เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 665

การที่เขากอดเธอจากด้านหลังแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอยอมจำนนเพื่อหนีจากตำแหน่งนี้โดยเร็ว "ก็ได้"

เขายิ้มและปล่อยแขนออกจากรอบเอวของเธอ

เมื่อกลับไปที่ห้องนอน ทั้งคู่ก็นอนลงเคียงข้างกันแต่ดูเหมือนต่างคนต่างนอนไม่หลับ แอเรียนได้นอนทุกเวลาที่เธอต้องการ ไม่ว่ากลางคืนหรือกลางวันเธอจึงไม่ง่วงเลย แต่มาร์คนอนไม่หลับเพราะเธออยู่ข้าง ๆ เขา

“เธออยากได้ลูกผู้ชายหรือผู้หญิง?” จู่ ๆ เขาก็ถามความมืดนั้น

“ได้หมด” แอเรียนตอบทันที “ตราบใดที่เด็กเกิดมาอย่างปลอดภัยฉันก็ไม่สนว่าเขาจะเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง นี่จะเป็นลูกคนเดียวที่ฉันสามารถมีได้ในชีวิตนี้ ฉันเลือกไม่ได้หรอก” เธอชะงักครู่หนึ่งแล้วถามว่า “แล้วคุณล่ะ?”

เขาหันไปด้านข้างและเผชิญหน้ากับเธอ จากนั้นก็วางมือของเขาลงบนท้องของเธอเบา ๆ “ฉันด้วย ฉันรักเขา ไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง ตราบใดที่เขาเป็นลูกของเธอ”

แอเรียนอธิบายไม่ถูกว่าเธอรู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินดังนั้น เธอคุ้นเคยกับท่าทางที่เย็นชาและห่างเหินของเขามากเกินไป แม้ว่าตอนนี้เขาจะมอบความอ่อนโยนทั้งหมดให้กับเธอแต่เธอก็ไม่สามารถชินกับมันได้

แมรี่เบิกตากว้างทันที "อะไรนะ? นายท่านไม่เคยทำอาหารมาก่อนแต่เขาทำอาหารให้เธอเหรอ? ฉันหูฟาดไปหรือเปล่าเนี่ย?”

นี่เป็นครั้งที่สองแล้วดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับแอเรียนอีกต่อไป “คุณไม่ได้หูฟาด นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว แม้ว่าเขาจะทำราเม็งทั้งสองครั้งและรสชาติก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น… ก็ไม่จำเป็นต้องตกใจ

การเรียนทำอาหารไม่ได้เป็นสิ่งที่น่าประทับใจขนาดนั้น เขาเคยชินกับการใช้ชีวิตอย่างเจ้าชายมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องทำสิ่งเหล่านี้ แต่ตอนนี้เขาเต็มใจที่จะทำมันแล้ว นี่ถือเป็นข้อข้องใจหรือเปล่า? ฉันยังไม่ได้พูดถึงความคับข้องใจของตัวเองด้วยซ้ำ…”