพท์จบลง เหลือเพียงความเงียบแทรกซึมเข้ามาในรถ โดยที่ไม่มีใครพยายามทำลายความเงียบนี้ ตอนนี้มันทำให้ทิฟฟานี่เข้าใจแล้วว่าบางทีแจ็คสัน อาจจะไล่ตามและขอโทษเธอ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ทั้งหมดที่เขา ทำนั้นเป็นการผลักอารมณ์ไปสู่ส่วนลึกของจิตใจของเขา จริง ๆ แล้วคนที่เป็นคนหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาก็คือทิฟฟานี่เองและตอนนี้เธออาจจะจุดชนวนอื่น ๆ ในตัวเขาให้ระเบิดขึ้นมาอีกก็ได้

และในที่สุดแจ็คสันก็เป็นคนทำลายความเงียบนี้ “แทนที่จะกลับบ้าน มาที่บ้านผมสิ ผม… ผมไม่ต้องการอยู่คนเดียวคืนนี้ ได้ไหม?”

ทิฟฟานี่คิดว่าการปฏิเสธเขาเป็นทางเลือก ที่เจ็บปวด ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนการตัดสินใจ “อืม เอาอย่างนี้… อ่า แต่ฉันคิดว่าฉันยังไม่ควรไปบ้านคุณตอนนี้…? พวกเรากำลังอารทมณ์ไม่ดีและพวกเราจำเป็นต้องมีพื้นที่ส่วนตัวเพื่อทำ จิตใจให้สบาย บางสิ่งในชีวิตแก้ไขไม่ได้ด้วยการนอน ฉันพูดเสมอ”

ทันใดนั้นแจ็คสันก็มีท่าทีแข็งกร้าวและตะคอกขึ้นมาว่า “ไม่ ผมไม่จำเป็นต้องพักผ่อน ด้วยการนอน มันไม่ได้ช่วยผม!” เขากระแทกเท้าเหยียบคันเร่งออกไป

ทิฟานี่บ่นขึ้นมา “คุณมันแย่ที่สุดแจ็คสัน เวสต์! คุณไม่เคยแคร์อะไรที่ฉันคิดเลย!” แจ็คสันเมินเฉยคำบ่นของเธอ ประตูไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า ถูกเหวี่ยงออก ทิฟฟานี้ถูกผลักไปที่โซฟาห้องนั่งเล่นอย่างตกใจ ก่อนที่ไฟจะสว่างขึ้นในความมืด ความต้องการในตัวเขาก็เริ่มขึ้น เขาผ่านการเล้าโลมมาสักพักใหญ่แล้ว

ทิฟฟานี่รู้สึกราวกับว่าเธอได้ค้นพบด้านอื่นของเขา เหมือนว่าความต้องการของเขาจะเกิดขึ้น ด้วยความปั่นป่วนทางอารมณ์ที่รุนแรง ซึ่งตรงข้ามกับเรื่องปกติประจำของพวกเขาจะเป็นในส่วนของความโรแมนติกมากกว่า โอกาสเหล่านี้พิเศษมันสำคัญที่ปลดเปลื้องอะไรก็ตามที่กำลังขึ้นภายในเขา

เธอจำได้ถึงเมื่อก่อนทันที ก่อนที่พวกเขาจะคบกัน เขาเคยแก้แค้นเธอเพียงเพื่อมีอะไรกับเขา (จริง ๆ แน่นอน) นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้พวกเขาใกล้ชิดกัน แม้ว่ามันจะจุดประกายความระแวงว่าผู้ชายคนนี้ที่จะมีความชอบแปลก ๆ

ตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ทิฟฟานี่รู้สึกสงสารอย่างสุดซึ้ง บางที่เขาใช้ชีวิตเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ นั่นไม่ใช่เพราะว่าเขาทำมันตามธรรมชาติ แต่เพราะว่าเพราะกำลังมองหาคนรัก สิ่งที่สร้างความเจ็บปวดให้เขามากที่สุดไม่ใช่ความรู้สึกอยากของร่างกาย แต่เป็นความกระหายของจิตวิญญาณของเขา