เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 664

เธอหรี่ตาและสำรวจเขา เขาเคยสั่งเธอ แต่ตอนนี้บทบาทถูกผลิกแล้ว เธอรู้สึกอยากทรมานเขาทันที “เอาสิ อย่าลืมเติมเกลือด้วยล่ะ เกลือจะละเอียดกว่า น้ำตาลจะหยาบกว่า อย่าสลับกันล่ะ คุณต้องล้างผักด้วยนะ”

มาร์ครู้สึกหมดหนทาง “ฉันผิดพลาดเพียงครั้งเดียวแหละน่า” ใช่ บะหมี่ชามล่าสุดที่เขาทำในคอนโดของเธอนั้นล้มเหลว มันควรจะง่ายกว่ามากในตอนนี้เพราะเขาเคยผ่านมันมาแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้เขาจะทำมันให้ดี

เมื่อถึงเวลาที่เขาเสิร์ฟบะหมี่ลงบนโต๊ะ แอเรียนก็ได้กลิ่นของความอร่อยเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะเธอกำลังหิวโหย แต่มันรสชาติดีเกินคาดด้วย

เมื่อเขาเห็นว่าเธอจดจ่อกับอาหารของเธอเพียงใด เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ?”

“พอได้” เธอตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้น

เขาพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถสรรเสริญเขาอย่างจริงใจได้เลยหรือ? พอได้เหรอ? เธอหมายความว่าอย่างไร? ถ้ามันอร่อยก็บอกมาเลย ถ้าไม่ก็แค่พูดมันออกมา นั่นมันคือการประเมินแบบไหน? หลังจากหยุดชั่วครู่เขาก็หยิบกาแฟแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน “ฉันจะดูบัญชีเสร็จเร็ว ๆ นี้ คืนนี้ฉันทำงานล่วงเวลาเพื่อเธอเลยนะ”

แอเรียนตัวแข็งทื่อ "มันดึกแล้ว ทำไมคุณถึงตรวจสอบบัญชีให้ฉันตอนนี้? ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนสักหน่อย คุณไม่ต้องทำมันเสร็จในคราวเดียว…”

เขาหันกลับมามองเธอ “ฉันชินกับการทำอะไรให้เสร็จในคราวเดียว”

ขณะที่เธอหันกลับไปเขาก็ดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา เสียงที่ดึกดูดของเขากระซิบกับเธอจากด้านหลังว่า “ฉันไม่อยากนอนในห้องรับแขกอีกแล้ว ฉันไม่ชอบมัน มันทำให้ฉันนอนไม่ค่อยหลับ…”

เธอรู้สึกว่าลมหายใจของเธอติดอยู่ในลำคอ “ถ้าอย่างนั้น… เราแลกห้องกันก็ได้…”

เขาก้มศีรษะและวางคางบนไหล่ของเธอ “ฉันหมายความว่าเรานอนด้วยกันไม่ได้เหรอ? เราไม่ควรนอนแยกกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? เรายังมีเวลาอีกหลายวันรออยู่ข้างหน้า เราควรค่อย ๆ ชินกับมันได้แล้วนะ”