เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 605

เอริกตบหลังเธอเบา ๆ “ไม่จำเป็นต้องคิดเงินจำนวนเล็กน้อยแบบกับฉันหรอก ถือว่าเป็นเกียรติของฉันในฐานะเจ้าภาพของเธอ ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปที่ชายหาด มันค่อนข้างใกล้จากที่นี่”

ชายชรายิ้มทันทีเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา “หลานเขย…”

ธัญญ่าและเอริกตกตะลึงในเวลาเดียวกัน ธัญญ่าหน้าแดง “คุณปู่! คุณสิ่งเหล่านี้ไม่ได้นะคะ! ริคกี้เป็นแค่เพื่อน ไม่… ไม่ใช่แฟนของฉัน…”

เอริกที่รู้สึกอึดอัดเหมือนกันจึงเดินออกไปก่อน

ในความคิดของชายชรา ใครก็ตามที่แตะต้องหลานสาวของเขาคือแฟนของเธอ

ในรถ ชายชราพูดกับเอริกอย่างจริงจังว่า “ธัญเป็นเด็กดี เชื่อฟังมาก เธอเป็นเด็กดี”

เอริกปฏิเสธไม่ได้ “ผมรู้ครับ”

ชายชราดูภูมิใจมาก “นายต้องดูแลเธอให้ดี”

เอริกกำลังปวดหัวเล็กน้อยเพราะไม่แน่ใจว่าจะอธิบายเรื่องนี้กับชายชราอย่างไร ธัญญ่าก็เขินอาย “ริคกี้ คุณก็รู้ว่าคุณปู่ของฉันเป็นอย่างไร… คุณจับไหล่ฉัน เขาเลยเข้าใจผิด ได้โปรดอย่าสนใจเขาเลย…”

เอริกส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่เป็นไร ฉันไม่รังเกียจหรอก ฉันพอจะเข้าใจ" เขายังทนเธอที่เรียกเขาว่า "ริคกี้" ได้เลย แค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก

ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ตั้งอยู่ใกล้ทะเลจึงใช้เวลาไม่นานในการขับรถไปที่ชายหาด ฤดูกาลปัจจุบันนำลมทะเลพัดพามาที่ชายหาด อากาศค่อนข้างเย็น พวกเขาจึงลงน้ำไม่ได้และทำได้แค่อยู่ริมฝั่งพลางเพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์ นี่เป็นครั้งแรกของธัญญ่าและชายชราที่มาชายหาด พวกเขาแทบจะกลั้นความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่ สภาพจิตใจของชายชราก็เสถียรขึ้นทันที “มหาสมุทรใหญ่โตขนาดนี้เลย…”

ธัญญ่าเป็นคนพิถีพิถัน เธอคลุมเสื้อคลุมที่เธอนำติดตัวมาด้วยให้คุณปู่ของเธอ “ฉันสามารถพาคุณมาที่นี่เป็นประจำ ถ้าคุณชอบ คุณปู่ คุณต้องแข็งแรง คุณจะอยู่จนแก่เฒ่าแน่นอน”

ชายชราส่ายหัวอย่างเคร่งขรึม “ฉันไม่เคยทำอะไรยิ่งใหญ่ในชีวิตนี้ ฉันไม่สามารถอยู่ได้นานขนาดนั้น ฉันแค่อยากจะเห็นเธอมีบ้านเป็นของตัวเองก่อนที่ฉันจะหลับตาลงตลอดไป เธอเสียสละเพื่อฉันมามากพอแล้ว ชีวิตจะง่ายขึ้นสำหรับเธอเมื่อฉันจากไป เธอโตขึ้นและกลายเป็นเด็กที่มีสำนึก ฉันเป็นแค่ตัวถ่วง เธอเป็นเด็กดีมาก เธอจะพบครอบครัวที่ดีอย่างแน่นอน”

เขาวางสายก่อนที่แอเรียนจะปฏิเสธเขาได้ แอเรียนรู้สึกหดหู่ เธอเชื่อว่าเขาจะไม่ให้เงินเธอมากเกินไป แม้ว่าเขาจะโอนเงินเข้าบัญชีธนาคารของเธอก็ตาม ไม่มีอะไรผิดปกติกับการเก็บเงินนั้นไว้ มันเป็นความผิดของเขาที่รังแกเธออยู่ดี เธอสามารถส่งมันกลับให้เขาได้เสมอ อย่างไรก็ตาม เธอคิดผิด เขาส่งเงิน 150,000 ดอลลาร์ให้เธอ ใช่แล้ว เธอนับทุกหลักสิบ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ตาฝาด แล้วส่งข้อความหาเขาว่า 'คุณแน่ใจนะว่ามือคุณไม่ได้สั่น? คุณเพิ่มศูนย์หนึ่งหรือสองตัวโดยไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่า? ทำไมฉันจึงต้องใช้เงินตั้ง 150,000 ดอลลาร์ในการช็อปปิ้ง? ทำไมคุณไม่ให้สมบัติทั้งหมดของคุณกับฉันเลยล่ะ? คุณบ้าหรือเปล่า?'

มาร์คตอบเธอในไม่ช้า 'ไม่มีภรรยาของเศรษฐีคนไหนที่ประหยัดเท่าเธอ เครื่องประดับหรือนาฬิกาหนึ่งชิ้นก็มีราคาสูงถึงหลายหมื่นหรือหลายแสนดอลลาร์แล้ว ไม่จำเป็นต้องประหยัด ใช้จ่ายมากเท่าที่เธอต้องการเลย โทรหาฉันถ้าเธอต้องการเพิ่ม'

แอเรียนพูดไม่ออก เธอไม่ชินกับการใช้จ่ายเกินตัว เธอคิดว่ามันเป็นความบ้าของเขา 150,000 ดอลลาร์อาจไม่ได้มากสำหรับเขา แต่มันทำให้เธอกลัวอย่างแน่นอน

นายาเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างสงสัยและอ้าปากค้าง “สามีของเธอใจดีมาก เขาให้เงินเธอ 150,000 ดอลลาร์สำหรับการช็อปปิ้งเหรอ?”

“เอ่อ… เขาสติไม่ดีน่ะ เลยเพิ่มศูนย์หนึ่งถึงสองตัวโดยไม่ได้ตั้งใจ…” แอเรียนอวดความมั่งคั่งของเธอโดยไม่เจตนาและรู้สึกอึดอัดใจเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้

ทิฟฟานี่ไม่แปลกใจเลย “อย่าแปลกใจ นายา พวกเทรมอนต์รวยมาก แม้แต่แจ็คสันของฉันก็ไม่รวยเท่ามาร์ค ฉันแน่ใจว่า 150,000 ดอลลาร์ไม่ได้มากสำหรับมาร์ค เขาไม่ได้เพิ่มศุนย์หนึ่งหรือสองตัวโดยไม่ได้ตั้งใจเหรอก เขาใส่มาน้อยเกินไปด้วยซ้ำ เดี๋ยวก็ชิน”