เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 600

มาร์คเหลือบมองคุณปู่ของธัญญ่าและเข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เขาขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มจาง ๆ เมื่อเขานึกถึง 'ความป่าเถื่อน' ของแอเรียน เขาประหลาดใจกับมุมใหม่ของผู้หญิงของเขา เธอเป็นเหมือน… แมวป่าตัวน้อย?

นายาผลักกล่องยาให้มาร์ค "คุณเทรมอนต์ แอริก็บาดเจ็บเหมือนกัน รบกวนคุณดูแลเธอด้วย”

มาร์คใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดแผลของแอเรียน

แอเรียนรู้สึกเจ็บที่บาดแผลแต่อายเกินกว่าจะเปล่งเสียงออกมา ใบหน้าที่หล่อเหลาของมาร์คดูใหญ่ขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ ออร่าของเขาเปล่งประกายมากขึ้นเมื่ออยู่ใกล้กันในขณะที่เขาแตะสำลีก้านบนแก้มของเธอ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมและตั้งใจ เธอไม่รู้ความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวเขาและสงสัยว่าเขารู้สึกอับอายด้วยการกระทำของเธอหรือไม่

“แอริ เธอไม่คิดว่าความดื้อรั้นของเธอมาช้าไปหน่อยเหรอ?”

เขากำลังโทษเธอใช่ไหม? ด้วยความรำคาญแอเรียนจึงหลีกเลี่ยงมือของเขา “ฉันไม่ได้ดื้อรั้น ฉันพยายามเจรจากับผู้หญิงคนนั้น แต่เธอปฏิเสธที่จะแก้ไขปัญหาอย่างเป็นมิตร ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย ดูจากรูปลักษณ์ของเธอแล้ว บอกได้เลยว่าเธอรวย ถ้าฉันไปแจ้งความกับตำรวจ อย่างมากที่สุดเธอก็แค่คงโดนตบที่ข้อมือ ถ้าอย่างนั้น คุณปู่แอนเดอร์สันก็จะถูกตีโดยเปล่าประโยชน์ ฉันรับไม่ได้ คุณเป็นคนมีเกียรติดังนั้นคุณจะไม่ก้มตัวต่ำเพื่อทำสิ่งนี้ อย่างไรก็ตาม ฉันเป็นเพียงคนธรรมดา ฉันไม่เห็นว่าจะมีอะไรผิดปกติกับสิ่งที่ฉันทำไป”

มาร์คหรี่ตาของเขาและจับคางของเธอไว้ในมือของเขา “อย่าขยับ เธอจะดูสวยน้อยลงเมื่อมีแผลเป็น เธอหมายถึงอะไรที่ว่าเธอทำอะไรไม่ได้? ผู้ชายของเธอคุมเกือบทั้งเมืองหลวงนะ ฉันไม่ได้ว่าเธอผิด ครั้งหน้าปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องพวกนี้เอง”

แอเรียนหน้าแดง

นายายิ้มอย่างมีนัยยะ “แอริ สามีของเธอดีต่อเธอมากเลย”

แอเรียนรู้สึกเขินอายจึงนิ่งเงียบ

หลังจากที่ความชุลมุนวุ่นวายสงบลง ทิฟฟานี่ก็กลับมาในที่สุด “ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?”

ธัญญ่าผู้รู้สึกผิดพูดว่า “ฉันขอโทษที่สร้างปัญหานะทิฟฟานี่”

เมื่อทิฟฟานี่เห็นว่าพวกเขาได้พบคุณปู่แอนเดอร์สันแล้ว เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เขาไม่เป็นไร แล้วแอริและชายชราได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?”

นายาสรุปให้ทิฟฟานี่ฟังสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อได้ยินดังนั้น ทิฟฟานี่ก็ยิ่งโกรธมากกว่าแอเรียน "เธออยู่ที่ไหน? ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน? ให้เธอมาที่นี่และฉันจะทุบตีเธออย่างเหมาะสม เธอกล้าดียังไงถึงมาสร้างปัญหาในพื้นที่ของฉัน? เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?”

“จริง ๆ แล้ว…” นายาพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ต้องขอบคุณพระเจ้าที่เธอไม่ได้อยู่จัดการกับเรื่องนี้ ตอนนี้ทุกอย่างกลับมาปกติดีแล้ว พวกเขาไม่ได้บาดเจ็บสาหัส มันเป็นแค่สัญญาณเตือนที่ผิดพลาด”

ทิฟฟานี่แทบทนไม่ไหว เธอพูดเพื่อพยายามยุยงมาร์คว่า “มีคนตีผู้หญิงของคุณ คุณจะไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ?”

เนื่องจากเป็นเพียงคำขอโทษและการชดเชย โคลอี้จึงไม่ลังเลใจ เธอรีบดึงเงินสดจำนวนหนึ่งออกจากกระเป๋าเงินของเธอขณะที่เธอพูดว่า “ฉันจะขอโทษและฉันจะชดเชยให้! ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่ควรตีคุณ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด นี่คือ 1,500 ดอลลาร์ มันควรจะเกินพอที่จะครอบคลุมค่ารักษาพยาบาล มันพอใช่ไหม?”

ธัญญ่าไม่พอใจกับสิ่งเหล่านี้ เธอเมินเงินจากโคลอี้ขณะที่เธอปาดน้ำตาออกจากใบหน้า

มาร์คพูดอย่างเฉยเมยว่า “ผมได้ให้คนสอบสวนคุณแล้ว คุณเป็นแค่นางแบบที่ไม่เป็นที่รู้จัก คุณเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โคลอี้ก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เธอมาที่นี่เพื่อมองหาแฟนที่ร่ำรวยเท่านั้น เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการเกลี้ยกล่อมเจ้านายของเธอซึ่งเธอเคยเดทด้วยให้พาเธอมาที่นี่เพื่อเป็นคู่เดทของเขา ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะได้พบกับเศรษฐีสองสามคน เธอไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น “ฉัน… ฉันมากับเพื่อน”

ดวงตาของมาร์คฉายแววดูถูกเหยียดหยาม “อ้อ โชคร้ายจริง ๆ ที่มีคนอย่างคุณแอบเข้ามาในงานแบบนี้ได้ คุณควรตระหนักเรื่องเปลี่ยนอาชีพ คุณจะไม่สามารถทำงานในแวดวงเหล่านี้ได้อีก”

โคลอี้ทรุดตัวลงกับพื้น เหมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม ใบหน้าของเธอซีดเซียว ตามที่มาร์คพูด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะไม่สามารถเข้าสังคมในแวดวงนี้ได้อีก ตอนแรกเมื่อเธอมาถึงเธอยังเต็มไปด้วยความหวัง น่าเสียดายที่ทุกอย่างจบลงตรงนี้

แอเรียนขมวดคิ้ว “มันจบแล้ว ปล่อยเธอไป เธอจะนำโชคร้ายมาให้เราเท่านั้น”

เมื่อมาร์คเห็นแอเรียนผ่อนคลาย เขาก็โบกมืออย่างไม่ใส่ใจและให้บอดี้การ์ดพาโคลอี้ออกไป เขาไม่ได้คาดหวังว่าแอเรียนจะปล่อยโคลอี้ไปง่าย ๆ เพราะสุดท้าย แอเรียนได้ตอบโต้อย่างรุนแรงก่อนหน้านี้