เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 667

สรุปบท บทที่ 668 คุณย่ารู้: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์

อ่านสรุป บทที่ 668 คุณย่ารู้ จาก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดย สาวน้อยสุดจี๊ด

บทที่ บทที่ 668 คุณย่ารู้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สาวน้อยสุดจี๊ด อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

แอเรียนก้มศีรษะลงอย่างเงียบ ๆ เธอไม่เห็นด้วยกับคำแนะนำของหญิงชรา ความรู้สึกของมาร์คที่มีต่อเธออาจไม่ใช่ความโชคดีก็ได้ มันรู้สึกเหมือนโชคร้ายมากกว่า

หญิงชราพูดดังนั้นเพียงเพราะเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในอดีต ถ้าเขารู้ เขาคงไม่แนะนำให้เดินหน้าต่อไป มาร์คเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังความคับข้องใจทั้งหมดของเธอ

จู่ ๆ รถก็กระตุก อารมณ์ของหญิงชราวูบวาบทันที “เฮ้ คนขับ ระวังหน่อยสิ! อย่าฆ่าเราด้วยการขับรถสั่นไปมาของคุณนะ! คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณช่างเป็นคนขับรถที่แย่มาก!”

บอดี้การ์ดของตระกูลเทรมอนต์อยู่หลังพวงมาลัยนั้น เขาขอโทษอย่างล้นเหลือหลังจากที่ถูกทาบิธาดุว่า “ผมขอโทษครับ ผมจะระวังให้มากกว่านี้…”

“ไม่เป็นไร” แอเรียนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ขับให้ช้าลงหน่อยก็พอ เราไม่ได้รีบร้อน”

ไม่นานหลังจากนั้นรถก็จอดตรงหน้าที่อยู่ที่โซอี้ให้ไว้กับทาบิธา ที่อยู่อาศัยของโซอี้ในเมืองหลวงอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์เทรมอนต์ ราวกับว่าตั้งใจ แน่นอนว่าค่าเช่าน่าจะสูงสำหรับพื้นที่ดี ๆ แบบนี้

แม้แต่ย่านที่เก่าแก่และไม่มีใครสังเกตเห็นก็ยังต้องเสียค่าเช่าที่แพงเกินไป แอเรียนรู้สึกกังวลขณะที่เธอจ้องมองไปที่ย่านนั้น “คุณย่า… ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าคุณกลับไปอยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์นะ”

หญิงชราลงจากรถโดยไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว “ค่าเช่าที่นี่แพงและพื้นที่ก็เล็ก แต่ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันสามารถอยู่ที่นี่ได้ บ้านหลังใหญ่จะทำให้รู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่บ้าน ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉันหรอก กลับบ้านไปเถอะ"

แอเรียนไม่ได้บอกให้บอดี้การ์ดพาเธอกลับบ้านทันที เธอกลับลงจากรถ ตอนนี้หิมะกำลังตก เธอเผชิญหน้ากับหญิงชรา ในขณะนั้นดูเหมือนเธอมีอะไรจะพูดนับพันคำ แต่เธอก็ไม่สามารถพูดออกมันออกมาได้ หญิงชราจ้องมองเธออย่างสงบ แล้วจู่ ๆ ก็ถามขึ้นว่า “ฉันขอกอดเธอได้ไหม? เธอเหมือนพ่อเธอมาก”

หลังจากนั้นไม่นาน แอเรียนก็ถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณแน่ใจหรือว่าเขาบอกคุณทุกอย่างแล้ว?”

ทาบิธาค่อย ๆ ปล่อยเธอ “อืม ฉันรู้ทุกอย่างที่เธอรู้ และรู้มากกว่าเธอนิดหน่อย ฉันอาจจะแก่แล้ว แต่ฉันไม่ได้หงำเหงอะ กลับบ้านเถอะ หิมะกำลังตกแล้ว"

แอเรียนคลำหาคำพูด หญิงชราขัดขวางไม่ให้เธอพูดและผลักเธอเข้าไปในรถแทน “ไปซะ”

ขณะที่รถแล่นออกไปแอเรียนก็เห็นโซอี้และสามีที่รีบออกมาจากบ้าน นั่นอธิบายได้ว่าทำไมหญิงชราจึงพยายามผลักเธอให้กลับไป เธอคงไม่สามารถออกมาได้หากพวกเขารั้งเธอไว้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์